ΚΑΘΑΡΣΗ ΜΕ.... ΒΟΥΡΚΟ?

το ......... άπλυτο φως…

ΓΡΑΦΕΙ Ο : "ΠΑΠΑ ΗΛΙΑΣ"

Όταν η άρχουσα αναρχία θέλει να κάμει κάποια μεγάλη ατιμία σε βάρος του λαού, βρίσκει κάποιο-εντός ή εκτός εισαγωγικών- σκάνδαλο και το πετάει στη μέση. Το γαρνίρει και με διάφορες ροζ ή άλλου είδους προκλητικές περιπέτειες και το πόπολο σαν χάνοι δεν χάνουν ούτε τσόντα απ' τις τσόντες των περιγραφών. Και ακούγονται-σχετικά με το σκάνδαλο- ένθεν κακείθεν κάποιοι βρυχηθμοί του είδους «θα φτάσει το μαχαίρι ως το κόκαλο» ή «θα ριχτεί άπλετο φως» ή «θα τιμωρηθούν παραδειγματικά οι ένοχοι όσο ψηλά κι αν βρίσκονται»…
Για να δουλεύουν έτσι απλά και μόνο τον αφελή λαό. Αφού, όπως λέει το Ευαγγέλιο, από το ένα μέρος «διυλίζουν τα κουνούπια, ενώ από το άλλο «καταπίνουν τις γκαμήλες». Όταν την ίδια στιγμή χιλιάδες και εκατομμύρια «μαχαίρια» και βαριοπούλες του ληστοκαθεστώτος, όχι μόνο ξεψαχνίζουν, αλλά και σπάζουν κυριολεκτικά τα κόκαλα του λαού. Για να παρελαύνει και προελαύνει η «μέχρι το κόκαλο» δική τους ασωτία. Όπου οι συνδαιτυμόνες της αλητείας αυτής, εν μέσω ομηρικών γελώτων, τρώνε τις σάρκες και ρουφάνε ακόμη και το μεδούλι του λαού.
Και ασφαλώς όσο αφορά στην εξιχνίαση των σκανδάλων, αντί για άπλετο, ρίχνουν άπλυτο φως. Αφού επιστρατεύουν όλους τους μηχανισμούς, που διαθέτουν για την συγκάλυψη και συσκότιση της πραγματικότητας. Μέχρις ότου ο πανδαμάτωρ χρόνος και η παρεμβολή κάποιων άλλων φρεσκότερων ή περισσότερο πιπεράτων σκανδάλων, κάμει να απαμβλυνθούν οι εντυπώσεις για τα προηγούμενα και να ξεχαστούν. Όπως, για παράδειγμα, η χρηματιστηριάδα (χρηματιστήριο), η κουμπαριάδα (κουμπάροι), η ομολογιάδα (ομόλογα), κλπ, κλπ.
Κι έπειτα έρχεται η σκούπα των παραγραφών, στο όνομα των οποίων αμνηστεύονται, μετά από παρέλευση ορισμένου χρόνου, τα πάσης φύσεως κακουργήματα. Με αποτέλεσμα οι μακρυχέρηδες να αποδίδονται στην κοινωνία, όχι μόνο λευκοί, αλλά και πολλαπλά κερδισμένοι. Ενώ οι «υψηλά ιστάμενοι» εκατόγχειρες προστάτες τους να παραμένουν στο απυρόβλητο και να μπορούν να συντονίζουν και να διαιωνίζουν το καθεστώς της ρεμούλας και της απάτης.
Λένε κάποιοι συνήγοροι του καπιταλισμού ότι ο σοσιαλισμός διέπραξε εγκλήματα. Και ασφαλώς θα ήταν στρουθοκαμηλισμός να υποστηρίξουμε ότι όλοι οι σοσιαλιστές υπήρξαν αθώες περιστερές και ότι όλα, όσα έκαμαν, ήταν καλά και άγια. Όπως δεν μπορούμε να αγνοήσουμε και τα κακουργήματα που διέπραξαν και διαπράττουν οι σταυροφόροι και οι ιεροεξεταστές του παρελθόντος και του παρόντος, στο όνομα του Χριστού και του χριστιανισμού…
Αλλά για τα εγκλήματα των οποιωνδήποτε σοσιαλιστών ή χριστιανών κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι φταίει ο χριστιανισμός και ο σοσιαλισμός. Γιατί τόσο ο χριστιανισμός, όσο και ο σοσιαλισμός, έχουν ως ιδεώδες τους τη δικαιοσύνη και την με κάθε μέσο και τρόπο διακονία και δικαίωση του ανθρώπου. Ενώ ο καπιταλισμός έχει ανακηρύξει σε υπέρτατη θεότητα το Μαμωνά. Στο βωμό του οποίου δεν διστάζει να θυσιάζει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της Γης.
Έγιναν ασφαλώς μεγάλα εγκλήματα στο όνομα του χριστιανισμού και του σοσιαλισμού, αλλά ο σοσιαλισμός και ο χριστιανισμός δεν είναι έγκλημα. Πράγμα, που από κάθε άποψη ισχύει για τον καπιταλισμό. Και καμωνόμαστε ότι δεν καταλαβαίνουμε πως αυτό, που φταίει δεν είναι το ένα ή το άλλο μικρότερο ή μεγαλύτερο σκάνδαλο, αλλά η ρίζα και η πηγή, που παράγει και αναπαράγει όλα τα άλλα σκάνδαλα και που είναι το μέγιστο σκάνδαλο, που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Που απ' την αρχή ως το τέλος δεν είναι τίποτε άλλο, από διαφθορά και απάτη και σήψη. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γης.
Στον καπιταλισμό το έγκλημα δεν είναι η εξαίρεση είναι ο κανόνας και ο νόμος. Το έγκλημα, το μεγάλο έγκλημα, όχι μόνο δεν διώκεται απ' τους νόμους, αλλά αντίθετα στηρίζεται και επιβάλλεται με τη νομιμότητα. Παράνομη στον καπιταλισμό είναι η δικαιοσύνη. Έχουν στήσει έτσι το σκηνικό της νομιμότητας, ώστε να μη μπορεί, κατά κανόνα, ν' ακουστεί η φωνή του δίκιου και της αλήθειας. Άκρως αναίσθητη, συνήθως, η νομιμότητα για τα κακουργήματα σε βάρος του λαού απ' τους διαφόρους χρυσοκάνθαρους της εξουσίας, και άκρως ευαίσθητη, προκειμένου να καταπνίξει τη φωνή του δίκιου και της αλήθειας, που καταγγέλλει τα κακουργήματα των χρυσοκανθάρων.
Η μήπως στο όνομα της εγκληματικής νομιμότητας των ισχυρών ολάκεροι λαοί δεν καταδικάζονται, όχι απλά σε σιωπή, αλλά και σε βίαιο ή αργό θάνατο, με τη μόλυνση του περιβάλλοντος και τους πολέμους! Και πιο πέρα, με το τοκογλυφικό τραπεζικό σύστημα με την, κατ' ευφημισμόν, ελεύθερη και στην πραγματικότητα, ληστρική αγορά. Όπου στο όνομα του ολέθριου ελεύθερου ανταγωνισμού υποτίθεται ότι τα αρνιά μπορούν να συμβιώσουν με τους λύκους. Και τους προκλητικά άδικους νόμους, που δίνουν σε κάποιους χρυσοκάνθαρους και σε κάποιες κάστες προνομιούχων μειοψηφιών τη μερίδα του λέοντος και στο κοπάδι του λαού τα ψίχουλα. Δεν συνιστούν όλα αυτά και πολλά άλλα το νόμο της ζούγκλας στην κοινωνική του διάσταση!…
Και, πέρα απ' αυτό, φαίνεται να έχει γίνει κανόνας να μη διστάζουν, όταν δεν τους εξυπηρετεί το όργιο της άδικης νομιμότητας, να προχωρούν στο όργιο της παρανομίας. Παραβιάζοντας ασύστολα τους νόμους, που οι ίδιοι ψηφίζουν και που με ιδιαίτερη σκληρότητα εφαρμόζουν σε βάρος του ανυπεράσπιστου λαού.
Και όμως, μέσα απ' αυτό το έρεβος της αδικίας και της παρανομίας, κάνουν και κηρύγματα για δικαιοσύνη και κράτους δικαίου. Και μιλούν και για κάθαρση. Για να μας θυμίζουν έτσι τα αθάνατα λόγια του Ηράκλειτου: Όταν παρομοιάζει τις καθάρσεις αυτού του είδους με το λουτρό που παίρνουν τα γουρούνια μέσα στο βούρκο.…
Το βούρκο και το σκοτάδι, που χειροκροτεί και ζητωκραυγάζει και ψηφίζει, δυστυχώς, το κοπάδι της συντριπτικής πλειονότητας…

Παπα-Ηλίας Υφαντής
τηλ: 2641 0 20103
Imail: papailiasyfantis@gmail.comhttp://papailiasyfantis.blogpost.com