Summertime...
Πάντα περιμένω το καλοκαίρι για κάτι που συνήθως δεν γίνεται. Κάτι που ουδέποτε μου υποσχέθηκε. Ξεκινάω την κούρσα και μένω από δυνάμεις. Αγύμναστη με πιάνει ο ήλιος, πάνω απ’ τα μισά της ζωής μου. Σκίζω φωτογραφίες σε λέξεις προσπαθώντας να περιγράψω ό,τι πιο καθαρό έχω δεί ποτέ μου. Μια σταγόνα θάλασσας. Μια μόνο σταγόνα να με ξελασπώσει απ’ τους φόβους και τις ήττες του χειμώνα. Προσπαθώ να την κρατήσω ατόφια στα μάτια μου, αλλά αυτή κυλάει και φεύγει απ’ τα τρύπια μου γόνατα. Δεν αλλάζει κάτι. Οι ανασφάλειες είναι το μόνο γήπεδο που βρεθήκαμε , ανταλλάξαμε κανα δυο πάσες και παίξαμε δεμένοι σαν ομάδα. Μετά σε απόσταση κομμένης αναπνοής και χαμένης ευκαιρίας άρχισαν οι εκπτώσεις. Μικρές πανάξιες πατρίδες οι χαρές …όπως, όπου, όποτε… Βουτάω κάτω απ τα νερά τους και κρατάω την αναπνοή μου, λίγες οι πιθανότητες να με βρουν εδώ . Ιούλιος… o αυτοκράτορας μήνας !
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.