ΣΤΑΛΙΝ, Ο ......... ΚΟΜΨΟΣ.......ΧΙΤΛΕΡ !!

ΓΡΑΦΕΙ Ο: "ΕLIEN"

Προτιμώ όταν ασχολούμαι με την ιστορία να σκέφτομαι μακιαβελλικα, οπότε(για λίγο) παγώνω την ανθρωπιά μου.
Δεν βλάπτω κανέναν παρα εμένα οπότε το θεωρώ ηθικά αποδεκτό και με βοηθά στους συνειρμούς μου. Δεν αποδέχομαι τον Στάλιν σαν άγιο αλλα σαν ενα δυναμικό ηγεμόνα. Οι πνευματικοί, συνήθως, δεν χαράσουν αυτοκρατορίες, αποτελούν όμως απαραίτητο συνοδευτικό για να επιτευχθεί η συσπείρωση. Αν φτάσει να είναι κάποιος ταυτόχρονα άριστος στρατηλάτης αλλα και πνευματικό πρότυπο, τον ονομάζουμε Αλέξανδρο, λόγω σπανιότητας.
Ακόμα και αυτός θα τα εκανε τα ψιλο-αίσχη του πιστευω, όπου θεώρησε οτι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αρκετοί δυσαρεστημένοι θα έλεγαν διάφορα(αληθή μα/και διογκωμένα) τότε, αλλά μετά την απόσταξη η ιστορία τον τίμησε δεόντως. Αφού συλλεχθούν τα στοιχεία για κάθε προσωπικότητα πρέπει να εξεταστούν οι συνθήκες της εποχής και να γίνεται σύγκριση με τους υπόλοιπους παίχτες της κατηγορίας. Πάντα θα ξεφυτρώνουν/αποζητούνται τύρρανοι και οι καταλληλότεροι απο αυτούς ξέρουν, απο ένστικτο, πως για να γραφτείς στην ιστορία πρέπει να φάς αρκετό κόσμο.
Και επειδή κάποιος που του έκοψες τις ρίζες θα είναι σίγουρα εκδικητικός πρέπει να καταστρέψεις εκτός απο το δέντρο και τους σπόρους του. Αυτό όσο κομψά και να γίνει πάντα θα εγείρει ενστάσεις, αλλα όπως δείχνει, ποτέ δεν θα σταματήσει.
Ο Στάλιν ήταν ένας κομψός Χίτλερ.
Πολύ στρατηγικός και συνάμα μελετητής του Λένιν απο τον οποίο κληρονόμησε τη προσωπολατρεία. Μετά διαμόρφωσε τον παρίγυρο του και, ακολούθώντας το ένστικτο του, εκμεταλεύτηκε κάθε συγκυρία για να επικρατήσει. Τα πιο δυσάρεστα γεγονότα διαδραματίζονται κατα τις περιόδους τρικυμιών στη δομή κάθε ηγεσίας πόσο μάλλον όταν δεν καταφέρνει να επικρατήσει ένας ώστε να λήξει γρήγορα η αναταραχή. Πρέπει να κερδηθεί απο έναν ο σεβασμός και η έγκριση όλων καθώς οι τυπικές δεσμεύσεις, ιστορικά, δεν φτάνουν και χωρίς κεφαλή οι καταστάσεις οδηγούν, μαθηματικά, σε σχίσματα και αντιπαλότητες με τη δολοπλοκία στα κόκκινα. Τότε βρίσκουν την ευκαιρία εξωτερικοί παράγοντες, κάποια στιγμή αρχίζει το διαίρει και βασίλευε και τελικά έρχεται η άλωση, με κομψό ή βάρβαρο τρόπο, αναλόγως με την υπομονή των εκάστοτε σπαθάρηδων.
Αυτό είναι συνηθισμένο μοτίβο και φαίνεται έντονα όπως και να έχει παραποιηθεί η ιστορία. Τελικά, πάντα θα χρειάζεται ένας εργολάβος για να υψώσει το παλάτι, και ιδανικό είναι ο ίδιος να είναι και ο αρχιτέκτονας για να ανταπεξέλθει όσο καλύτερα γίνεται στον, πάντα ημιτελή, αρχικό σχεδιασμό. Καλές οι θεωρίες δεν λέω αλλα καλό είναι να φιλοσοφούμε και λίγο με βοήθημα την ιστορία. Όλες οι μαζο-κεντρικές θεωρητικολογίες είναι ανηλικρινείς και κολλάνε στη πράξη γιατι δε νοείται να τρέξεις σε ράλλυ με εγκέφαλο που υπολειτουργεί, ενώ τα πλαστικά τα γραντζουνάς και λίγο για να δοξαστείς στον τερματισμό. Τελικά άνθρωποι πρέπει να σηκώσουν το βάρος των καταστάσεων και όχι ασαφή είδωλα και ευσεβείς πόθοι. Συγκριτικά με τον ιστορικό ανταγωνισμό λοιπόν, προσωπικά κατατάσσω τον Στάλιν ανάμεσα στους πιο ικανούς ηγεμόνες.
Ήταν αυτοδημιούργητος και φαινόταν να διαθέτει ενα, τουλάχιστον, στοιχειώδες ενδιαφέρον για τους υποτελείς ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ του, αυτούς που δεν απειλούσαν την εξουσία του τουλάχιστον. Αν είχε επικρατήσει το ρευμα Τρότσκι δεν θα μιλάγαμε τώρα για αριστερά και δεξιά, πιθανότατα θα είχαμε όλοι ομογενοποιηθεί ταχύτερα βάσει του πλάνου της Δύσης για ΜΙΑ παγκοσμιοποιημένη συγκαλυπτόμενη φασιστική ολιγαρχία. Αξίζει λοιπόν τον τίτλο του τσάρου/σέζαρ αλλά όχι και αυτόν του διαφωτιστή, καθώς αυτός ήταν ο Τουτανχαλένιν.
Σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο Χίτλερ αυτομόλώντας και διαταράσωντας την εφαρμογή του πλάνου, στο οποίο συμμετείχε κι ο ίδιος σαν βοσκός, για να ικανοποιήσει την προσωπική του φιλοδοξία με τα εφόδια των πατρονων του εξολοθρευοντας τους παράλληλα για να ναι σίγουρος, όπως του μάθανε άλλωστε. Εφόσον προσπαθούμε να βρούμε την άκρη του κουβαριού δεν πρέπει να αφήνουμε αμφιλεγόμενες προκαταλήψεις να θολώνουν την κρίση μας. Όλα πρέπει να βαφτούν σε σκιές του γκρί. Μόνο με αυτή την υπέρβαση εαυτού μπορεί να κάνουμε πραγματικά απολογισμό/κριτική αυτής της μισο-αλήθειας που μας έχει απομείνει σαν ιστορία.
Και μια εικασία δική μου για να δούμε λίγο πως το χθές αγγίζει το σήμερα. Ο παππούς του Πούτιν ήταν στο στενό κύκλο του Στάλιν και οι Σοβιετικοί πιστευανε πολύ στην ευγονική. Προσπαθούσανε να παράγουν υπερανθρώπους(με διασταυρώσεις, όπως με τα ζώα και τα φυτά)παράλληλα με τους ΝΑΖΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ. Υποθέτω λοιπόν οτι κυκλοφορήσανε πολλά Σταλινάκια, και μάλλον αδήλωτα για να τηρηθούν τα προσχήματα.
Λέτε όντως να πηγαίνει απο πάππου προς πάππου?
αναρτήθηκε απο "ELIEN" σαββατο 9.8.08 ΄ωρα 12:10μμ