Η χειροπρακτική μόλις είχε εισαχθεί στην επικρατούσα τάση, η ομοιοπαθητική ευδοκιμούσε, οι βοτανολόγοι ανθούσαν, ενώ οι τακτικοί γιατροί δεν μπορούσαν να κερδίσουν από τις ιατρικές πρακτικές τους. Με τις πολιτειακές κυβερνήσεις να διστάζουν να δημιουργήσουν νόμους που θα περιόριζαν τις διάφορες θεραπευτικές τέχνες, ο Simmons προσέλαβε τον Joseph McCormack (γραμματέα του Κρατικού Συμβουλίου Υγείας του Κεντάκι) για να "ξεσηκώσει το επάγγελμα για να ασκήσει πιέσεις". Με τον McCormack επικεφαλής της επίθεσης, η AMA άρχισε να ενισχύει τις τάξεις της, κηρύσσοντας την ηθική (όπως το να μην ανταγωνίζεσαι άλλους γιατρούς ή να δημοσιεύεις τις τιμές σου) και καταδικάζοντας την "κομπογιαννίτικη" (οτιδήποτε ανταγωνιζόταν την κανονική ιατρική).
Δείτε το βίντεο κάνοντας κλικ ε δ ώ
Ο Simmons ήταν αρκετά έξυπνος ώστε να βάλει την AMA να ιδρύσει ένα Συμβούλιο Ιατρικής Εκπαίδευσης το 1904. Η δηλωμένη αποστολή αυτού του συμβουλίου ήταν η "αναβάθμιση της ιατρικής εκπαίδευσης" - ένας ευγενής στόχος. Ωστόσο, το Συμβούλιο Ιατρικής Εκπαίδευσης είχε πράγματι εκπονήσει ένα σχέδιο για την κατάταξη των ιατρικών σχολών σε όλη τη χώρα, αλλά οι κατευθυντήριες γραμμές του ήταν τουλάχιστον αμφίβολες. Για παράδειγμα, η απλή ύπαρξη της λέξης "ομοιοπαθητική" στο όνομα μιας ιατρικής σχολής μείωνε την κατάταξή της, επειδή η AMA ισχυριζόταν ότι τέτοιες σχολές δίδασκαν "ένα αποκλειστικό δόγμα".
Ωστόσο, μέχρι το 1910, η AMA είχε ξεμείνει από χρήματα και δεν είχε τα κονδύλια για να ολοκληρώσει το έργο. Οι Rockefellers είχαν ενώσει τις δυνάμεις τους με το ίδρυμα Carnegie για τη δημιουργία ενός εκπαιδευτικού ταμείου και τους προσέγγισε ο N. P. Colwell (γραμματέας του Συμβουλίου Ιατρικής Εκπαίδευσης) για να ολοκληρώσουν το έργο που είχαν ξεκινήσει, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να χρηματοδοτήσουν. Ο Ροκφέλερ και ο Κάρνεγκι συμφώνησαν. Ο Simon Flexner, ο οποίος ήταν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ινστιτούτου Rockefeller, πρότεινε να προσληφθεί για το έργο ο αδελφός του, ο Abraham, ο οποίος δεν γνώριζε τίποτα από ιατρική. Παρεμπιπτόντως, αν και τα ονόματά τους δεν είναι πολύ γνωστά, οι αδελφοί Φλέξνερ έχουν πιθανώς επηρεάσει τις ζωές περισσότερων ανθρώπων και με πιο βαθύ τρόπο από οποιοδήποτε άλλο αδελφό τον περασμένο αιώνα, με την πιθανή εξαίρεση των Wilbur και Orville Wright. Αφού χρεοκόπησε προσπαθώντας να διευθύνει ένα οικοτροφείο, ο Αβραάμ Φλέξνερ προσλήφθηκε από το Ίδρυμα Carnegie για την Προώθηση της Διδασκαλίας. Οι Rockefellers και οι Carnegies συνεργάζονταν παραδοσιακά για την προώθηση των κοινών τους στόχων, και αυτό σίγουρα δεν αποτελούσε εξαίρεση. Οι αδελφοί Flexner αντιπροσώπευαν τον φακό που έφερε τόσο την περιουσία των Rockefeller όσο και των Carnegie στο επίκεντρο του ιατρικού επαγγέλματος.
Το σχέδιό τους ήταν να "αναδιαρθρώσουν" την AMA και να "πιστοποιήσουν" τις ιατρικές σχολές με βάση αποκλειστικά τις συστάσεις του Flexner. Ο επικεφαλής του Συμβουλίου Ιατρικής Εκπαίδευσης της AMA ταξίδεψε με τον Flexner καθώς αξιολογούσαν τις ιατρικές σχολές. Τελικά, ο Φλέξνερ υπέβαλε μια έκθεση στο Ίδρυμα Carnegie με τίτλο "Ιατρική εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά", η οποία είναι επίσης γνωστή ως "έκθεση Φλέξνερ". Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η ουσία της έκθεσης ήταν ότι ήταν πολύ εύκολο να ξεκινήσει μια ιατρική σχολή και ότι οι περισσότερες ιατρικές σχολές δεν δίδασκαν "υγιή ιατρική".
Ο ιατρικός κοινωνιολόγος Paul Starr έγραψε στο βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο του (The Social Transformation of American Medicine): "Το Συμβούλιο της AMA έγινε ένας εθνικός οργανισμός διαπίστευσης των ιατρικών σχολών, καθώς όλο και περισσότερες πολιτείες υιοθετούσαν τις κρίσεις του για τα απαράδεκτα ιδρύματα".
Περαιτέρω, σημείωσε: "Παρόλο που κανένα νομοθετικό σώμα δεν συνέστησε ποτέ ... το Συμβούλιο Ιατρικής Εκπαίδευσης της AMA, οι αποφάσεις του έφτασαν να έχουν ισχύ νόμου". Με την AMA να βαθμολογεί τις διάφορες ιατρικές σχολές, έγινε προβλέψιμο ότι οι ομοιοπαθητικές σχολές, ακόμη και οι μεγάλες και σεβαστές, θα αναγκάζονταν τελικά να σταματήσουν να διδάσκουν ομοιοπαθητική ή να πεθάνουν. Και αυτό ακριβώς συνέβη.
Δημοσιευμένη το 1910, η έκθεση Flexner (πολύ σωστά) επεσήμανε τις ανεπάρκειες της ιατρικής εκπαίδευσης εκείνη την εποχή. Κανείς δεν μπορούσε να διαφωνήσει με αυτό. Πρότεινε επίσης ένα ευρύ φάσμα σαρωτικών αλλαγών, οι περισσότερες από τις οποίες ήταν απολύτως ορθές. Κανείς δεν μπορούσε να διαφωνήσει ούτε με αυτές. Ωστόσο, οι συστάσεις του Flexner περιλάμβαναν εμφατικά την ενίσχυση των μαθημάτων φαρμακολογίας και την προσθήκη ερευνητικών τμημάτων σε όλες τις "κατάλληλες" ιατρικές σχολές.
Αυτό που ακολούθησε μετά την έκθεση Flexner είναι αυτό που αποκαλύπτει τον πραγματικό σκοπό της στο συνολικό σχέδιο. Με τη δημόσια υποστήριξη που εξασφάλισε η δημοσίευση της έκθεσης Flexner, ο Carnegie και ο Rockefeller ξεκίνησαν μια σημαντική αναβάθμιση της ιατρικής εκπαίδευσης χρηματοδοτώντας μόνο εκείνες τις ιατρικές σχολές που δίδασκαν αυτό που ήθελαν να διδάσκονται. Με άλλα λόγια, άρχισαν να ρίχνουν αμέσως εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια σε εκείνες τις ιατρικές σχολές που δίδασκαν "φαρμακευτική εντατική" ιατρική.
Όπως ήταν αναμενόμενο, οι σχολές που είχαν τη χρηματοδότηση έβγαζαν τους καλύτερους γιατρούς. Σε αντάλλαγμα για τη χρηματοδότηση, οι σχολές υποχρεώθηκαν να συνεχίσουν να διδάσκουν υλικό μαθημάτων που ήταν αποκλειστικά προσανατολισμένο στα φάρμακα χωρίς να δίνεται καμία έμφαση στη φυσική ιατρική. Το τελικό αποτέλεσμα της έκθεσης Flexner ήταν ότι όλες οι διαπιστευμένες ιατρικές σχολές προσανατολίστηκαν σε μεγάλο βαθμό προς τα φάρμακα και την έρευνα για τα φάρμακα. Το 1913, ο Simmons και η AMA πέρασαν στην επίθεση ακόμη πιο έντονα με την ίδρυση του "Τμήματος Προπαγάνδας", το οποίο ήταν αφιερωμένο στην επίθεση εναντίον όλων των αντισυμβατικών ιατρικών θεραπειών και οποιουδήποτε (ιατρού ή μη) τις εφάρμοζε.
Τελικά, το σχέδιο Rockefeller/Carnegie ήταν μια συντριπτική επιτυχία. Όσες ιατρικές σχολές δεν συμμορφώθηκαν, στερήθηκαν τα κονδύλια και το κύρος που συνεπαγόταν αυτά τα κονδύλια και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις επιχειρήσεις τους.
Μέχρι το 1925, πάνω από 10.000 βοτανολόγοι είχαν βγει από τις επιχειρήσεις τους. Μέχρι το 1940, πάνω από 1.500 χειροπρακτικοί θα διώκονταν για άσκηση "κομπογιαννίτικης πρακτικής". Οι 22 ομοιοπαθητικές ιατρικές σχολές που άκμαζαν το 1900 μειώθηκαν σε μόλις 2 το 1923. Μέχρι το 1950, όλες οι σχολές που δίδασκαν ομοιοπαθητική έκλεισαν. Στο τέλος, αν ένας γιατρός δεν αποφοιτούσε από μια εγκεκριμένη από τον Φλέξνερ ιατρική σχολή και δεν έπαιρνε πτυχίο M.D.- δεν μπορούσε να βρει δουλειά.
Η έκθεση Flexner ήταν η αρχή μιας συνωμοσίας για τον περιορισμό και τελικά την εξάλειψη του ανταγωνισμού από φυσικές, μη φαρμακευτικές, μη κατοχυρώσιμες με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θεραπείες για την αντιμετώπιση ασθενειών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σήμερα οι ιατροί είναι τόσο πολύ προκατειλημμένοι προς τη συνθετική φαρμακευτική θεραπεία και γνωρίζουν ελάχιστα για τη διατροφή. Δεν μελετούν καν την υγεία- μελετούν την ασθένεια. Οι σύγχρονοι γιατροί δεν διδάσκονται σχεδόν τίποτα για τη διατροφή, την ευεξία ή την πρόληψη ασθενειών.
Το να περιμένετε από έναν γιατρό να σας καθοδηγήσει σε θέματα υγείας είναι περίπου σαν να περιμένετε από τον Ορκωτό Λογιστή σας να πιλοτάρει ένα τζετ αεροπλάνο. Απλώς δεν είναι ένας τομέας στον οποίο έχουν εκπαιδευτεί. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ιατροί δεν είναι έξυπνοι άνθρωποι. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης. Αλλά ακόμη και μια ιδιοφυΐα δεν μπορεί να σας διδάξει κάτι για το οποίο δεν έχει ιδέα. Και, ναι, και οι γιατροί μπορούν να ξεγελαστούν, να "κοροϊδευτούν" και να "κοροϊδευτούν", όπως και οι υπόλοιποι από εμάς.
------------------
Δικτυογραφία:
HOW PHARMA TOOK OVER MEDICINE – Ideas Daily
https://ideasdaily.net/2021/07/11/how-pharma-took-over-medicine/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.