ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Στην μίζερή μας πραγματικότητα, το μέγεθος και η έκταση της οποίας φαίνεται να μεγαλώνει οσονούπω, προβάλλει επείγον το κεφάλαιο που ομοθυμαδόν, όπως λέει και ο Χάρρυ Κλύν, αποκαλείται τόσο από τα παιδιά μας όσο και από τους γονείς τους, αλλά και απο όλα σχεδόν τα ραδιοτηλεοπτικά μας βλήματα σαν έκφραση των παιδιών που μέχρι σήμερα αποκλείονταν από τους διάφορους κυβερνητικούς και μη, από το σύστημα, από καμένα μαγαζιά και αυτοκίνητα από τους μπάτσους και ποιος ξέρει πόσα άλλα εμπόδια θα ανακαλύψουν οι ινστρούχτορες και καθοδηγητές των αθώων αυτών υπάρξεων, που εύπιστα όπως είναι, ορκίζονται πίστη στους διάφορους παραπλανητές τους και φανατίζονται σε βαθμό που δεν μπορεί να τα αναγνωρίσει ούτε ο πατέρας και η μάνα τους.
Η ελεύθερη έκφραση μετά την μεταπολίτευση ποτέ δεν εμποδίσθηκε στην χώρα μας και από κανέναν. Εκείνο που κατ’εξοχήν σήμερα εμ-ποδίζει την ελεύθερη έκφραση των παιδιών. είναι η σχεδόν παντελής έλλειψη γλωσσικής επάρκειας, δηλαδή η έλλειψη του βασικού εργαλείου εκφράσεως και επικοινωνίας. Άνάμεσα στα τόσα παιδιά που σήμερα ξεσηκώνονται, βρίσκονται αναμφίβολα και πάρα πολλά, που διαθέτουν πνευματικό κόσμο, που όμως λόγω αδυναμίας στην γλώσσα των Ελλήνων, την δική τους γλώσσα από πάππου προς πάππον, δέν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν ούτε σαν εργαλείο στοιχειώδους αδυναμίας. Και δεν μπορούν να το αντιληφθούν ούτε και οι γονείς των παιδιών. Είτε επειδή πάσχουν από το ίδιο σύνδρομο, είτε επειδή εφησυχάζουν με την φροντιστηριακή παιδεία των κανακάρηδών τους, όπου όμως εκεί μέσα κανείς δεν νοιάζεται πέρα από την ακαταλαβίστικη παπαγαλία, για τίποτε σχετικό με την ουσία και την πραγματική δύναμη της γλώσσας μας.
Πρίν από λίγα χρόνια ζήτησα από φίλο μου Λυκειάρχη να δοκιμάσει την δυνατότητα εκφράσεως των παιδιών στην τελευταία τάξη με ένα πειραματάκι. Χωρίς κάποιο θέμα και σε μία κόλλα χαρτί να γράψει το κάθε παιδί τις σκέψεις του και ό,τι άλλο αισθάνεται εκείνη την ώρα. Να περιγράψει ό,τι άλλο μπορεί να το απασχολεί.
Το αποτέλεσμα ήταν από φτωχό μέχρι προβληματικό και όχι φυσικά μόνο για τα παιδιά που βρίσκονταν στο τελευταίο σκαλοπάτι της ΜΕ, αλλά και για τους καθηγητές και δασκάλους που ΠΟΤΕ δεν έχουν φροντίσει να καλλιεργήσουν τον ψυχικό κόσμο και ψυχική υγεία των παιδιών που τους τα εμπιστευόμαστε.
Η εικόνα αυτή δεν χρειάζεται περισσότερη επαλήθευση με πειραματάκια μέσα στην τάξη. Γιατί είναι αρκετό και μόνο μία φορά, να στήσει κανείς αυτί σε παρέες νεολαίας, αρσενικής και θηλυκής, για να καταλάβει ότι, σήμερα η έκφραση, που τόσο ζητούν οι νέοι μας, γίνεται με την βοήθεια ενός λεξιλογίου από το πολύ 500 λέξεις, κάθε δεύτερη των οποίων είναι και ο γνωστός μαλάκας.
Φιλόλογος μεταξύ των πολλών ή, πιθανόν, και μόνο φοιτητής ακόμα της φιλολογίας στην φιλοσοφική σχολή, έκατσε και μελέτησε μέσα από την ελληνική γλώσσα των παιδιών μας πόσες έννοιες και σημασίες καλύπτει ο μαλάκας.
Λέγεται ότι, σε κάποια συντροφιά παρουσίασε έναν κατάλογο από 1542 έννοιες.
Άς τα δεί και ο Μπαμπινιώτης με το λεξικό του. Μπάς και χρειαστεί να προχωρήσει σε νεώτερη έκδοση.
Εκεί είμαστε λοιπόν φίλτατοι μαλάκες, με την πιο ευγενική σημασία του όρου από τις 1542 έννοιες. Και αν τυχόν κάποιος διαφωνεί, δεν έχει παρα να κατέβει σε μία από τις επόμενες διαμαρτυρίες εις μνήμην του – ψάχνω να βρώ την κατάλληλη έννοια – αδικοχαμένου Αλέξη.
ΠΕΛΙΑΣ