Άρα γιατί να ξαναμπεί σ’ αυτή την
διαδικασία ένας αγωνιστής δημοσιογράφος; Ρητορική η απάντηση… απλώς για να
διοχετεύσει την ενέργειά του στον αγώνα για την κατοχική πατρίδα του. Υπάρχει
μεγαλύτερο χρέος για έναν ασυμβίβαστο Έλληνα πολίτη, πέρα από την Ελευθερία της
Ελλάδας;
Η αδιαπραγμάτευτη πατριωτική αγάπη του αν
είναι πάνω από τα ενδιαφέροντά του, είναι και η πηγή της ενέργειάς του.
Τουλάχιστον ώσπου να ξαναδεί ελεύθερη και ανεξάρτητη την πατρίδα του. Μετά… θα
είναι ένας περήφανος Έλληνας και ευτυχισμένος άνθρωπος, με γαλήνη στην ψυχή
του. Μετά θα απολαμβάνει τους καρπούς του αγώνα του και θα χαίρεται με το
χαμόγελο, που θα φωτίζει τα πρόσωπα των Ελλήνων.
Προς το παρόν του δίνει την δύναμη να
πληκτρολογήσει πάλι τις σκέψεις του, τόσο για τα δικά του συναισθήματα, όσο και
για των πληγέντων συμπολιτών του. Φυσικά με την ελπίδα ανταπόκρισης, αφού τώρα
πια τόσο φανερά η φασιστική και αδίστακτη Κυβέρνηση επιδιώκει να δολοφονήσει
τους Έλληνες και να εξαφανίσει από την γη όλο το Ελληνικό Έθνος.
Το επιθυμητό είναι η επιστροφή του στην
αρθρογραφία, να γίνει η αρχή για μια ζεστή συναγωνιστική σχέση μεταξύ των ήδη
μαχόμενων πολιτών και των αφυπνισμένων. Ο προσδοκόμενος κοινός σκοπός δράσης να
είναι η απαλλαγή των Ελλήνων από την φασιστική Κυβέρνηση και η απελευθέρωση της
Ελλάδας από τους σατανικούς επικυρίαρχους της ΝΕΑΣ ΤΑΞΗΣ.
Ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος ΔΕΝ βγαινει εδώ και 8 χρόνια σε ραδιοτηλεοπτικά παράθυρα και μπαλκόνια ΑΛΛΑ γράφει κάθε εβδομάδα στο διδαδίκτυο όπου τον φιλοκενεί το σκεφτόμαστε ελληνικά και χιλιάδες άλλα blogs & sites
ΑπάντησηΔιαγραφή