Ο ΓΙΔΟΒΟΣΚΟΣ......

γεωργοκτηνοτρόφος…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ
Οι σημερινοί νέοι, κι όταν ακόμη ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία, δεν γνωρίζουν τίποτε για τη ζωή των γεωργών και κτηνοτρόφων, όπως ήταν πριν από πενήντα, περίπου, χρόνια.

Με τα γιδοπρόβατα που γέμιζαν με τη μελωδία των κουδουνιών και των κυπριών τους κάμπους και βουνά. Με τους τσοπάνους και τις τσοπανοπούλες που συναγωνίζονταν στο σφύριγμα και στο τραγούδι. Με τα οκνά βόδια, τα περήφανα άλογα και τα συμπαθητικά γαϊδουράκια.

Με τον κύκλο των ετήσιων εργασιών. Με τη σπορά, το θερισμό, τα αλωνίσματα και τους τρύγους. Που ήταν τα ίδια όχι μόνο από την εποχή του Ομήρου αλλά και από πολύ πρωτύτερα. Ίσως εδώ και οχτώ ή και δέκα χιλιάδες χρόνια. Και που όλα αυτά άλλαξαν τώρα στις δικές μας μέρες και χάθηκαν. Και που όσοι τα έζησαν, τα θυμούνται με περισσή νοσταλγία.

Έστω κι αν η ζωή εκείνη ήταν φοβερά σκληρή και δύσκολη. Αφού, παρόλο το μόχθο, συνοδευόταν μόνιμα απ' την αδυσώπητη φτώχια. Όσο κι αν την τραγούδησαν απ' τις αναπαυτικές πολυθρόνες τους οι διάφοροι καλαμαράδες…

Αυτή περίπου τη ζωή έζησε και ο προφήτης Μιχαίας (γιορτάζει 14 Αυγούστου), πριν από τρεις, περίπου χιλιάδες χρόνια. Μια ζωή, που πάνω κάτω ήταν ίδια για όλους τους γεωργοκτηνοτρόφους, χωρίς να υπάρχουν μεταξύ τους σημαντικές οικονομικές διαφορές και κοινωνικές διακρίσεις. Όμως..

Οι περιπέτειες της ζωής τον ανάγκασαν, κάποια στιγμή να εγκαταλείψει τη ζωή του γεωργοκτηνοτρόφου και να ζήσει στην πόλη. Όπου οι κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ήταν σκανδαλώδεις και προκλητικές. Και η καρδιά του πόνεσε και η ψυχή του πλημμύρισε από ιερή αγανάκτηση. Και μια αδυσώπητη θεϊκή φωνή σαν ηφαιστειακή λάβα ξεχύθηκε απ' τη γραφίδα του και το λόγο του:

"Αλίμονο σ' αυτούς, λέει, που καταδυναστεύουν και καταληστεύουν και γδύνουν τους φτωχούς και τους διώχνουν απ' τα σπίτια τους και τις περιουσίες τους. Επειδή έχουν δύναμη στα χέρια τους. Καταστρέφοντας έτσι την ευτυχία τους…"

Κι όλο αυτό το κακό γίνεται με τη συμπαιγνία των αρχόντων. "Που έχουν ως έργο τους να απονέμουν τη δικαιοσύνη, αλλά αποστρέφονται το δίκιο και διαστρέφουν την αλήθεια. Και, αντί να υπερασπίζονται, γδέρνουν το λαό και τρώνε τις σάρκες του και συντρίβουν τα κόκαλά του. Και δεν διστάζουν ακόμη και σε φόνους να φτάσουν. Για να χτίζουν έτσι και να καλλωπίζουν τις πόλεις τους και τα σπίτια τους με το αίμα του φτωχού λαού…"
"Τι κάνουν οι δικαστές; Τι κάνει το ιερατείο; Συμμετέχουν κι αυτοί στην τρομοκρατία. Δωροδοκούνται. Και υποστηρίζουν τα συμφέροντα του κατεστημένου. Ταυτίζουν το δίκιο και τη διδασκαλία του Θεού με τα συμφέροντα τα δικά τους και των βασιλιάδων και των αρχόντων και των πλουσίων. Είναι κι αυτοί λαοπλάνοι και ανθρωποφάγοι…
Τι κάνουν οι διανοούμενοι και οι, λεγόμενοι, πνευματικοί άνθρωποι; Παραπλανούν και εξαπατούν το λαό. Υποστηρίζουν και λιβανίζουν αυτούς που τους ταΐζουν. Και τρομοκρατούν όλους εκείνους, που δεν μπουκώνουν το στόμα τους και δεν εξαγοράζουν τη σιωπή τους με το φαΐ και το χρήμα.…"

Αλήθεια, διαβάζοντας όλα τα παραπάνω, πιστεύετε ότι ο άνθρωπος, που τα είπε και τα έγραψε έζησε πριν τρεις, περίπου, χιλιάδες χρόνια;

Δεν έχετε την αίσθηση ότι ζει τώρα ανάμεσά μας και ότι δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να σχολιάζει τη σημερινή πραγματικότητα; Και που πριν πενήντα χρόνια θα κινδύνευε να θωρηθεί "ταραξίας" και άτομο που ανήκει στα "μιάσματα" κάποιας ακραίας αριστερής απόκλισης. Και θα είχε φιλοξενηθεί εξόριστος σε κάποιο ξερονήσι. Ή κάποιο πρωινό θα είχε στηθεί μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, για να γίνει, όπως λέει το λαϊκό τραγούδι, "κόκκινο κρίνο" σε κάποια αλάνα, ως εχθρός της πατρίδας και της θρησκείας….

Και σήμερα δεν καταληστεύονται τα δικαιώματά του πολίτη και δεν στραγγαλίζεται το δίκιο του; Και σήμερα οι αφεντάδες, δεν παίρνουν τη μερίδα του λέοντος; Και δεν λεηλατούν ακόμη και τα ψίχουλα του φτωχού λαού! Και βέβαια επικαλούνται κάποιους ληστονόμους και τα οποιαδήποτς κλεφτοδικεία τους, εν ονόματι των οποίων αυτοί τρώνε το καταπέτασμα, ενώ στο λαό "δεν μπορούν" να του προσφέρουν ούτε ψίχουλο…

Δεν είναι, λοιπόν, εξαιρετικά επίκαιρος σήμερα ο γεωργοκτηνοτρόφος, που έζησε πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια;…

Και θα είναι για πολύ, όπως φαίνεται, ακόμη!
Εφόσον υπάρχουν αυτοί, που πλουτίζουν με τον ιδρώτα και το αίμα των αθώων.
Αυτοί που δίνουν αντιπαροχή το δίκιο και την αλήθεια και τη συνείδησή τους για τα αργύρια της προδοσίας. Αυτοί που τα δρεπάνια και άροτρα του λαού τα κάνουν "έξυπνες" βόμβες, για να τον δολοφονούν εκ του ασφαλούς!
Οι αρχιερείς του αμοραλισμού, του ιμπεριαλισμού και του καπιταλισμού…
"ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ ΥΦΑΝΤΗΣ"