Αρχίσαμε τα.... ποιηματάκια? Ο.Κ. ΟΤΙ ΠΕΙΤΕ!!

ΔΕ ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕΣ

Tου Άρη Κόμπρα

(Αφιερωμένο εξαιρετικά από τον κ. Τατούλη στον κ. Καραμανλή.)

Πέρασες δίπλα μου και δε με γνώρισες,

εμένα που έλεγες πως κι απ τα άστρα με ξεχώριζες.

Ξέρω πως πίκρες και λύπες γνώρισες

αλλά από σένα περίμενα να μάθω κι άλλα,

πιο όμορφα αγνά και πιο μεγάλα,

τώρα περνάς και δε μιλάς

ούτε στα μάτια με κοιτάς,

ούτε το βήμα σταματάς

και με το βλέμμα του θριάμβου σου γελάς,

γελάς, γελάς, αλλά ως πότε.

Όταν το γέλιο σου θα γίνεται λυγμός

και η χαρά σου λύπη,

τότε θα νιώσεις πως απ την καρδιά σου,

ένα κομμάτι λείπει.

Τότε θα είναι η ώρα του δικού μου γέλιου,

μα ούτε αυτό δε θα το δεις ,

θα κλαίω μαζί σου

γιατί μια αγάπη τόσο γερά δεμένη,

απ το δικό σου το μυαλό πήγε χαμένη.

Μια αγάπη που άρχισε σαν μια γλυκιά πορεία

εσύ την εκατάντησες σκέτη ταλαιπωρία.

Τώρα τραβάμε μόνοι σε δρόμους σκοτεινούς,

εμείς που ζωγραφίζαμε γαλάζιους ουρανούς.