«Γιατί ΔΕΝ Πανηγύρισα Τον Ιούλιο Εκείνο Του 1974»
Γράφει ο : "Αθεόφοβος"
Ο φάκελος της Κύπρου, για τον οποίο τόσα ελέγοντο επί πολλά χρόνια στην Πατρίδα μας και ο οποίος βρισκότανε στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής μέχρι τα τέλη σχεδόν της δεκαετίας του ‘80, δεν άνοιξε ποτέ!
Οι προδότες, γιατί αναμφισβήτητα υπήρχαν προδότες, οι όποιοι προδότες της Κύπρου μας δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Η αλήθεια δεν απεκατεστάθη ποτέ και αυτό αποτελεί μίαν ΥΒΡΙΝ κατά της Ιστορίας, που όπως οι αιώνιες παραδόσεις του γένους μας θέλουν, φέρνει κακοδαιμονία, την κακοδαιμονία που ταλαιπωρεί την Πατρίδα μας τις τελευταίες δεκαετίες. Όλα έχουν στηριχθεί πάνω σε ένα ψέμα, σε μια απάτη, σε μια προδοσία. Γι’ αυτό και όλα πηγαίνουν κατά διαβόλου… 34 χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή και μέσα σε αυτήν την ζωή είδαμε την φθορά των εθνικών αρχετύπων να επέρχεται ραγδαία και να πλήττει τον Λαό μας σε καίρια και σημαντικά του σημεία: στην φυλετική του ταυτότητα, στην ιστορική του μνήμη, στο ήθος του, στην κοινωνική του αγωγή, σε όλα γενικά όσα αποτελούσαν την βάση του νεωτέρου Ελληνικού βίου. Το έργο αυτό έγινε συστηματικά, με τρόπο επιμελημένο και επιτήδειο, «με την μέθοδο του σαλαμιού», που θαυμάσια γνωρίζουν οι μαρξιστές-λενινιστές, που είναι οι μεγάλοι ένοχοι για τον εθνικό κατήφορο. Το ίδιο ένοχοι, βεβαίως, είναι και οι συνοδοιπόροι τους, οι καιροσκόποι, οι αριβίστες της αστικής δεξιάς, που παρέδωσαν τα τείχη της πόλεως στους εχθρούς της Πατρίδος χωρίς ντροπή, χωρίς αιδώ.
34 χρόνια συμπληρώνονται από την 24η Ιουλίου του 1974 και μία αναδρομή στις τραγικές εκείνες ημέρες πρέπει να γίνει. Πρέπει να θυμηθούμε όσοι ζούσαμε εκείνη την εποχή στην Αθήνα, όπως ο γράφων που ήταν τότε έφηβος, στην Αθήνα που υπήρξε και τότε το κέντρο των εξελίξεων, τι πραγματικά συνέβη. Να θυμηθούμε πως ο Ελληνικός λαός γεμάτος συγκίνηση άκουσε το άγγελμα της τουρκικής επιθέσεως κατά της μαρτυρικής Ελληνικής μεγαλονήσου, αλλά να θυμηθούμε και τις ατέλειωτες ουρές έξω από τα «σούπερ μάρκετ» μέσα σε ένα καθεστώς αβεβαιότητος, τρόμου, αλλά και φτηνού ατομισμού. Ο πόλεμος είχε αρχίσει και όλοι περιμέναμε ότι με την βοήθεια της μητέρας Ελλάδος οι Ελλαδίτες και Κύπριοι μαχητές θα έριχναν τους Τούρκους στην θάλασσα. Και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Και το κλίμα της αβεβαιότητος, το κλίμα το ανάμικτο φόβου και εθνικού παλμού έγινε… πανηγύρι! Οι Στρατιώτες μας έχυναν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι μία Πατρίδα Ελληνική, τόσο Ελληνική, όσο είναι και η Πελοπόννησος και η Μακεδονία και η Θράκη, την Κύπρο μας, και στην νέα Βαβυλώνα του Ελληνισμού, την Αθήνα, κάποιοι πανηγύριζαν, κρατώντας κεριά στα χέρια για να υποδεχθούν τον δήθεν ελευθερωτή Καραμανλή.
Τον Καραμανλή που ερχόταν από το πουθενά σε μία περίοδο κρίσεως του Κυπριακού ζητήματος, όπως τότε το 1955 που έγινε πάλι από το πουθενά πρωθυπουργός για να «λύσει» το Κυπριακό μετά τον θάνατο του Στρατάρχου Παπάγου. Μέσα στην Αθήνα κορναρίσματα αυτοκινήτων, ατέλειωτο πανηγύρι και εκατοντάδες χιλιάδες λαού με τα κεριά στα χέρια στην πλατεία Συντάγματος και για την Κύπρο σιωπή… Να πως χάθηκε η Κύπρος! Έχω την τιμή να είμαι ένας από τους λίγους, από τους ελάχιστους μέσα σε αυτήν την αρρωστημένη πολιτεία, που δεν πανηγύρισαν το βράδυ της 24ης Ιουλίου του 1974. Όχι πως έχασα κανένα αξίωμα, γιατί αξίωμα δεν είχα, όχι γιατί προσδοκούσα τίποτε από το καθεστώς, αλλά γιατί την ίδια ώρα που κάποιοι στην Αθήνα πανηγύριζαν, κάποιοι στην Κύπρο πέθαιναν για την Ελλάδα!
Κάθε χρόνο στις 24 Ιουλίου σε ένα μέγαρο του κέντρου των Αθηνών γίνεται μια γιορτή για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Σε αυτήν την γιορτή όσοι θέλουν να νιώθουν την Ιστορία σε όλο της το βάθος δεν μπορούν να συμμετέχουν, γιατί στις 24 Ιουλίου κάποιοι πρόδωσαν την Κύπρο και αυτοί οι κάποιοι δεν τιμωρήθηκαν ποτέ. Η Νέμεσις λέγουν ότι ποτέ δεν ξεχνά. Είθε!
Αναρτήσεις
Αγαπητέ Αθεόφοβε
ΑπάντησηΔιαγραφήΕσύ ήσουν έφηβος και θυμάσαι ,κάπως επιλεκτικά βέβαια, ορισμένα γεγονότα.
Την 20η Ιουλίου 1974.
Εγώ ήμουν μεγαλύτερος σε ηλικία και πήγα με την επιστράτευση να καταταγώ σε μονάδα τεθωρακισμένων στην Φιλιππιάδα ,έξω από την Άρτα.
Μαζί με άλλους φίλους πηγαίναμε ,όπως λες και συ, γεμάτοι ενθουσιασμό .
Όταν φθάσαμε στην μονάδα με κυρίευσε η απογοήτευση και μετά μερικές ώρες ο τρόμος .
Πλήρης αποδιοργάνωση ,χάος κυριολεκτικά .
Είχαν καλέσει πολλές χιλιάδες ανθρώπους πολύ περισσότερους από όσους χρειαζόταν και δεν ήξεραν τι να τους κάνουν. Επάνδρωσαν όσα άρματα η οχήματα μεταφοράς πεζικού είχαν , τα έδιωξαν . Που πήγαν δεν ξέρω ,και μετά δεν μπορούσαν ούτε να ντύσουν , ούτε να ταίσουν τις χιλιάδες υπόλοιπους παρουσιασθέντες . Την άλλη μέρα το πρωί μας είπαν....πηγαίνετε έξω να φάτε και να επιστρέψετε !!!
Απίστευτο , το βράδυ μας έδιωξαν τελείως . Το συμπερασμά μου ήταν ότι οι ΑΡΧΙΠΡΟΔΟΤΕΣ Χουντικοί δεν είχαν διαλύσει μόνο το Κράτος , την οικονομία και την εξωτερική πολιτική ,αλλά είχαν ΠΛΗΡΩΣ ΑΠΟΤΥΧΕΙ και στον τομέα της ειδικότητά τους , στις Ένοπλες Δυνάμεις .
Τις είχαν διαλύσει .
Ποιούς θα ρίχναμε αγαπητέ μου στην θάλασσα ;
Ευτυχώς που δεν είχαν πάρει χαμπάρι τα χάλια μας οι Τουρκαλάδες γιατί θα είχαν κάνει περίπατο μέχρι την Αθήνα .
Δεν είμαι Καραμανλικός και ποτέ δεν τον ψήφισα ,αλλά ο συχωρεμένος με δεδομένα τα χάλια που παράλαβε , έκανε ότι μπορούσε .
Ένας συνταξιούχος
Συνταξιούχε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι εσύ επιλεκτικά θυμάσαι και τα λές.
Βάλε όμως το χέρι στην καρδιά, λές ότι είσαι αντικειμενικός, και πέσμου. Πότε η Ελλάδα είχε καλλίτερο στρατό; Τότε ή τώρα μετά από 34 χρόνια δημοκρατίας;
Λυπάμαι που αγνοείς πολλά πράγματα. Το κακό είναι οτι εκφράζεσαι και έχεις άποψη για αυτά.
34 χρόνια τώρα και ο φάκελλος της Κύπρου παραμένει κλειστός.
δεν σε προβληματίζει;
Τότε οι Τούρκοι δεν θα φτάναν ποτέ στην Αθήνα. Σήμερα ναί.