«Φαντάσου ένα μακρύ διάδρομο που καταλήγει σε μια
μεγάλη, κατασκότεινη σπηλιά (υπόγειο κατοικητήριο). Εκεί μέσα βρίσκονται από την παιδική τους ηλικία αλυσοδεμένοι άνθρωποι πολλοί, σε αλλεπάλληλες σειρές, που κοιτούν μόνο μπροστά, τον τοίχο της σπηλιάς. Σημείωσε, ότι αυτοί οι δεσμώτες δεν μπορούν να κοιτάξουν αριστερά, δεξιά και πίσω. Ούτε τους εαυτούς τους δεν μπορούν να δουν. Σ’ αυτή την κατάσταση βρίσκονται σ’ όλη τους τη ζωή…Φαντάσου τώρα, ότι πίσω από τις σειρές των δεσμωτών υπάρχει αναμμένη μια μεγάλη φωτιά. Μπροστά από τη φωτιά και πίσω από τις πλάτες τους, περνοδιαβαίνουν με ταχύτητα άνθρωποι «θαυματοποιοί» (εξουσιαστές) που μεταφέρουν, κρατώντας πάνω στα κεφάλια τους, διάφορα αντικείμενα, των οποίων μόνο τις σκιές βλέπουν οι δεσμώτες να προβάλλονται στον τοίχο της σπηλιάς, εξαιτίας της λάμψης που παρέχει η φωτιά κι ακούν την ηχώ από τις φωνές τους.Ξαφνικά (εξαίφνης) ένας φυλακισμένος σπάει τα δεσμά του και με βήματα δειλά στην αρχή αλλά σταθερά, βγαίνει από τη σπηλιά, ανεβαίνει στην επιφάνεια της γης και, κάτω από το φως του ήλιου, αντιλαμβάνεται την πλάνη στην οποία ζούσε, όσο καιρό αυτός και οι συνάνθρωποί του ήταν αλυσοδεμένοι στη σπηλιά…»Η φανταστική (αλλά τόσο δυνατή) αυτή περιγραφή, γνωστή και ως «ο μύθος του σπηλαίου», βρίσκεται στο 7ο κεφάλαιο της «Πολιτείας» του Πλάτωνα (-380) και είναι βέβαια μια αλληγορία.Οι άνθρωποι, από αρχαιότατες εποχές ως σήμερα, ζούμε φυλακισμένοι στα σώματά μας, μέσα στις παραισθήσεις, τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες μας. Για να γνωρίσουμε την αλήθεια, πρέπει ν’ αποτινάξουμε τα δεσμά των αισθήσεων αλλά και τα δεσμά των ποικίλων εξουσιαστών, που αφήνουν ν’ αντιλαμβανόμαστε μόνο τα αντίγραφα και τις απατηλές σκιές της πραγματικότητας.Έρχεται όμως κάποια στιγμή, που κάποιοι δεσμώτες, καταφέρνουν ν’ απαλλαγούν απ’ την επιρροή των αισθήσεων και των δογμάτων και να γνωρίσουν την αλήθεια, βασιζόμενοι στις αποδείξεις που τους παρέχει μόνο ο ορθός λόγος και η καθαρή σκέψη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι φιλόσοφοι και οι «πεπαιδευμένοι», οι μορφωμένοι, που η παιδεία τους δείχνει τον τρόπο πώς, ξεγλιστρώντας μέσα από τα ποικίλα δογματικά δίχτυα, να ξεφύγουν από τη μοίρα των δεσμωτών της σπηλιάς…Αυτά έγραφε πριν από 2385 χρόνια, ο Πλάτωνας. Κάθε ομοιότητα με τη σημερινή πραγματικότητα είναι απολύτως συμπτωματική και τυχαία!ANAΡΤΗΘΗ ΥΠΟ PAN στις 21:41
Αναρτήσεις
ΑΝΤΕΓΡΑΨΑ ΤΟ ΚΑΤΩΘΙ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ZOYGLA.GR , ΑΣΧΕΤΟ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΤ ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΟ :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνεπαρκείς και επικίνδυνοι
3 Αυγούστου 2008, 14:46
Μάκης Τριανταφυλλόπουλος
Δεν πρόλαβα να το γράψω και επιβεβαιώθηκα. Ο υπουργός Τουρισμού μετά του δημάρχου Μυκόνου συσκέφθηκαν δίκην συμμορίας κεκλεισμένων των θυρών…
Πήγε με λίγα λόγια ο κ. Σπηλιωτόπουλος στο νησί και αντί να συναντήσει όλους τους τοπικούς άρχοντες, με στόχο την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων, κλείστηκε σε ένα γραφείο με τον πολιτικά ομογάλακτό του δήμαρχο, για να διαχειριστούν την πολιτική κρίση και όχι το κοινωνικό πρόβλημα.
Αυτό για έναν που καταλαβαίνει ό,τι βλέπει και δεν βλέπει μόνον ό,τι καταλαβαίνει, σημαίνει πολύ απλά ότι προ του πολιτικού κινδύνου έθεσαν σε δεύτερη μοίρα το πιο σίγουρο κεφάλαιο της χώρας, τον τουρισμό.
Είναι περισσότερο από σίγουρο ότι πολιτικοί με τέτοια νοοτροπία, δεν μπορούν να λειτουργήσουν δημιουργικά στην κοινωνία που υπηρετούν. Το μόνο που κατορθώνουν είναι να διογκώσουν τα υπαρκτά προβλήματα, πολλαπλασιάζοντας ταυτόχρονα τη δυσφορία και την αγανάκτηση του κόσμου.
Τι εισέπραξε δηλαδή ο αγανακτισμένος και αηδιασμένος πολίτης μετά το φόνο ενός παιδιού από τις προτάσεις και τα συμπεράσματα του κομματικού κονκλάβιου της Μυκόνου;
Αυτό που αισθανθήκατε κι εσείς, διαπιστώνοντας ότι η μοναδική πρόταση που κατέβασε η κούτρα τους ήταν η δημιουργία ελεγχόμενης ιδιωτικής αστυνομίας από το κράτος!
Αηδία, ατελείωτη αηδία και αποστροφή για την υποκρισία αλλά και την ανοησία αυτών των ανθρώπων. Προκειμένου να μην ομολογήσουν την ανεπάρκειά και την εγκληματική τους αμέλεια, που άφησαν χωρίς ουσιαστική αστυνόμευση το πιο κοσμοπολίτικο νησί της χώρας, κατέφυγαν στο εφεύρημα της ιδιωτικής αστυνομίας, το οποίο διοχέτευσαν έντεχνα στον τύπο.
Η Ελλάδα διαθέτει αστυνομία κύριοι της υποκρισίας. Είναι η αστυνομία της ζαρντινιέρας, του μπάτσου που σουγιάδιασε τον πολίτη για μία θέση πάρκινγκ και των συναδέλφων του, που κατήγγειλε η έρημη Ρωσίδα ότι τη βίασαν στο κελί της Κυψέλης…
Αν η προσπάθειά σας στην απαράδεκτη κεκλεισμένων των θυρών σύσκεψή σας με το δήμαρχο Μυκόνου, σκοπό είχε την απόκρυψη μιας τόσο θλιβερής πραγματικότητας, τότε κερδίσατε το μετάλλιο της ανοησίας, γιατί κρυφτήκατε πίσω από το δάχτυλό σας και γίνατε «ρόμπες».
Ο κόσμος περίμενε ρηξικέλευθες προτάσεις και ριζοσπαστικές λύσεις. Περίμενε αυτό που φώναξε ο πατέρας του άγρια δολοφονημένου παιδιού, να συλληφθούν όλοι οι δράστες, να κλείσουν τα κέντρα των οποίων οι εργαζόμενοι ενεπλάκησαν στο επεισόδιο και να πάει άμεσα το θέμα στη Βουλή για την απομάκρυνση των μπράβων από τα νυκτερινά κέντρα και την κατάργηση της φασιστοειδούς νοοτροπίας της «πόρτας» στις εισόδους τέτοιων καταστημάτων.
Αντ’ αυτού εφαρμόσατε την «πόρτα» στους δημοτικούς συμβούλους, στέλνοντας το μήνυμα ότι είσαστε τριτοκοσμικοί, αμετανόητοι και ανόητοι… Ανεπαρκείς και επικίνδυνοι.
Συγχαρητήρια, γιατί έστω κι έτσι δεν μας διαψεύσατε!