ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΛΙΑΝΑΣ ΚΑΝΕΛΛΗ. ΤΙ ΛΕΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΑ ΧΑΛΙΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΤΗΣ?

Μεταλλαγμένες εικόνες πολιτικής

Θυμάστε, σύντροφοι, το περσινό καλοκαίρι και τα καυστικά σχόλια των πολιτικών, μάλιστα, συντακτών στις στήλες τους; Μιλούσαν για τους «τύπους των νεοελλήνων», που κυκλοφορούν στις παραλίες με ένα κινητό στο χέρι, δίνοντας οδηγίες στο χρηματιστή τους πού να τοποθετήσει, σε «ποια χαρτιά», τα χρήματα από τον ξεπουλημένο αγρό, από τη ρευστοποίηση μιας μικρής επιχείρησης, από τη γονική παροχή ή οτιδήποτε, τέλος πάντως, που θα μπορούσε να διευκολύνει την είσοδό τους στο χρηματιστηριακό παράδεισο.

Ηταν μόλις πριν από ένα χρόνο, που οι λαμπρές πένες του εκσυγχρονισμού, οι πραιτοριανοί μεταμοντέρνοι σαραντάρηδες με τους γκρίζους κροτάφους και τους καριερίστικους ορίζοντες ανοιχτούς σε πολιτικούς εκπλειστηριασμούς, χαρακτήριζαν, σε Σημιτικά υμνογραφήματα, «ατού» του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, την ευημερία των πολλών από τις επενδύσεις στο Χρηματιστήριο.

Πολλοί στηλίτευαν και ειρωνεύονταν το στιλ, όχι, όμως, και τη μανία του τζόγου, των λεγόμενων μικροεπενδυτών. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι κόμπαζαν, ότι όλος εκείνος ο σαματάς με τις μετοχές στα ύψη και τα «κέρδη των ονείρων» του καθενός, δεν ήταν παρά η «τεράστια εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού» στον ...μεγάλο, στιβαρό,τιμονιέρη - Σημίτη, που είχε ανοίξει διά της Σοφοκλέους το κέρας της Αμαλθείας, ώστε οι μικροαστοί να μεταλλαγούν γρήγορα σε μεσο-μεγαλοαστούς. Πόσοι δεν πιάστηκαν στη φάκα και ξεπουπουλιάστηκαν, πιστεύοντας ότι το πρώην αυθαίρετο εξοχικό, φτιαγμένο νύχτα, με λαδωμένους μερικούς αστυνομικούς και γείτονες και κακοπληρωμένους μετανάστες χτίστες, γρήγορα θα γίνει βίλα σε θέρετρο αναπτυσσόμενο κατά τα πρότυπα της Φλόριντα των ΗΠΑ!

Πέρσι το καλοκαίρι, το εκσυγχρονισταριό έταζε λαγούς με πετραχήλια και οι κονδυλοφόροι άναβαν κεριά στον άγιο Σημίτη για την επίπλαστη ευδαιμονία και τη σάτιρα του «ανεκπαίδευτου λαουτζίκου», που παίζει τα αστικά παιχνίδια του χρήματος, αυτοκτονώντας σε πελάγη χίμαιρας μιας ταχύρυθμης αστικοποίησης.

Υστερα ήρθαν οι σεισμοί. Οι πολλοί υπέφεραν και υποφέρουν ακόμα. Αλλά πέρσι οι πολλοί περισσότεροι έσπρωχναν ανοδικά το Χρηματιστήριο, επενδύοντας «στις κατασκευαστικές, που θα ωφελούνταν από το σεισμό!».

Ούτε οι «φούσκες» των Χριστουγέννων, ούτε οι φούσκες των πολιτικών μεγαλοστομιών για την επικείμενη μετά τις εκλογές είσοδό μας στη μαγική ΟΝΕ εμπόδισαν το λαϊκό λήθαργο, και, μάλιστα, έδωσαν τη νίκη στο Σημίτη. Ομως, αυτό το φετινό «πρώτο καλοκαίρι του 2000», όπως λένε τα κυβερνοφερέφωνα ΜΜΕ, κανείς δε μιλάει και, ακόμα περισσότερο, δε σατιρίζει την απελπισία των αναρίθμητων ξεγελασμένων, των μικροεπενδυτών των κωδικών που κλείνουν, σφαλίζοντας όχι χιλιάδες προσωπικές και οικογενειακές τραγωδίες, αλλά τη μεγαλύτερη νόμιμη κλοπή λαϊκού πλούτου από το περίφημο δάνειο της Τράπεζας της Αγγλίας στο νεοσύστατο κολοβό ελληνικό κράτος, που οι μεγάλες δυνάμεις επέτρεψαν να στηθεί αμέσως μετά το '21.

Περίσσεψε μέσα σ' ένα χρόνο, από θέρος σε θέρος, η κατολίσθηση όλων των λιθαριών πολιτικού και οικονομικού ψεύδους. Οι «φούσκες», εντός κι εκτός Χρηματιστηρίου, έγιναν στρώμα ολόκληρο από χοντρόπετσους νεοεκλεγμένους εκσυγχρονιστές, που έχουν αποδυθεί στον αγώνα λεκτικής και πρακτικής καταστολής κάθε πέτρας. Ομως αυτές τις εικόνες τις φετινές όσων δεν πήγαν διακοπές, γιατί δεν είχαν φράγκο ή γιατί το αφεντικό, αποθρασυμένο από τις επικείμενες αλλαγές στο εργασιακό, απαγόρεψε, όσων πιέζουν τα παιδιά να μην εγκαταλείψουν τα λειψά σχολειά, δε θα τις δείτε, δε θα τις ακούσετε, δε θα τις διαβάσετε. Οι απάτες με μανδύα νομιμότητας, οι ληστείες του πλούτου των Ταμείων, ως μεταλλαγμένη οικονομική πολιτική, δε συγκινούν το πόπολο. Το εξαγριώνουν. Και γι' αυτό οι εικόνες θα περιορίζονται κάπου ανάμεσα στα κατορθώματα του χολιγουντιανού Κορέλι και τις διακοπές του ...μεγάλου μας τιμονιέρη.

Οι πένες πήγαν εξωτερικό για να βολέψουν εκείνον, φαίνεται, τον αόρατο λογαριασμό, πιστοί στο δόγμα του αφεντικού ότι το μαύρισμα είτ' απ' τον ήλιο είτε απ' το λαό, δεν είναι καν της μόδας...

Της Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ