Η Ιστορία έχει πάντα τον τρόπο της να δοκιμάζει τις αντοχές της ανθρώπινης σκέψης και να εκπαιδεύει τον γενετικό κώδικά κάθε γενιάς στη σφαιρική αντίληψη των «μεγάλων αληθειών».Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Ήταν λοιπόν μια φορά κι έναν καιρό μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μια χώρα που την έλεγαν Γιουγκοσλαβία, η δεύτερη ευρωπαϊκή χώρα (καθόσον την πρωτιά την έχει η Κύπρος το 1974), που διαμελίστηκε και εξαφανίστηκε από τον χάρτη με τον πόλεμο των 78 ημερών το 1999....

Η Γιουγκοσλαβία βομβαρδίστηκε (όπως έγραψε η ιστορία) γιατί ο Μιλόσεβιτς (δύο μήνες νωρίτερα) δεν υπέγραψε τη συνθήκη του Ραμπουγιέ, η οποία προέβλεπε την κατοχή της χώρας του από το ΝΑΤΟ. Και ω του θαύματος το ΝΑΤΟ στη συνέχεια, με τη σύμπραξη της Ενωμένης Ευρώπης την διαμέλισε.

Σε 78 μέρες, το ΝΑΤΟ, επιστρατεύοντας 1.000 και πλέον βομβαρδιστικά, πραγματοποίησε 35.788 αεροπορικές επιδρομές στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας και επιτέθηκε εναντίον 200 Γιουγκοσλαβικών πόλεων. Από αυτές, η πρωτεύουσα του Κοσσυφοπεδίου, η Πρίστινα, (την οποία υποτίθεται ότι οι ΝΑΤΟικοί ήθελαν να την σώσουν από την «εθνοκάθαρση») βομβαρδίστηκε 374 φορές, το Πρίζρεν 232, το Ουρόσεβατς 205, το ίδιο το Βελιγράδι βομβαρδίστηκε 212 φορές.

Σε 78 μέρες, οι «έξυπνες» βόμβες του ΝΑΤΟ κατέστρεψαν 480 εκπαιδευτικά ιδρύματα της Γιουγκοσλαβίας (μεταξύ αυτών το 50% των σχολείων του Κοσσυφοπεδίου), 350 μοναστήρια, πολιτιστικά κέντρα και ιστορικά μνημεία, 33 νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, 14 αεροδρόμια, 61 γέφυρες, 5 εθνικούς και 23 επαρχιακούς δρόμους, 121 εργοστάσια και βιομηχανικές εγκαταστάσεις, 29 εγκαταστάσεις παροχής ηλεκτρικής ενέργειας και ύδρευσης.

Το Διεθνές Δίκαιο λοιπόν ερμηνεύεται και σήμερα και πάντα κατά το δοκούν. Εμείς που σήμερα μας πέφτει μακριά η Ουκρανία και το Κίεβο, κρατήσαμε στάση σιωπής όταν τα ΝΑΤΟικά στρατεύματα μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης μετακινούνταν οδικά για να σκοτώσουν Σέρβους.

Τούτες τις μέρες οφείλουμε να αναστοχαστούμε ποιοι είναι οι λύκοι και οι δολοφόνοι των λαών διαχρονικά.

Τούτες τις μέρες οφείλουμε να ξεχωρίσουμε τους λύκους πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα που χύνονται, γιατί χθες δεν τους είχαμε ξεχωρίσει ούτε καν στην Κύπρο και γιατί αύριο, μεθαύριο ενδεχόμενα να πέσει θύμα των λύκων και η Ελλάδα.