Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, σ’ όλη την διάρκεια του στοχασμού, το πρόβλημα της μεγέθυνσης και της διαμεσολάβησης του ασήμαντου, μέσα από το μηδαμινό, το κάτω και του μέτριου, η διαμεσολάβηση και η αντιπροσώπευσή του μέσα από το παραφουσκωμένο τίποτε, παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα στρέβλωσης του πολιτισμού και της έννοιας της αντιπροσώπευσης.
Ακριβώς αυτή η επιλογή του τίποτε, αποδεικνυότανε τόσο σαν η αυτοειδωλοποίηση του κυρίαρχου, όσο και σαν η επιλογή των κυριαρχούμενων. Ο Νίτσε, αλλά και νιτσεϊκά ο Μπωτριγιάρ, μίλησαν για την γοητεία του κενού. Είναι ένα κενό που δεν νοείται με την βουδιστική ενάργεια ή ως χώρος – οντότητα, ως πεδίο συνάντησης των όντων, αλλά ως περιεχόμενο χωρίς ύπαρξη και ποιότητα. |
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.