Βουλευτές κομμάτων ή βουλευτές κοπαδιών ?

Η θέα της Βουλής κατά την χαλεπή διαδικασία...

Του Μάκη Γιομπαζολιά

μή ψήφισης τελικά της Προανακριτικής για το Βατοπέδι, επαναφέρει έντονα τους προβληματισμούς, για το ρόλο των βουλευτών και της Βουλής στην Δημοκρατία μας.
Οι 151 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας δεν προσήλθαν στην διαδικασία. Όχι γιατί έτσι έκριναν όλοι μαζί, σε δημοκρατική διαβούλευσή τους ή έστω γιατί αυτό υπαγόρευσε η συνείδησή τους.
Αλλά γιατί αυτό αποφάσισε ο 152ος βουλευτής του κόμματος, ο πρόεδρός του και Πρωθυπουργός. Από τον φόβο μήπως κάποιοι από τους 151 του την "κάνουν".
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προσήλθαν στην διαδικασία. Για να ψηφίσουν κάτι που, δεδομένης της στάσης των μικροτέρων κομμάτων, ήταν σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα μπορούσαν να ψηφίσουν. Όπως και οι περίτεχνες διαδικαστικές περικοκλάδες του κ. Βενιζέλου απέδειξαν.
Γιατί πήγαν ? Και γιατί τελικά δεν ψήφισαν ? Και στις δύο περιπτώσεις, όχι γιατί έτσι συναποφάσισαν, σε δημοκρατική διαβούλευσή τους ή έστω γιατί αυτό υπαγόρευσε η συνείδησή τους. Αλλά γιατί αυτό αποφάσισε η ηγεσίας τους, δηλαδή ο πρόεδρος του κόμματος.
Τα μικρότερα κόμματα είχαν προαποφασίσει την στάση του "ναί μεν αλλά", του "πάμε και θα δούμε". Και οι βουλευτές τους "αποχώρησαν" παρόντες. Όχι γιατί αυτό συναποφάσισαν, σε δημοκρατική διαβούλευσή τους ή έστω γιατί αυτό υπαγόρευσε η συνείδησή τους.
Αλλά γιατί αυτό αποφάσισαν οι ηγεσίες τους, μονοπρόσωπες ή συλλλογικές.
Τι σημαίνουν όλα αυτά ? Σημαίνουν..."κοπαδοποίηση" των βουλευτών στα κομματικά "μαντριά". Με ακραία προχθές περίπτωση αυτή των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας. Και με το ανεπανάληπτο κάζο του συντονιστή της κοινοβουλευτικής της ομάδας κ. Τραγάκη, ο οποίος διεβεβαίωνε δημόσια, ότι οι βουλευτές της ΝΔ "μόνο νεκροί" δεν θα πήγαιναν στην Βουλή για την Προανακριτική !Η "κοπαδοποίηση" των βουλευτών στα κομματικά "μαντριά" είναι φαινόμενο διαχρονικό και απότοκο γνωστών στρεβλώσεων του δημοκρατικού συστήματος πολιτικής εξουσίας στην Ελλάδα. Δηλαδή :
1.- Τα πολιτικά κόμματα δεν λειτουργούν δημοκρατικά παρά μόνο στα προσχήματα. Αποφασίζει, για όλους και για όλα, ο αρχηγός.
2.- Το ποιοί θα είναι κάθε φορά υποψήφιοι βουλευτές δεν προκύπτει από δημοκρατικές διαδικασίες της κομματικής βάσης, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αλλά από επιλογές κομματικού ιερατείου, με την τελική σφραγίδα του αρχηγού. Μεταξύ των έτσι επιλεγμένων υποψηφίων, όποιους και να "εκλέξει" ο "κυρίαρχος" λαός, αυτοί θα χρωστάνε την εκλογή τους πρώτα στον αρχηγό που τους διόρισε υποψηφίους και μετά στο λαό.
3.- Έτσι "εκλεγμένοι" οι βουλευτές, δεν αντιπροσωπεύουν γνήσια πολίτες περιοχών, κοινωνικές τάξεις ή έστω τμήματα της κομματικής βάσης. Αντιπροσωπεύουν το κόμμα. Στο οποίο κυριαρχουν οι επιλογές της ηγετικής ομάδας και τελικά του αρχηγού. Μια ματιά στα καταστατικά των κομμάτων μας και στην πρακτική των βουλευτών τους στη Βουλή ( με τις κομματικές πειθαρχίες, τις απειλές διαγραφών κ.τ.τ.) αρκεί για του λόγου το αληθές.
4.- Το τί ψηφίζουν στη Βουλή οι έτσι εκλεγμένοι βουλευτές δεν υπαγορεύεται πάντοτε από την ελεύθερη συνείδησή τους αλλά κυρίως από τις επιλογές της κομματικής ηγεσίας και εν τέλει του αρχηγού. Κορυφαία εκδήλωση αυτού του φαινομένου το προχθεσινό κοινοβουλευτικό μπάχαλο.
5.- Το κόμμα που πλειοψηφεί στις εκλογές παίρνει : Την πλειοψηφία των βουλευτικών εδρών, συνήθως την απόλυτη, άρα ολόκληρη την νομοθετική εξουσία. Την Κυβέρνηση, αναδεικνύοντας Πρωθυπουργό και υπουργούς, άρα ολόκληρη την εκτελεστική εξουσία. Και τον έλεγχο της δικαστικής εξουσίας, αφού η Κυβέρνηση διορίζει της ηγεσία της Δικαιοσύνης. Δηλαδή η διάκριση των εξουσιών, που θέλει ως βάση της η Δημοκρατία, πάει περίπατο.
Συμπερασματικά, η "κοπαδοποίηση" των βουλευτών στα κομματικά "μαντριά" οφείλεται :
* Στον τρόπο λειτουργίας των κομμάτων, με την αυτοκρατορική κυριαρχία του αρχηγού.
* Στον τρόπο επιλογής των υποψηφίων και τελικής εκλογής των βουλευτών.* Στην μη γνήσια αντιπροσώπευση των πολιτών κάθε περιοχής και κοινωνικής τάξης από τους βουλευτές.
* Στην έμμεση αλλά σαφή κατάργηση της ανεξαρτησίας των τριών διακριτών εξουσιών της Δημοκρατίας, δηλαδή νομοθετικής, εκτελεστικής και δικαστικής.Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, οπότε μιλάμε για ψευδεπίγραφη Δημοκρατία, μπορεί αυτή η κατάσταση να διορθωθεί ;
Νομίζω πως ναί. Είμαστε στο τέλος του μεταπολιτευτικού κύκλου. Η απαξίωση πολιτικής, οικονομικών μοντέλων, δικαιοσύνης και εκκλησίας είναι προφανής. Το αίτημα του λαού, απόλυτα δικαιολογημένο, είναι να αλλάξουν όλα, με μεγάλη υπέρβαση.
Τρόποι για να συμβεί αυτό υπάρχουν περισσότεροι του ενός. Θα πώ αυτά που εγώ νομίζω, σε επόμενο σημείωμά μου.
Ακούω και τις δικές σας σκέψεις...
Αναρτήθηκε από ΜΑΚΗΣ ΓΙΟΜΠΑΖΟΛΙΑΣ