Την είδαμε την Γιάννα Αγγελοπούλου πρώτη μούρη το βράδυ του Σαββάτου στην δεξίωση της Κατίνας Σακελλαροπούλου
Την είδαμε πρώτη μούρη να καταφθάνει αγκαζέ με τον Ισίδωρο Κούβελο που την είχε εκ δεξιών του και εξ αριστερών του την Ντόρα Μπακογιάννη. Την είδαμε και με μια αμφίεση που τους έκανε όλους να γουρλώσουν τα μάτια και -ψιθυριστά όμως- να κάνουν τα μύρια όσα σχόλια και απολύτως δικαιολογημένα τα έκαναν. Με καλσόν μαύρο μέσα στο κατακαλόκαιρο και καυτό μίνι φόρεμα με ουρά…
Πρώτη μούρη λοιπόν με όλα αυτά η Γιάννα Αγγελοπούλου για να “γιορτάσει” κι αυτή την “αποκατάσταση της Δημοκρατίας” και να χειροκροτήσει, μαζί με όλους τους άλλους υποκριτές, για όσους “αγωνίστηκαν κατά της δικτατορίας”. Και μιλάμε για υποκριτές διότι εδώ και πολλά χρόνια έχει πάψει να είναι “μυστικό” και είναι “κοινή αλήθεια” ότι πολλοί από αυτούς που μαζεύονται κάθε χρόνο για να “γιορτάσουν” για τη Δημοκρατία τους υπήρξαν, είτε οι ίδιοι είτε ως γόνοι οικογενειών, “χουντικοί” μέχρι το κόκκαλο μετά την 21η Απριλίου 1967. Και μετά το 1974, το γύρισαν και έγιναν όψιμοι … “αντιστασιακοί” και φυσικά …δημοκράτες.
Σχεδόν 50 χρόνια μετά έχουμε περάσει βεβαίως στην “δεύτερη γενιά” και τα “πρωτογενή περιστατικά” δεν είναι τόσα πολλά όσα τις πρώτες δεκαετίες. Δεν παύει όμως να υπάρχει το “οικογενειακό δέντρο”. Και όπως έκαναν πολιτικές καριέρες και οικονομικές περιουσίες μετά το 1974 “στο όνομα της Δημοκρατίας” οι μπαμπάδες και οι μαμάδες τους, έτσι και οι γιοι και οι κόρες συνέχισαν αυτή την “παράδοση” ως πολιτικά και κομματικά τζάκια.
Και επειδή όχι μόνο δεν αποκήρυξαν το “παρελθόν” των γονέων τους, όχι μόνο δεν πήραν αποστάσεις αλλά το χρησιμοποίησαν με κάθε πρόσφορο τρόπο για να κάνουν κι αυτοί καριέρες και περιουσίες σε καιρούς “Δημοκρατίας”, δεν μπορούν -όταν δέχονται κριτική- να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και μόνο τότε να θυμούνται να πουν ότι δεν “υπάρχει οικογενειακή ευθύνη”.
Όλα τα παραπάνω τα σημειώνουμε γιατί και η Γιάννα Αγγελοπούλου -που ήταν πρώτη μούρη το Σάββατο στα “πανηγύρια της Δημοκρατίας”- έχει το δικό της οικογενειακό μυστικό που θέλει με κάθε τρόπο να μένει κρυφό. Και με τη δύναμη του πλούτου και της εξουσίας που διαθέτει, μαζί με το υπόλοιπο σύστημα που ελέγχει τον τόπο, “καταφέρνει” να κρατά θαμμένο και μακριά από την κοινή γνώμη το γεγονός ότι είναι κόρη ενός ανθρώπου που υπήρξε από τις πρώτες φίρμες του στρατιωτικού καθεστώτος της 21ης Απριλίου.
Και το κρατά θαμμένο για να μην της χαλάει “το προφίλ της δημοκράτισσας” κάθε φορά που από τις διάφορες θέσεις και χρυσοποίκιλτα αξιώματά της βγάζει λόγους και οργανώνει φιέστες.
Εξάλλου, υπάρχει και κάτι άλλο: Η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν έχει πάψει να επιδιώκει εκτός των άλλων και την αναρρίχησή της στο αξίωμα της Προέδρου της Δημοκρατίας. Το δοκίμασε παλαιότερα και παραμένει ο στόχος της με τα πάρε δώσε της με τα κόμματα εξουσίας. Θέλει να είναι αυτή, με την πρώτη ευκαιρία -ίσως και μετά την “μιας χρήσεως” Κατίνα Σακελλαροπούλου- , η “οικοδέσποινα” σε τέτοια πανηγυράκια όπως το προχτεσινό. Την φαντάζεστε όμως να μιλάει προσεχώς ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά της “Δικτατορίας” την οποία ως κορυφαίο στέλεχός της είχε υπηρετήσει και στηρίξει και ο δικός της μπαμπάς;
Πατέρας της Γιάννας Δασκαλάκη -τον οποίο ακριβώς γι αυτούς τους λόγους η ίδια φροντίζει να κρατά “άγνωστο”- ήταν ο Φρίξος Δασκαλάκης – Φαζάκης από το Ηράκλειο της Κρήτης. Εκεί όπου γεννήθηκε και η Γιάννα το 1955, και συγκεκριμένα στο χωριό Έμπαρο. Με σπουδές την ΑΣΟΕΕ ο Φρίξος Δασκαλάκης, όταν τελείωσε επέστρεψε στην Κρήτη και εργάστηκε στην Ένωση Κιτροπαραγωγών Κρήτης. Ασχολήθηκε μάλιστα με τα συνεταιριστικά και έφτασε στη θέση του προέδρου της «Κιτρένωσης» όπως λεγόταν η Ένωση Παραγωγών Κίτρων.
Μετά την 21η Απριλίου 1967, το πρώτο κορυφαίο αξίωμα με το οποίο βρέθηκε ήταν μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής που είχε ρόλο ανάλογο με αυτόν που έχει σήμερα η Βουλή. Το στρατιωτικό καθεστώς είχε επιλέξει για μέλη της Συμβουλευτικής Επιτροπής τους πιο έμπιστους και υπάκουους ανθρώπους με σκοπό να υπηρετήσουν τις αρχές της “21ης Απριλίου” και να συμβάλουν στην εφαρμογή του προγράμματός της.
Συγκεκριμένα στις 10 Απριλίου 1970 ο Γ. Παπαδόπουλος ανακοίνωσε τον σχηματισμό της Συμβουλευτικής Επιτροπής που αποτελείτο από δύο σώματα, το “Κεντρικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο” και το “Επαρχιακό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο”. Το Κεντρικό Συμβούλιο συνήλθε στην Αθήνα, στο κτίριο του Κοινοβουλίου. Στις 17 Νοεμβρίου 1970 ανακοινώθηκαν οι 526 υποψήφιοι και στις 29 Νοεμβρίου έγιναν οι εκλογές όπου εκλέγονται οι 92 από τους οποίους ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επέλεξε τους 46 και ακόμα 10 της επιλογής του, όχι αποκλειστικά από τους εκλεγμένους. Στην ψηφοφορία ψήφισαν τα διοικητικά συμβούλια της ΠΑΣΕΓΕΣ (αγροτών), ΓΣΣΕ (εργατών), ΑΣΒΕ (Βιοτεχνών), ΤΕΕ (τεχνιτών), ΣΕΕΣ (εμπόρων), ΣΕΔΣ (δικηγόρων), ΠΝΟ (ναυτικών), ΠΙΣ (ιατρών), ΣΕΒ (βιομηχάνων), τα Συνδικάτα, όλα τα δημοτικά συμβούλια, και μερικοί ακόμα εκλέκτορες. Συνολικά οι εκλέκτορες ήταν 1.240. Στις 12 Δεκεμβρίου 1971, διεξήχθηκαν οι δεύτερες εκλογές για νέα Συμβουλευτική Επιτροπή με περισσότερα μέλη, και με περισσότερες αρμοδιότητες. Εκλέκτορες στις δεύτερες εκλογές ήταν 10.666.
Τον Ιούλιο του 1971 Φρίξος Αγγελόπουλος ανταμείφθηκε από το καθεστώς με μία ακόμη κορυφαία για την εποχή θέση. Διορίστηκε πρόεδρος της ΓΣΕΕ και έμεινε στη θέση αυτή έως τις 5 Μαρτίου 1973. Αργότερα, όταν ήρθε η “μεταπολίτευση”, θυμήθηκε και αυτός ότι ήταν …δημοκράτης αλλά “έμπλεξε”. Και η δικαιολογία που έλεγε ήταν αυτός που τον … “έμπλεξε” ήταν “ο παιδικός του φίλος Στέλιος Παττακός ο οποίος τον έκανε να πιστέψει ότι θα έσωζαν την Ελλάδα”. Ως ελαφρυντικό μάλιστα χρησιμοποιούσε το ότι επί Κατοχής είχε συλληφθεί από τους Γερμανούς. Με την …επιλεκτική μνήμη της αυτό είναι και το μόνο που βολεύει κατά καιρούς να “θυμάται” και η θυγατέρα Γιάννα, “ξεχνώντας” όλα τα μετέπειτα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΠΕΣ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΟΥ ΧΩΡΙΣ ΥΒΡΕΙΣ. Παρατηρούμε ακραίες τοποθετήσεις αναγνωστών. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ δεν θέλουμε να μπαίνουμε στη δύσκολη θέση να μην βάζουμε ΟΛΑ τα σχόλια. Δόξα στο Θεό η Ελληνική γλώσα είναι πλούσια ωστε να μην χρειάζονται ακραίες εκφράσεις.