ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ. "Οι Πολυμήχανοι και οι Αμήχανοι" Σου λένε πάνω απ όλα η προσωπική σου υγεία, αλλά κάνουν τα πάντα για να σε αρρωστήσουν. Γράφει ο Βασίλης Παπαδόπουλος

Σε εξωθούν στον κάδο των απορριμμάτων για να βρεις να φας, αλλά σε υποχρεώνουν να φοράς μάσκα για να μην μεταδόσεις ιούς. Σε στέλνουν στα συσσίτια, αλλά σε υποχρεώνουν να φοράς γάντια. Κλαίνε για τις απώλειες της τρίτης ηλικίας, αλλά κόβουν συντάξεις και αυξάνουν και τα φάρμακα τους. Σου λένε ότι είναι πατριώτες, αλλά φέρνουν όλους τους λαθρομεταναστες  του κόσμου γιατί είναι και αλληλέγγυοι....

Είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, αλλά κατατάσσονται ανάλογα με τις κομματικές τους ιδεολογίες. 
Σου λένε ότι είναι επικίνδυνος ο Χριστός με τις πρακτικές του, αλλά όχι το κράτος με τις δικές του.   
Σου σπάνε το ένα πόδι, αλλά σου δίνουν επίδομα μετά για πατερίτσα για να μπορείς να περπατάς. Διαδηλώνεις για το σπασμένο σου πόδι και έρχονται και σου σπάνε και το δεύτερο μετά. 
Δεν έχω βρε παιδιά λεφτά για αναπηρικό αμαξάκι λες και αυτοί σου λένε με ύφος “Μη μιλάς, μαζί τα φάγαμε!”, “Για το καλό σου!”, “Aναγκαστήκαμε!”, “Εσύ δεν ψήφισες τους προηγούμενους, ποιός σου φταίει τώρα;”, “Σήκω φύγε αν δεν σ’ αρέσει!”.  
Βγαίνει ο κοσμάκης μετά στα κανάλια να πει την μίζερη του αλήθεια και αμέσως τον ταμπελοφορούν ως τεμπέλη, φοροφυγά, λαϊκιστή, ακροδεξιό, ρατσιστή, ομοφοβικό, καταστροφολόγο και συνωμοσιολόγο.   
Όποτε τι κάνεις εσύ με όλα αυτά; 
Το σκέφτεσαι καλά καλά, αποφασίζεις να το παίξεις σοφός, δηλαδή κινέζος, διότι που να βγάλεις άκρη με το κράτος λες και το ρίχνεις στο τρέξιμο, στην σωστή διατροφή και κτλ. 
Το συνηθίζεις δηλαδή το όλο θέμα γενικότερα. Και μάλιστα όταν περνάει και λίγο ο καιρός, αρχίζεις να  επιχειρηματολογείς και υπέρ του κράτους μετά. 
Γιατί εδώ που έχεις φτάσει σκέφτεσαι, πως θα την βγάλεις διαφορετικά;  Και από την πολύ την σκέψη, όλα γίνονται τελικά. Όλα συνηθίζονται και τα μυαλά αλλάζουν. 
Και ποιά είναι η μεγαλύτερη τους επιτυχία τελικά; Ότι πιστεύεις ότι γαμ@ς κιόλας, αλλά αυτοί στην πράξη σε παίρνουν σε όλες τις στάσεις. 
Κinky καταστάσεις δηλαδή, bdsm και όλα τα σχετικά, πολύ προχώ κατάσταση σου λέω!  Παράλογο; Λογικό; Έξυπνο; Χαζό; Δεν παίζει κανένα ρόλο. Διότι ισχύει!     
Ισχύει διότι στην πράξη είναι πάρα πολύ δύσκολο, να κατανοήσει κανείς το αρχικό ή το επαναλαμβανόμενο του λάθος από την στιγμή που το εισόδημα του, εξαρτάται από την μη κατανόηση του λάθους.   
Ισχύει διότι πολλές δεκαετίες τώρα, κάποιοι φρόντισαν πολύ καλά να βαφτίσουν την ψήφο κουτάλι. Και αν τυγχάνει να τρως ακόμα απ’ αυτό ή να πιστεύεις ότι θα εξακολουθήσεις να τρως από αυτό, όταν ακούς οτιδήποτε αντίθετο πλέον, είναι σαν να ακούς: Πείνασε, φτώχυνε, αυτοκτόνησε, ψόφα!  
Ισχύει διότι όπως το στόμα, τα μάτια και η μύτη των χοίρων είναι έτσι σχεδιασμένα για να βλέπουν και να σκαλίζουν μέσα στον βούρκο, έτσι και πολλοί άνθρωποι τελικά, αν τους ταΐσεις, τους δώσεις λίγο status και κάποια εξουσία, εγκλωβίζονται πανεύκολα τελικά μέσα στον βούρκο και κυλιούνται ευχάριστα επίσης, με το αίσθημα της καθαρότητας, της επιτυχίας και της καταξίωσης κιόλας. 
Όπως ακριβώς και τα γουρούνια δηλαδή.  
Ισχύει διότι κάποια τουβλάκια του ντόμινο που δεν έχουν πέσει ακόμα, βλέπουν τα άλλα που έχουν πέσει και θεωρούν ότι είναι πιο έξυπνα αυτά και πιο ικανά επειδή στέκονται ακόμα, αγνοώντας τελείως την έννοια του ντόμινο. 
Εξου και τουβλάκια.  
Ισχύει διότι η αμοιβή της προδοσίας, από την εποχή του Ιούδα μέχρι σήμερα έχει αυξηθεί κατά πάρα πολύ και ταυτόχρονα η έννοια της εκπόρνευσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έχει απομυθοποιηθεί τελείως.  
Ισχύει διότι ένα μορφωμένο στουρνάρι τελικά, είναι ένα πολύ χειρότερο στουρνάρι απ’ ότι ένα αμόρφωτο, διότι έχει και επιστημονικά και φιλοσοφικά επιχειρήματα πλέον, για να δικαιολογήσει την βολική διαστροφή του.   Ισχύει διότι όσο δύσκολο είναι να πείσεις έναν ναρκομανή για αποτοξίνωση, άλλο τόσο δύσκολο είναι σήμερα να πείσεις τον κόσμο, καθώς μπαίνει μέσα σε αυτό το ψυχεδελικό παραβάν, να ψηφίσει ελευθερία.  
Και άιντε εν τέλει, ένα κουτσό, φτωχοποιημένο, εκφοβισμένο, άθεοποιημένο, κομματικοποιημένο, συνειδησιακά αποστειρωμένο, ασθενές, με επικείμενα νοσήματα και εξαρτημένο σε πολλές ουσίες όν, να καταλάβει το προφανές. Πως στις κουτάλες με τις οποίες έπιναν το αίμα του Ελληνικού λάου δεκαετίες τώρα οι πάσης φύσεως Δεξιστεροί πολιτικοί, βρίσκεται ο θάνατος του ελληνικού λαού και όχι π.χ. στο “κουταλάκι” της Θείας Μετάληψης.   
Kαι αμήχανοι, αυτή είναι η λέξη, αμήχανοι είμαστε όλοι εν τέλει, γιατί τα πάντα μας ξεπερνούν και μόλις τώρα αρχίζουμε να το συνειδητοποιούμε τελικά. 
Αμήχανοι εμπρός στα αδιέξοδα μας τα σημερινά, αμήχανοι στα επαγγελματικά, αμήχανοι στα προσωπικά, αμήχανοι εμπρός στην προδοσία, αμήχανοι εμπρός των επιλογών μας, αμήχανοι εμπρός στην υπευθυνότητα κι ανευθυνότητά μας, αμήχανοι στην σκέψη την ορθή, αμήχανοι εμπρός στον παγκόσμιο κυκεώνα και αμήχανα έρμαια πλέον στις βουλές των πολυμήχανων μισάνθρωπων του σήμερα, που μόνο θεία παρέμβαση πλέον μας σώζει.   
Τα ευχάριστα νέα είναι ότι έστω και αυτό, η συνειδητοποίησης όλων των παραπάνω, είναι μια αρχή. 
Επώδυνη ναι μεν, αλλά αρχή της λύσης δε. Οψόμεθα. Αμήν.