O "ΗALDIR" AΠΑΝΤΑΕΙ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΩΜΕΝΑ ΣΤΟΝ "ΙΑΣΩΝΑ" . ΟΛΟ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ!!

Είχαμε κι αυτό να ακούσουμε από τον κύριο Ιάσωνα.



ΓΡΑΦΕΙ Ο: "HALDIR"



Οτι το κυριότερο εμπόδιο για την κοινωνική μέριμνα ήταν ο κομμουνισμός και η επιβράδυνση που έφερε στον καπιταλισμό.Πρόκειται για τεράστια λαικιστικη πατέντα προκειμένου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Την παγκόσμια φτώχια, την χαώδη ανισότητα, το μιλιταρισμό του ΝΑΤΟ, τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.Ωστε λοιπόν ο κ.Ιάσωνας πιστεύει ότι η απελευθέρωση των επαγγελμάτων και ο περιορισμός του "εφιαλτικού" κράτους όπως το είπε είναι η λύση έτσι?

Η επιθυμία σας πραγματοποιείται κ.Ιάσωνα.

Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει χαμπάρι, αλλά το δημόσιο ξηλώνεται απ'άκρη σ'άκρη.

Η Νέα Δημοκρατία πραγματοποιεί όλα τα όνειρά σας.

(Εκτός βέβαια από το να κυρήξει παράνομο το ΚΚΕ)Μιλάμε λοιπόν για ένα εφιαλτικό δημόσιο. Το οποίο είναι ανεξάρτητος οργανισμός? Οι κυβερνήσεις που πέρασαν δεν ευθύνονται άμεσα για την τύχη του? Γιατί όλοι κατηγορούν το δημόσιο λες και είναι ανεξάρτητη προσωπικότητα από τις κυβερνήσεις που μεθόδευσαν τον εξευτελισμό της έννοιας δημόσια υπηρεσία.Ο σωστός όρος είναι "Το δημόσιο του Πασοκ και της ΝΔ" ή γενικά "το δημόσιο των αστικών κυβερνήσεων".

Το δημόσιο είναι σαν οργανισμός.

Μπορείς να επενδύσεις πάνω του και να τον μεγαλώσεις ή συνειδητά να τον κάνεις ένα υπολειτουργόν γραφειοκρατικό τέρας που θα το σιχαθεί κι ο κόσμος και θα πει "αμαν, καλύτερα ιδιωτικά".Πλήρωνε ιδιωτικά νοσοκομεία κύριε Ιάσωνα, εσύ που μπορείς. Ο χαμηλοσυνταξιούχος τι θα κάνει όμως? Αυτό είναι το όραμα του 21ου αιώνα?

Ο σώζων εαυτώ σωθήτω και ο μη σώζων μη σώσει και σωθεί?

Δηλαδή όταν στον 21ο αιώνα ζητάμε δωρεάν παιδεία και δωρεάν υγεία, είμαστε ντεμοντέ?Απαξιώθηκαν τα δημόσια νοσοκομεία, προς τα εκεί πάνε και τα δημόσια σχολεία. Λοιπόν σε τι κοινωνικό ρατσισμό βαδίζουμε κύριε Ιάσωνα που έχεις το θράσος να φορτώνεις στον σοσιαλισμό τα καπιταλιστικά εκτρώματα.

Εσύ μπορεί να πιστεύεις στο moto "pay as you go" αλλά δεν μπορούν όλοι να ανταπεξέλθουν σ'αυτο. Και εσύ μπορεί να έχεις μια δαρβινική άποψη για την κοινωνία, ότι ας πούμε οι δυνατοί πρέπει να επιβιώνουν.

Όταν όμως ξεκινάς με τέτοιο σχέδιο, τι κοινωνία οραματίζεσαι?

Εγώ θέλω να ρωτήσει ο κάθε ένας τον εαυτό του.Πότε άρχισαν λίγο να "αλλάζουν τα πράγματα" στην τσέπη του, πριν ή μετά την κατάρρευση και της ΕΣΣΔ? Αν ρωτήσετε τους παλιούς θα σας πουν ότι τη δεκαετία του 80 ήταν καλύτερα τα πράγματα.

Λοιπόν πώς ήταν καλύτερα επι "επιβράδυνσης"?

Και αυτή η επιβράδυνση αφορά και χώρες που δεν πέρασε ο σοσιαλισμός ποτέ?Σε ενοχλούν τα φεστιβάλ της ΚΝΕ?Σε ενοχλεί ο διεθνιστικός τρόπος σκέψης που ενώνει τους λαούς αντί να τους χωρίζει, οπως ο εθνικιστικός?Σε ενοχλεί το πραγματικά λαικό και ταξικό ρεύμα του ΚΚΕ?Ασφαλώς και οι αριστεροί είναι προοδευτικοί γιατί στο λένε ξεκάθαρα: Θέλουμε να οδηγηθούμε στην κοινωνική και αταξική ισότητα. Εσύ βέβαια μπορεί να θεωρείς ότι πρόοδος είναι ο περιορισμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων και η κατεύθυνση προς την δουλοκτητική κοινωνία.

Μην ντρέπεσαι που έχεις την ταμπέλα του συντηρητικού.

Διάλεξες το στρατόπεδό σου, τώρα κάνε τον συνεπή αγώνα σου.Ισότητα στην αθλιότητα. Βγάλε και κανένα συνώνυμο έτσι για ποικιλία, να μη γίνεσαι βαρετός με τα τσωρτσιλικά κλισέ.Η Λαική Δημοκρατία της Κορέας υφίσταται έναν εμπορικό αποκλεισμό που την έχει οδηγήσει σ΄αυτή την ασφυκτική κατάσταση.Το τραγικό όμως κύριοι είναι ότι στην Κούβα δεν είχαν κινητά πριν το 2008. Πραγματικά η διαβίωση των Κουβανών σε συνθήκες μη ύπαρξης κινητων ήταν φριχτή. Διότι αυτή είναι η ουσία της ζωής. Το κινητό τηλέφωνο και το facebook. Να υπενθυμίσουμε λοιπόν για το απάνθρωπο εμπάργκο που έχει επιβληθεί στην Κούβα έχει στοιχίσει 93 δισεκατομμύρια δολάρια.H Κούβα αντιμετώπισε οικονομικό πρόβλημα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ.Παραθέτω από την ανάλυση του Remy Herrera ο οποίος είναι οικονομολόγος, Ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών της Γαλλίας." Να υπογραμμίσουμε ότι η εντυπωσιακή ανάκαμψη της οικονομίας, από το 1994 -παρότι βρέθηκε σε βαθιά κρίση μετά την εξαφάνιση του ανατολικού συνασπισμού-, αποδεικνύει ταυτόχρονα την προσκόλληση της Κούβας στο κομμουνιστικό πρόταγμα και τη σχετική της αυτονομία ως προς το σοβιετικό μοντέλο. Αυτό δεν πρέπει όμως να οδηγήσει στην υποτίμηση του μεγέθους των προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει σήμερα. Παρά τη σύσφιξη του αμερικανικού κλοιού (Torricelli Act [1992], Helms-Burton Act [1995-'96]) και τον κίνδυνο ανοίγματος της αγοράς {«periodo especial»: τουρισμός, εμβάσματα εξωτερικού, επενδύσεις από το εξωτερικό, με τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της δολαριοποίησης και της ανισότητας, ακόμα και τον κίνδυνο επαναφοράς μιας εθνικής αστικής τάξης), η σύγχρονη Κούβα έχει αρκετά πλεονεκτήματα: μαζική κατάρτιση και δημιουργικός δυναμισμός, εθνική ενότητα και βαθιά αντιιμπεριαλιστική στράτευση, όπως επίσης και σαφή αντίληψη των κεκτημένων της Επανάστασης.Το πλέον απτό αποτέλεσμα τεσσάρων δεκαετιών επαναστατικής εξουσίας, που αγγίζει τις συνθήκες ζωής, διαφαίνεται από τις στατιστικές των διεθνών οργανισμών για την ανθρώπινη ανάπτυξη (ΟΗΕ, UNPD, ΠΟΥ, FΑΟ,UΝΕSC0, ILΌ, CΕΡΑL...). Στις κατατάξεις τους η Κούβα βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της Λατινικής Αμερικής, και γενικότερα των χωρών του Νότου, στους τομείς: 1) υγείας: κοινωνική ασφάλιση, προσδόκιμο ζωής, γιατροί, φαρμακευτικές ευρεσιτεχνίες... 2) παιδεία: ποσοστό σχολικής φοίτησης, επιτυχία στις εξετάσεις, διεθνή τεστ γνώσεων, υποτροφίες... 3) έρευνα: κρατικός προϋπολογισμός, ερευνητές με πλήρη απασχόληση, βασική έρευνα, εφαρμοσμένη έρευνα και ανάπτυξη... 4) ισότητα: ισότητα ως προς το εισόδημα και την κληρονομιά, κοινωνική προώθηση... 5) θέση της γυναίκας: διπλωματούχες, καθηγήτριες πανεπιστημίου, μέλη του κοινοβουλίου, προστασία μητρότητας, δικαίωμα έκτρωσης... 6) θέση του παιδιού: προγεννητική φροντίδα, βρεφονηπιακοί σταθμοί, εμβολιασμοί... 7) εργασία: συλλογικές διαπραγματεύσεις, ασφάλεια κατά εργατικών ατυχημάτων, συντάξεις, ελάχιστη ανεργία... 8) ασφάλεια: πολύ χαμηλοί δείκτες θνησιμότητας εξαιτίας δολοφονιών και εγκληματικότητας... 9) απόκλιση πό-λης-υπαίθρου: πρόσβαση των αγροτικών περιοχών στην υγεία, στο πόσιμο νερό, στην εξυγίανση, συγκρατημένοι δημογραφικοί δείκτες... 10) περιβάλλον: οικολογικά προγράμματα, αναδάσωση... 11) κουλτούρα: βιβλιοθήκες, δημοσίευση βιβλίων και ημερήσιων εφημερίδων, ταινίες, αθλητισμός... 12) διατροφή: εγγυημένη κατανάλωση σε χαμηλές τιμές, συσχέτιση διαθεσιμότητας και αναγκών, έλλειψη θνησιμότητας λόγω υποσιτισμού ή τροφικής ανεπάρκειας (παρά την απότομη πτώση του αριθμού θερμίδων ανά κάτοικο την περίοδο 1991-'94). Ο κατάλογος αυτός, που δεν είναι εξαντλητικός (θα μπορούσε κανείς να προσθέσει την υποχώρηση του ρατσισμού, της διαφθοράς ή της υποτίμησης της χειρωνακτικής εργασίας), αποδεικνύει ότι αυτό που πολλοί μάταια συνιστούσαν για τις χώρες του Νότου, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από την Κούβα, με τον τρόπο της. Παρά το εμπάργκο και την κρίση, που επηρέασαν αρνητικά ορισμένους από τους αναφερόμενους δείκτες, δίχως όμως να μεταβάλουν τις προτεραιότητες της Επανάστασης, η Κούβα παραμένει μια από τις χώρες του κόσμου όπου οι συνθήκες ζωής, εργασίας και ανάπτυξης της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού είναι από τις πλέον σίγουρες και τις πλέον δίκαιες.Μια από τις περισσότερο πρωτότυπες και τολμηρές παραμέτρους του κουβανικού κομμουνιστικού προτάγματος παραμένει η ιδέα του «προλεταριακού διεθνισμού» και η άσκηση μιας εξωτερικής πολιτικής, που είναι ταυτόχρονα επαρκώς αυτόνομη σε σχέση με την ΕΣ-ΣΔ, ώστε συχνά να διαχωρίζεται από τη σοβιετική γραμμή, αλλά χρηματοδοτείται από αυτή, και η οποία δίνει το επαναστατικό νόημα των επιλογών της. Η κουβανική επανάσταση ήταν -από την ιδεολογική έμπνευση του κινήματος της για την εθνική απελευθέρωση (που αποκρυσταλλώθηκε στην αντιιμπεριαλιστική σκέψη του Μαρτί, αλλά και στην ηπειρωτική σκέψη του Μπολιβάρ), από τα μιγαδικά χαρακτηριστικά της λατινοαφρικανικής της πολιτισμικής κληρονομιάς, από τη δυναμική της ένταξης που είχε (ο Τσε ήταν διεθνιστής, αλλά «ξένος» μέχρι το 1959)- κατά κάποιο τρόπο προορισμένη να βγει έξω από τα σύνορα της. Έτσι, η τριτοκοσμική αποφασιστικότητα των ηγετών της την οδήγησε να επιδιώξει την ευθεία αντιπαράθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε παγκόσμια κλίμακα, σε πολλά μέτωπα. «Ο ιμπεριαλισμός είναι ένα παγκόσμιο σύστημα και πρέπει να καταπολεμηθεί σε παγκόσμιο επίπεδο [...] χρειάζονται πολλά Βιετνάμ», διακήρυσσε ο Γκεβάρα, με τη σύμφωνη γνώμη του Κάστρο, που και αυτός πίστευε, ενάντια στην ειρηνική και νομοταγή συνύπαρξη, στο δρόμο των focos(2) (δηλ. την αποτυχία της Βολιβίας και τη δημιουργία του OLAS [Οργανισμού Λατινοαμερικανικών Κρατών], ένα έτος ύστερα από την Τρι-ηπειρωτική της Αβάνας). Απέναντι στην κλιμάκωση της καταστολής κατά των ανταρτοπόλεμων στη Λατινική Αμερική και στην αδυναμία μιας ενιαίας σινο-σοβιετικής απάντησης στην αμερικανική επίθεση στο Βιετνάμ, η επιθετική διεθνιστική στρατηγική της Κούβας έχει ως κύριο πεδίο δράσης την Αφρική, ήδη από τον Ιανουάριο 1962: υποστήριξη στο ΡίΝ του Μπεν Μπελά, στο ΜΝC του Λουμούμπα, στο ΡΑΙGC του Καμπράλ... πριν υποστηρίξει το ΜΡίΑ του Νέ-το, τους αιθίοπες επαναστάτες, το SWΑΡ0 της Ναμίμπια, το Frelimo του Μασέλ, το Ροisario της Δυτικής Σαχάρας, το CNR του Σανκάρα, ακόμα και στους εξεγερθέντες ερυ-θραίους, στους οποίους η Κούβα αναγνώρισε το δικαίωμα εθνικής αυτοδιάθεσης... Από τον Απρίλιο του 1965 (είσοδος της 1ης φάλαγγας στο Κονγκό) έως το Μάιο του 1991 (υποχώρηση των στρατευμάτων από την Αγκόλα), περισσότεροι από 380.000 Κουβανοί πολέμησαν στο πλευρό των αφρικανών επαναστατών «για την ανεξαρτησία, την ελευθερία, τη δικαιοσύνη», θα πει ο Νέλσον Μαντέλα το 1991. Η τελευταία τους κοινή επιτυχία ήταν, ύστερα από την οριστική νίκη του Κουίτο Κουαναβάλε (1988), η διατήρηση της εθνικής κυριαρχίας της Αγκόλας, η αυτοδιάθεση της Ναμίμπιας και η ώθηση στον αγώνα του νοτιοαφρικανικού λαού κατά του απαρτχάιντ. Η Κούβα άσκησε μια εξαιρετικά δραστήρια και φιλόδοξη εξωτερική πολιτική, ανατρέποντας τις στρατηγικές των υπερδυνάμεων, προκαλώντας χάρη στην εμβληματική της αξία το θαυμασμό των λαών της περιφέρειας, και έχοντας σαν ακρογωνιαίο λίθο πολιτικές αρχές που είναι στον αντίποδα του κυνισμού.Οι ίδιες αρχές, αυτές του προλεταριακού διεθνισμού και της υπεράσπισης των ταπεινών όλων των χωρών (των οποίων η «οικονομική παραλλαγή» ήταν να διεξάγουν τη μάχη κατά των λατινοαμερικανικών ολιγαρχιών και των ιμπεριαλιστικών ολιγοπωλίων μέχρι τη διεθνή αγορά της ζάχαρης) υπάρχουν ακόμα και σήμερα στη βάση των αποστολών βοήθειας της Κούβας -αποστολή γιατρών, δασκάλων, τεχνικών σε περίπου τριάντα φτωχές χώρες, τεχνική βοήθεια σε περίπτωση φυσικών καταστροφών, εκπαίδευση ξένων φοιτητών με υποτροφίες του κουβανικού κράτους...- και στις προτάσεις της για ριζικό μετασχηματισμό της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης -ακύρωση του χρέους του «Τρίτου Κόσμου»,ολοκληρωτική εξάλειψη της πείνας στον κόσμο, συστηματική καταδίκη της μονοπολικής ηγεμονίας των Ηνωμένων Πολιτειών...

"Ο Κ. Ιάσωνας μάλλον είναι και κατά της απεργίας, άρα θα προτιμάει το 12ωρο εργασία /7ήμερο, αφού έτσι έκριναν οι καλοί επιχειρηματίες που έδιναν θέσεις εργασίας πριν αρχίσουν οι εργάτες διεκδικήσεις μέσω απεργίας (όχι ότι δεν συναντάται και σήμερα).Το ιδεατο κρατος της τελειας κοινωνικης μεριμνας μπορει να κατεχει στον ανωτατο βαθμο την τελειοτητα και την ύπαρξη κ. Ιάσωνα, αρκεί να παραμείνει πιστό στη σοσιαλιστική του πορεία και να αντισταθεί σκληρά στον πόλεμο του ιμπεριαλισμού, αλλά και του οπορτουνισμού.Στον 21ο αιώνα ζουμε κ.Ιάσωνα και δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματά μας? Μπορούμε να πηγαίνουμε βόλτα στο φεγγάρι αλλά δε μπορούμε να έχουμε δωρεάν περίθαλψη για όλους? Και πάνω απ'όλα ανθρωπιστικές κοινωνίες, όπου ο ένας κοιτάει τον άλλο σαν συνάνθρωπο κι όχι σαν λύκο.

Haldir