Οι Aπαρχές της Νέας Τάξης Πραγμάτων.Μετάφραση: Απολλόδωρος

 

Την 1η Μαΐου 1776 ο Weishaupt ίδρυσε μια μυστική οργάνωση με την ονομασία "Perfectilibists" (η οποία σύντομα έγινε γνωστή ως "Order of the Illuminati"). Οι Ιλλουμινάτι στρατολόγησαν πάνω από 2.000 οπαδούς με...

επιρροή, αλλά προφανώς διήρκεσε μόνο μέχρι τον Μάρτιο του 1785, όταν η βαυαρική κυβέρνηση αποκάλυψε τη συνωμοσία, εξόρισε τον Weishaupt και έθεσε εκτός νόμου το Τάγμα.

Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι Illuminati ("φωτισμένοι"), αντί να διαλυθούν το 1785, συνέχισαν να υπάρχουν μέχρι σήμερα. Τα τελευταία 200 χρόνια συνεχίζεται η διαμάχη σχετικά με τον ρόλο τους στον επηρεασμό των παγκόσμιων υποθέσεων.

Το 1798 ο John Robison, καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, δημοσίευσε το Proofs of Conspiracy (Αποδείξεις για τη Συνομωσία), ένα βιβλίο που ισχυριζόταν ότι οι Illuminati/Μασονία συνωμοτούσαν εναντίον όλων των θρησκειών, των βασιλιάδων και των κυβερνήσεων της Ευρώπης [1].

Σύμφωνα με τον Robison, οι Illuminati είχαν συμβάλει στην υποκίνηση των χειρότερων υπερβολών της Γαλλικής Επανάστασης. Την ίδια χρονιά ο Ιησουίτης αββάς Augustin de Barruel δημοσίευσε τα Memoires pour Servir a l'Histoire de Jacobinisme, τα οποία υποστήριζαν τη θέση του Robison [2].

Ενάμιση αιώνα αργότερα, η Nesta Webster και ο William Guy Carr αναβίωσαν τις θεωρίες συνωμοσίας για τους Illuminati.

Η Nesta Webster (1876-1960), η οποία συνδεόταν με τη Βρετανική Ένωση Φασιστών, έγραψε ότι αντί να εξοριστούν, οι Ιλλουμινάτι παρέμειναν ενεργοί και μέσα σε λίγα χρόνια είχαν: "πολλαπλασιάσει τις εστίες τους σε όλη τη νότια Γερμανία, και κατά συνέπεια στη Σαξονία, στην Πρωσία, στη Σουηδία, ακόμη και στη Ρωσία". [3]

Ο William Guy Carr, ένας αγγλικής καταγωγής Καναδός αξιωματικός του ναυτικού και λαϊκός χριστιανός ιεροκήρυκας, υποστήριξε αυτή τη θέση, υποστηρίζοντας ότι ο Weishaupt είχε διατηρηθεί από τους τοκογλύφους, συμπεριλαμβανομένου του οίκου Rothschild. Ο Carr ισχυρίστηκε ότι υπήρχε μια σατανική δύναμη στην πρώτη γραμμή μιας διεθνούς συνωμοσίας για την καταστροφή των θρησκευτικών θεσμών και των εθνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να επιτευχθεί μια "σατανική παγκόσμια κυβέρνηση". [4]

Σύμφωνα με τον Carr, οι συνωμότες χρησιμοποιούν μια ποικιλία μεθόδων για να τους βοηθήσουν να επιτύχουν τους στόχους τους, όπως

Ωστόσο, ο ερευνητής των Illuminati Dr. Tony Page λέει ότι οι Webster και Carr παραποίησαν εντελώς την κατάσταση και ήταν αντισημίτες που επιδίδονταν σε παρανοϊκές θεωρίες συνωμοσίας.

Ο Page μετέφρασε έγγραφα του Weishaupt από το πρωτότυπο γερμανικό κείμενο και τον παρουσιάζει ως έναν πολύ κακοποιημένο ηθικό και ενάρετο άνθρωπο, του οποίου οι προθέσεις ήταν "σίγουρα υψηλόφρονες και καλοπροαίρετες". Έναν άνθρωπο που "αγωνιζόταν για πολύ ευγενέστερους και ηθικά ανώτερους στόχους από αυτούς που του αποδίδονται κανονικά".

Στην πραγματικότητα, η πρόθεσή του (αφελής ίσως) αλλά κατά την άποψή μου, ειλικρινής, ήταν "να προωθήσει και να διαδώσει την ανθρώπινη αρετή, την ισότητα και την ελευθερία, καθώς και την ευτυχία και την αξιοπρέπεια που απορρέουν από αυτά". [6]

Σήμερα, ορισμένοι βλέπουν τους Ιλλουμινάτι "ως σημαντικό παράγοντα και επιρροή στη διεθνή πολιτική εξουσίας, υποτίθεται ότι υποδαυλίζουν πολέμους, εμφύλιες ταραχές και επαναστάσεις στην προσπάθειά τους να εγκαθιδρύσουν μια μονοκοσμική κυβέρνηση". [7] Φαίνεται ότι οι ένορκοι δεν έχουν ακόμη αποφασίσει αν οι Ιλλουμινάτι είναι μια συνεχιζόμενη αποκρυφιστική δύναμη.

Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι κατά τη δική μας εντατική έρευνα των τελευταίων 10 ετών σχετικά με τις πραγματικές ρίζες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, δεν βρήκαμε καμία απολύτως άμεση σύνδεση με το δημιούργημα του Weishaupt.

Η μυστική οργάνωση που αναγνωρίζουμε ως υπεύθυνη για τον πόλεμο χρησιμοποίησε παρόμοιες τακτικές, αλλά ήταν ένα πολύ διαφορετικό, πολύ αγγλικό δημιούργημα. Επιπλέον, παρέμεινε κρυμμένη μέχρι να αποκαλυφθεί από τον αείμνηστο καθηγητή Carroll Quigley στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

Ο Quigley (1910-1977) ήταν ένας ιδιαίτερα αξιόλογος Αμερικανός ιστορικός που κινούνταν στους κύκλους του κατεστημένου, έδωσε διαλέξεις σε κορυφαία πανεπιστήμια, όπως το Harvard, Princeton και το Georgetown, και ήταν έμπιστος σύμβουλος τόσο του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ όσο και του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.

Μελέτησε αυτό το μυστικό δίκτυο επί 20 χρόνια και του επετράπη να εξετάσει τα αρχεία του. Στην ορολογία του 21ου αιώνα, ο Carroll Quigley ήταν ο κατ' εξοχήν πληροφοριοδότης.

Ο καθηγητής Quigley έγραψε ότι η μυστική κοινωνία της Ρόδου, ή η "Ομάδα Milner", όπως την αποκάλεσε μετά τον θάνατο του Cecil Rhodes, ήταν "ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα του εικοστού αιώνα" και τέτοιας σημασίας που "δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς αποδείξεις για την ύπαρξή της, αν ξέρει πού να ψάξει". [8]

Η "Ομάδα Milner" που αποκαλύφθηκε από τον Quigley είναι πλέον ευρέως αναγνωρισμένη και ονομάζεται ποικιλοτρόπως από άλλους ως "Κρυφή Εξουσία", "Εξουσία του Χρήματος", "Βαθύ Κράτος" ή "οι άνδρες πίσω από την κουρτίνα". Όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί είναι εύστοχοι, αλλά εμείς τους αποκαλούμε, συλλογικά, τη Μυστική Ελίτ.

Χωρίς τις αποκαλύψεις του Quigley, το καπάκι αυτής της μυστικής κοινωνίας θα ήταν ακόμα και σήμερα κλειστό. Ανοίγοντας το Κουτί της Πανδώρας και αποκαλύπτοντας μερικά από τα κακά που υπήρχαν σε αυτό, έδωσε τη δυνατότητα σε άλλους να δουν την αλήθεια.

Το έργο του που εξέθεσε αυτή την ισχυρή ομάδα έχει ενισχυθεί και αναπτυχθεί μέσα από χρόνια προσεκτικής έρευνας από άλλους ερευνητές σε μια εξήγηση του πώς ο έλεγχος του πολιτισμένου κόσμου αποκτήθηκε σταθερά μέσω πολέμων, οικονομικής χειραγώγησης και πολιτικής κομπίνας από γενιές προνομίων και χρήματος.

Το δικό μας έργο, συμπεριλαμβανομένου του βιβλίου Κρυμμένη Ιστορία: Οι μυστικές καταβολές του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (The Secret Origins of The First World War), εξετάζει προσεκτικά τους εμπλεκόμενους άνδρες και αποκαλύπτει ότι η μοχθηρή παγκόσμια επιρροή τους ήταν μεγαλύτερη ακόμη και από ό,τι πίστευε ο Quigley.

Συγκεντρώσαμε αδιάσειστες αποδείξεις ότι τα μέλη της ήταν άμεσα υπεύθυνα για την οδήγηση του κόσμου στον πόλεμο το 1914 και σκόπιμα παρέτειναν το τρομερό μακελειό για πάνω από τέσσερα ολόκληρα χρόνια, ενώ παράλληλα έβγαζαν τεράστιες περιουσίες από αυτό.

Η πάμπλουτη και πανίσχυρη Μυστική Ελίτ ήλεγχε παρασκηνιακά τη βρετανική και την αμερικανική κυβέρνηση, τότε όπως και τώρα, και μεγάλο μέρος του παγκόσμιου χάους κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα προέκυψε με δική της υποκίνηση.

Ενώ ο καθηγητής Quigley προσέφερε μεγάλες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα, παραμένει ένα αίνιγμα. Αποκάλυψε αυτή την αδίστακτη, αντιδημοκρατική, ολοκληρωτική οργάνωση και αγωνιούσε για τις αποφασιστικές προσπάθειές τους να καταπνίξουν τα γραπτά του, αλλά υποχώρησε σε ορισμένα από τα αρχικά του ευρήματα σαν να φοβόταν για τη ζωή του.

Παρέκαμψε επίσης ορισμένα βασικά ζητήματα και παρέλειψε να συζητήσει το ρόλο της Μυστικής Ελίτ στη γένεση του πολέμου 1914-18 ή το τολμηρό πραξικόπημά τους το 1916, με το οποίο κυριολεκτικά κατέλαβαν τη βρετανική κυβέρνηση.

Μάλλον περίεργα, ο Quigley δήλωσε ότι συμφωνούσε με τους στόχους και τις επιδιώξεις τους. [9] Διαφωνούσε, ωστόσο, με τις μεθόδους τους.

Η τάση τους να τοποθετούν την εξουσία και την επιρροή σε χέρια που επιλέγονται με βάση τη φιλία και όχι την αξία, η λήθη τους για τις συνέπειες των πράξεών τους, η άγνοιά τους για την άποψη των ατόμων σε άλλες χώρες ή των ατόμων που ανήκουν σε άλλες τάξεις στη χώρα τους - αυτά τα πράγματα, μου φαίνεται ότι έχουν φέρει πολλά από τα πράγματα που αυτοί και εγώ θεωρούμε πολύτιμα κοντά στην καταστροφή.

Σε αυτή την Ομάδα υπήρχαν πρόσωπα... που πρέπει να προκαλούν το θαυμασμό και την αγάπη όλων όσων τους γνώριζαν. Από την άλλη πλευρά, σε αυτή την Ομάδα υπήρχαν πρόσωπα των οποίων η ζωή υπήρξε καταστροφή για τον τρόπο ζωής μας.

Δυστυχώς, μακροπρόθεσμα, τόσο στην Ομάδα όσο και στον κόσμο, η επιρροή του δεύτερου είδους ήταν ισχυρότερη από την επιρροή του πρώτου..... Αισθάνομαι ότι η αλήθεια έχει δικαίωμα να λέγεται και, όταν λέγεται, δεν μπορεί να βλάψει κανέναν άνθρωπο καλής θέλησης. [10]

Υπάρχει κάτι βαθύτατα αινιγματικό στον ισχυρισμό του Quigley ότι ενώ οι μέθοδοί τους έφεραν πολλά από αυτά που θεωρούσε αγαπητά "κοντά στην καταστροφή", συμφωνούσε με τους στόχους και τις επιδιώξεις τους για παγκόσμιο έλεγχο. Αυτοί οι ισχυροί άνδρες σκόπευαν να αντικαταστήσουν τις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, υποστηρίζοντας ότι η κυριαρχία τους θα ήταν η κυριαρχία του καλύτερου, είτε το ήθελε ο λαός είτε όχι.

Ορισμένοι ερευνητές εγείρουν την πιθανότητα ότι ο Quigley ήταν σε κάποιο στάδιο πραγματικό μέλος της μυστικής εταιρείας, αλλά απέτυχε να το παραδεχτεί. Πιστεύουμε ότι είναι πολύ πιο πιθανό οι περίεργες δηλώσεις υποστήριξής του να οφείλονται στην αυτοσυντήρηση.

Στα σημαντικότερα έργα του - Τραγωδία και Ελπίδα (Tragedy and Hope) και Το αγγλοαμερικανικό κατεστημένο (The Anglo-American Establishment) - αφηγήθηκε μια ιστορία που στελεχώθηκε από ανθρώπους που απέκρυψαν με επιτυχία τη δύναμη και την επιρροή τους, τη σύμπραξη και τον κοινό σκοπό τους. Αυτά τα άτομα (και οι απόγονοι και οι πράκτορές τους έκτοτε) συνωμότησαν μυστικά για την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας κυβέρνησης που τελικά αυτοί, και μόνο αυτοί, θα έλεγχαν.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ιστορίες του Quigley έχουν οι ίδιες υποστεί αποσιώπηση. Το βιβλίο "Τραγωδία και Ελπίδα" αφαιρέθηκε από τα ράφια των βιβλιοπωλείων από άγνωστα πρόσωπα και αποσύρθηκε από την πώληση λίγο μετά την κυκλοφορία του. Ο εκδότης του, η εταιρεία Macmillan, κατέστρεψε τις αρχικές πλάκες του βιβλίου και του είπε ψέματα για τα επόμενα έξι χρόνια. [11]

Ο Quigley πίστευε ότι ισχυροί άνθρωποι κατέστειλαν το βιβλίο επειδή αποκάλυπτε θέματα που δεν ήθελαν να γίνουν γνωστά. Σε αυτή την περίπτωση, σε αντίθεση με την αποκάλυψη του βρετανικού κατεστημένου, δεν κατονόμασε τους βασανιστές του.

Το εισαγωγικό απόσπασμα του βιβλίου The Anglo-American Establishment του Quigley μπορεί να διαβάζεται σαν θρίλερ του John le Carré, αλλά δεν πρόκειται για κατασκοπευτική λογοτεχνία:

Ένα χειμωνιάτικο απόγευμα του Φεβρουαρίου του 1891, τρεις άνδρες είχαν μια σοβαρή συζήτηση στο Λονδίνο. Από αυτή τη συζήτηση θα προέκυπταν συνέπειες υψίστης σημασίας για τη Βρετανική Αυτοκρατορία και για τον κόσμο ολόκληρο.

Οι ακραιφνείς Βρετανοί ιμπεριαλιστές που συναντήθηκαν εκείνη την ημέρα - ο Cecil Rhodes, ο William Stead και ο Lord Esher - ήταν γνωστά δημόσια πρόσωπα, αλλά θα πρέπει να σημειωθεί εξαρχής ότι ο καθένας τους συνδεόταν με απείρως μεγαλύτερο πλούτο και επιρροή. Εβδομάδες αργότερα προστέθηκαν σε αυτούς ο λόρδος Alfred Milner και ο λόρδος Nathaniel Rothschild, ο διεθνής εμπορικός τραπεζίτης και πλουσιότερος άνθρωπος στον κόσμο.

Εισήχθη μαζί με τους λόρδους Salisbury και Rosebery, οι οικογένειες των οποίων έλεγχαν επί γενεές το Συντηρητικό και το Φιλελεύθερο κόμμα στη Βρετανία και κυβερνούσαν τη χώρα ως προσωπικό τους φέουδο. Ο Ρότσιλντ παρείχε την οικονομική επιρροή, ενώ οι Σάλσμπερι και Ρόουζμπερυ παρείχαν τη μακροχρόνια πατρωνία και τα πολιτικά δίκτυα[12].

Ο Cecil Rhodes, σε συνεργασία με τον Rothschild, είχε κάνει την περιουσία του στα ορυχεία χρυσού και διαμαντιών της Νότιας Αφρικής. Ο Stead ήταν ο πιο επιφανής Άγγλος δημοσιογράφος της εποχής και ένας ηθικός σταυροφόρος με μεγάλο κύρος.

Ο Esher εκπροσωπούσε τα συμφέροντα της μοναρχίας από τα τελευταία χρόνια της βασίλισσας Βικτωρίας, μέσω των πληθωρικών υπερβολών του βασιλιά Εδουάρδου Ζ΄, μέχρι τον πιο ήρεμο αλλά εύπλαστο βασιλιά Γεώργιο Ε΄. [13]

Ο Alfred Milner, σύγχρονος του Rhodes στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ήταν ένας αυτοδημιούργητος άνθρωπος με ικανότητες και ιδέες, ο οποίος ξεκίνησε την επαγγελματική του ζωή ως φιλόδοξος δικηγόρος, στράφηκε στη δημοσιογραφία, ηγήθηκε της πολιτικής αναταραχής κατά των αυτονομιστών Μπόερ στη Νότια Αφρική και τελικά αναδείχθηκε σε έναν εξαιρετικά ισχυρό και επιτυχημένο μεσίτη εξουσίας.

Ο Milner ήταν ο αριστοτέχνης χειριστής, ο σιδηρόφρακτος διεκδικητικός διανοούμενος που προσέφερε αυτόν τον ένα βασικό παράγοντα: την ισχυρή ηγεσία. Με τον θάνατο του Cecil Rhodes το 1902, έγινε ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της πιο ισχυρής και εκτεταμένης μυστικής κοινωνίας στον κόσμο. Αυτοί ήταν οι ιδρυτές αυτού που αναγνωρίζουμε σήμερα ως το κίνημα της "Νέας Τάξης Πραγμάτων".

Συναντιόντουσαν σε ιδιωτικές κατοικίες και υπέροχα αρχοντικά σπίτια. Μπορεί να επρόκειτο για πλουσιοπάροχες εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου ή για δείπνα σε ιδιωτικές λέσχες που παρείχαν κατάλληλες λονδρέζικες βάσεις για τις ίντριγκες τους. Το μεθυστικό μείγμα της διεθνούς οικονομίας, της πολιτικής χειραγώγησης και του ελέγχου της κυβερνητικής πολιτικής ήταν στο επίκεντρο αυτής της μικρής κλίκας που είχε ως στόχο να κυριαρχήσει στον κόσμο.

Κατάρτισαν το σχέδιό τους για μια μυστική κοινωνία που θα αναλάμβανε τον πολιτικό έλεγχο στη Βρετανία και, αργότερα κατ' επέκταση, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Ανανέωσαν τον αγγλοσαξονικό δεσμό μεταξύ των δύο χωρών -την "ειδική σχέση"- επεκτείνοντας τη βάση εξουσίας τους για να φέρουν τους αγγλόφιλους Αμερικανούς στη μυστική αδελφότητα- άνδρες που θα κυριαρχούσαν στη συνέχεια στον κόσμο μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, παγκόσμιων εταιρειών και εξαρτημένων κυβερνήσεων.

Οι πόλεμοι, οι επαναστάσεις και άλλα σημαντικά γεγονότα των τελευταίων 100 ετών αποδίδονται άμεσα σε αυτά τα άτομα. Ο πόλεμος των Μπόερ και η καταστροφή της Γερμανίας το 1914-18 ήταν απλώς τα πρώτα βήματα στη μακροπρόθεσμη στρατηγική τους.

Η μυστική κοινωνία περιελάμβανε ομόκεντρους κύκλους με έναν εσωτερικό πυρήνα έμπιστων συνεργατών, γνωστών ως "Η Κοινωνία των Εκλεκτών", οι οποίοι αναμφισβήτητα γνώριζαν ότι ήταν μέλη μιας αποκλειστικής συμμορίας αφιερωμένης στην κατάληψη και διατήρηση της εξουσίας παγκοσμίως.

Ένας δεύτερος κύκλος "Η Ένωση των Βοηθών" ήταν μεγαλύτερος και αρκετά ρευστός ως προς τη σύνθεση των μελών του. Ένας τρίτος εξωτερικός κύκλος περιελάμβανε μέλη που μπορεί να γνώριζαν ή να μην γνώριζαν ότι είτε αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος μιας μυστικής κοινωνίας είτε ότι ακούσια χρησιμοποιούνταν από αυτήν, αν και "είναι πιο πιθανό να το γνώριζαν" [14].

Οι ίδιοι οι επικαλυπτόμενοι δακτύλιοι είναι κρυμμένοι, κρυμμένοι πίσω από επίσημα οργανωμένες ομάδες χωρίς προφανή πολιτική σημασία. Όπως το έθεσε ο Quigley, η ομάδα κατάφερε να "αποκρύψει την ύπαρξή της με αρκετή επιτυχία, και πολλά από τα σημαίνοντα μέλη της, που αρκούνταν να κατέχουν την πραγματικότητα της εξουσίας και όχι την εμφάνιση της εξουσίας, είναι άγνωστα ακόμη και σε στενούς μελετητές της βρετανικής ιστορίας" [15].

Στις αρχές του 20ού αιώνα τα πλοκάμια της εξαπλώθηκαν σε όλη τη Βρετανική Αυτοκρατορία, στην Αμερική, τη Ρωσία, τη Γαλλία, τα Βαλκάνια και τη Νότια Αφρική. Οι στόχοι της ήταν πράκτορες στα ανώτατα αξιώματα ξένων κυβερνήσεων, τους οποίους αγόραζαν και καλλιεργούσαν για μελλοντική χρήση.

Επιπλέον, είχαν τη δύναμη να ελέγχουν την ιστορία, να μετατρέπουν την ιστορία από διαφωτισμό σε εξαπάτηση. Η Μυστική Ελίτ υπαγόρευε τη συγγραφή και τη διδασκαλία της ιστορίας από τους ελεφαντοστέφανους πύργους της ακαδημαϊκής κοινότητας μέχρι τα πιο μικρά σχολεία. Έλεγξαν προσεκτικά τη δημοσίευση των επίσημων κυβερνητικών εγγράφων, την επιλογή των εγγράφων για να συμπεριληφθούν στην επίσημη εκδοχή της ιστορίας και αρνήθηκαν την πρόσβαση σε κάθε στοιχείο που θα μπορούσε να προδώσει τη μυστική τους ύπαρξη.

Ενοχοποιητικά έγγραφα κάηκαν, αφαιρέθηκαν από τα επίσημα αρχεία, καταστράφηκαν, παραποιήθηκαν ή ξαναγράφτηκαν σκόπιμα, έτσι ώστε αυτό που απομένει για τους γνήσιους ερευνητές και ιστορικούς να είναι προσεκτικά επιλεγμένο υλικό. Οι φιλοδοξίες τους υπερίσχυσαν της ανθρωπιάς και οι συνέπειες των πράξεών τους ελαχιστοποιήθηκαν, αγνοήθηκαν ή αρνήθηκαν.

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει όποιος στρέφεται προς το θεμελιώδες βιβλίο του Quigley, The Anglo American Establishment είναι ότι αποτελεί μια δύσκολη ανάγνωση. Όπως αρκετά από τα πρώτα κεφάλαια της χριστιανικής Βίβλου, οι αλληλένδετες λίστες του κατονομάζουν πολλούς από την αριστοκρατία, τις μεγάλες επιχειρήσεις, την υψηλή οικονομία, την πολιτική και τον Τύπο. Ορισμένοι συνδέονταν με συζυγικές συμμαχίες, ενώ άλλοι με την ευγνωμοσύνη τους για τίτλους και θέσεις εξουσίας. [20] Αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο αποκαλύπτοντας πώς η Μυστική Ελίτ ήλεγχε τους Times (τότε η πιο επιδραστική εφημερίδα της Βρετανίας) για περισσότερα από 50 χρόνια, με εξαίρεση την περίοδο 1919-1922. [21]

Ένας κατάλογος αποφοίτων της Οξφόρδης, ιδίως εκείνων στους οποίους δόθηκαν υποτροφίες στο All Souls College, περιλάμβανε τον διάδοχο του Milner, Lionel Curtis, και πολλούς άλλους που αργότερα απέκτησαν θέσεις μεγάλης σημασίας και εξουσίας.

Πράγματι, το έκαναν όλοι, κάθε όνομα που απαριθμεί ο Quigley. Η Οξφόρδη παρείχε στη μυστική ελίτ πρόσβαση σε ισχυρές έδρες, ορισμένες από τις οποίες δημιούργησαν και χρηματοδότησαν οι ίδιοι, όπως η έδρα Beit της Αποικιακής Ιστορίας, που ιδρύθηκε το 1905.

Παραμένει σοβαρή ανησυχία το γεγονός ότι ο Carroll Quigley είχε απόλυτο δίκιο όταν έδειχνε με κατηγορηματικό δάχτυλο εκείνους που μονοπωλούσαν "τόσο ολοκληρωτικά τη συγγραφή και τη διδασκαλία της ιστορίας της δικής τους περιόδου" [22].

Δεν υπάρχει καμία αμφιθυμία στην κατηγορία του. Η Μυστική Ελίτ ήλεγχε τη συγγραφή και τη διδασκαλία της ιστορίας μέσω πολλών οδών, συμπεριλαμβανομένου του Τύπου, αλλά κανενός πιο αποτελεσματικού από ό,τι στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου είχαν τεράστια επιρροή στο Balliol, το New College και το All Souls και κυριαρχούσαν σε μεγάλο βαθμό στην πνευματική ζωή της Οξφόρδης στον τομέα της ιστορίας[23]. εξασφάλιζαν ότι μαθαίνουμε μόνο εκείνα τα "γεγονότα" που υποστηρίζουν τη δική τους εκδοχή της ιστορίας.

Η επιρροή τους ήταν τόσο ισχυρή που έλεγχαν το Λεξικό της Εθνικής Βιογραφίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Μυστική Ελίτ έγραφε τις βιογραφίες των μελών της. Δημιούργησαν τη δική τους επίσημη ιστορία των βασικών μελών τους για δημόσια κατανάλωση, διαγράφοντας κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο και παρουσιάζοντας την καλύτερη δημόσια εικόνα που θα μπορούσε να κατασκευαστεί με ασφάλεια. Έχει αλλάξει κάτι ;

Το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ήταν επίσης η βάση της μυστικής ελίτ για τις υποτροφίες Ρόδου, που χρηματοδοτήθηκαν από την κληρονομιά που άφησε ο Cecil Rhodes όταν πέθανε το 1902. Επιθυμία του Rhodes ήταν να δημιουργήσει μια "παγκόσμια" μυστική ομάδα αφιερωμένη στα αγγλικά ιδεώδη και στην Αυτοκρατορία ως ενσάρκωση αυτών των ιδεωδών [24], και οι υποτροφίες έφεραν αυτή τη διεθνή διάσταση στην κοινωνία.

"Ήταν απλώς μια πρόσοψη για να κρύψει τη μυστική κοινωνία, ή, ακριβέστερα, επρόκειτο να αποτελέσουν ένα από τα μέσα με τα οποία τα μέλη της μυστικής κοινωνίας θα μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τον σκοπό του". Ο καθηγητής Quigley δεν μας αφήνει καμία αμφιβολία ότι η μυστική κοινωνία είναι η πραγματική δύναμη πίσω από τις υποτροφίες. [25]

Από την ίδρυσή τους, οι υποτροφίες του Rhodes Scholarships ευνοούσαν τους Αμερικανούς φοιτητές, με 100 θέσεις που διατέθηκαν, δύο για κάθε μία από τις 50 πολιτείες και εδάφη, ενώ μόνο 60 διατέθηκαν για ολόκληρη τη Βρετανική Αυτοκρατορία και, παραδόξως, αρκετές από τη Γερμανία. Τα "καλύτερα ταλέντα" από τις "καλύτερες οικογένειες" επρόκειτο να γαλουχηθούν στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και να διαποτιστούν με την εκτίμηση της "αγγλικότητας" και τη σημασία της "διατήρησης της ενότητας της Αυτοκρατορίας".

Στο βιβλίο του The Anglo-American Establishment, ο Quigley κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μυστική συμμορία προωθούσε τη βάση εξουσίας της μέσω μιας τριπλής διείσδυσης στην πολιτική, τον Τύπο και την εκπαίδευση. [26] Εμείς θα προχωρούσαμε περισσότερο και δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε γιατί παρέλειψε από την ανάλυσή του τις τράπεζες και το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα. Οι πολιτικοί θα είναι πάντα εύκολος στόχος.

Η φιλοδοξία, η απληστία και η σεξουαλική προθυμία μπορούν να καλλιεργηθούν και να αξιοποιηθούν. Μερικές φορές άνθρωποι με πραγματικό ανάστημα έρχονται στο προσκήνιο και φέρνουν ισχυρή ηγεσία στην υπόθεση.

Στα πρώτα χρόνια ο Alfred Milner ανέλαβε αυτόν τον μανδύα. Εμπνεόμενος από τον ζήλο που είχε σφυρηλατήσει ο Ράσκιν στην Οξφόρδη, αναλώθηκε από την ανάγκη να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία της αγγλικής ανώτερης τάξης στην κορυφή της παγκόσμιας ισχύος. Πίστευε στην ανάγκη να ενώσει τη Βρετανική Αυτοκρατορία με το αμερικανικό ιδεώδες για να παραμερίσει κάθε αντίπαλο για την παγκόσμια κυριαρχία.

Ο Milner πήγε στη Νότια Αφρική το 1897 για να τη σώσει από την πτώση της στους Μπόερς. Ξεκίνησε σκόπιμα τον πόλεμο των Μπόερς και έσωσε τα ορυχεία διαμαντιών και χρυσού για τους συναδέλφους του, τους Μυστικούς Ελίτ Rhodes, Rothschild, Beit και Bailey. Ο Cecil Rhodes τον εξιδανίκευσε, ο οποίος ανέθεσε την κληρονομιά του στη φύλαξη του Milner, και ο βασιλιάς τον επιβράβευσε με ιππότη και στη συνέχεια με υποκόμημα.

Είναι κρίσιμο ότι στη Νότια Αφρική, μεταξύ 1897 και 1905, δημιούργησε μια προσωπική ομάδα νέων, προσεκτικά επιλεγμένων δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι ακολουθούσαν πιστά κάθε απόφασή του στο παρασκήνιο της βρετανικής και παγκόσμιας πολιτικής. Ο λόρδος Alfred Milner ήταν αναμφισβήτητα ο σημαντικότερος άνθρωπος που έζησε τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, ωστόσο το όνομά του παραμένει σχεδόν άγνωστο εκτός των ακαδημαϊκών και πολιτικών κύκλων. Γιατί;

Για να καταδείξουμε το προνομιακό μονοπάτι που δημιούργησε η Μυστική Ελίτ στην προσπάθειά της να εγκαθιδρύσει μια "Νέα Τάξη Πραγμάτων", επιλέξαμε να ακολουθήσουμε το μονοπάτι που ξεκίνησε με τον Alfred Milner, τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη για 23 χρόνια μετά το θάνατο του Rhodes το 1902.

Είναι κρίσιμο ότι το σημαντικότερο επίτευγμά του στη Νότια Αφρική ήταν η δημιουργία ενός δικτύου εξαιρετικά ικανών ακόλουθων στους οποίους εμπιστεύτηκε τη μελλοντική κατεύθυνση του σκοπού του: την κυριαρχία του κόσμου από την αγγλοσαξονική φυλή. Η γραμματεία του στη Νότια Αφρική αποτελούνταν από νέους άνδρες "αναπαραγωγής, ικανότητας και πεποιθήσεων" από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ιδίως από το All Souls College.

Αποκαλούμενα "Νηπιαγωγείο του Milner", απορρόφησαν τη δέσμευσή του στη φιλοσοφία του Ruskin, την περιφρόνησή του για τους πολιτικούς καριέρας και την ανησυχία του ότι η δημοκρατία, όπως είχε αναπτυχθεί στον δυτικό κόσμο, ήταν διεφθαρμένη και αναξιόπιστη. Έμοιαζε με "μια θρησκευτική αδελφότητα όπως οι Ιησουίτες, μια εκκλησία για την επέκταση της βρετανικής αυτοκρατορίας". [27]

Από το 1909 ο Milner άρχισε να επεκτείνει το Νηπιαγωγείο σε μια άκρως μυστικοπαθή οργάνωση που ονομάστηκε "Στρογγυλή Τράπεζα", με παραρτήματα στη Νότια Αφρική, τον Καναδά, τη Νέα Ζηλανδία, την Αυστραλία και, κυρίως, τις Ηνωμένες Πολιτείες. (Δεν πρέπει να συγχέεται με μια καλοπροαίρετη φιλανθρωπική οργάνωση με το ίδιο όνομα).

Ο μεγαλοπρεπής τίτλος του Αρθούρου υποδήλωνε ισότητα στην ιεραρχία και τη σημασία, ευγενή σκοπό και δικαιοσύνη στη συζήτηση, αλλά δεν ήταν τίποτα από αυτά.

Ο Milner, και οι περισσότεροι από την Ομάδα, θεωρούσαν με περιφρόνηση τη δημοκρατία, και πολύ κατώτερη από την εξουσία εκείνων που είχαν "διανοητική ικανότητα να κρίνουν το δημόσιο συμφέρον" και "κάποια ηθική ικανότητα να το αντιμετωπίζουν ως υπέρτερο από το δικό τους". [28]

Ο πλούτος, φυσικά, επίσης μετρούσε και "το κλειδί για όλη την οικονομία και την ευημερία θεωρήθηκε ότι βρισκόταν στις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα" [29], τα οποία ήλεγχε η Μυστική Ελίτ. Ο Alfred Milner λειτουργούσε ως γηραιότερος πολιτικός και πατρική φιγούρα της Στρογγυλής Τραπέζης με τον ρόλο του να περιγράφεται ως "Πρόεδρος μιας Διανοούμενης Δημοκρατίας".

Οι ομάδες της Στρογγυλής Τραπέζης σε όλο τον κόσμο διατηρούσαν επαφή μέσω τακτικής αλληλογραφίας και ενός τριμηνιαίου περιοδικού που ονομαζόταν The Round Table και ελεγχόταν από τη Μυστική Ελίτ.

Έβλεπαν τη Βρετανία ως τον υπερασπιστή όλων όσων ήταν ωραία ή πολιτισμένα στον σύγχρονο κόσμο. Η "εκπολιτιστική της αποστολή" έπρεπε να εκτελεστεί με τη βία, αν χρειαζόταν, γιατί "η λειτουργία της βίας είναι να δώσει χρόνο στις ηθικές ιδέες να ριζώσουν".

Οι Ασιάτες, για παράδειγμα, θα εξαναγκάζονταν να αποδεχθούν τον "πολιτισμό" με το σκεπτικό ότι θα ήταν καλύτερα υπό βρετανική κυριαρχία από ό,τι υπό την κυριαρχία άλλων Ασιατών.

"Για να είμαστε σίγουροι, οι ευλογίες που θα επεκτείνονταν στους λιγότερο τυχερούς λαούς του κόσμου δεν περιλάμβαναν τη δημοκρατία". Απλώς θα εκπαιδεύονταν μέχρι ενός επιπέδου όπου θα μπορούσαν να εκτιμήσουν και να αγαπήσουν τα "βρετανικά ιδεώδη". [30] Το "βάρος του λευκού ανθρώπου" είναι πράγματι μεγάλο.

Ο Milner, η Στρογγυλή Τράπεζα του και η Μυστική Ελίτ γενικά έβλεπαν τη νέα Γερμανία με την οικονομική, βιομηχανική και εμπορική της δύναμη ως τη μεγάλη απειλή για τις παγκόσμιες φιλοδοξίες τους.

Στο περιοδικό The Round Table τον Αύγουστο του 1911, ο λόρδος Lothian, μέλος του εσωτερικού πυρήνα της Μυστικής Ελίτ, έγραψε: "Υπάρχουν σήμερα δύο κώδικες διεθνούς ηθικής - ο βρετανικός ή αγγλοσαξονικός και ο ηπειρωτικός ή γερμανικός. Δεν μπορούν να επικρατήσουν και οι δύο". [31]

Οι συμμαχίες με τη Γαλλία και τη Ρωσία δημιουργήθηκαν για το συγκεκριμένο έργο της καταστροφής της Γερμανίας μέσω ενός παρατεταμένου πολέμου. [32] Αυτοί οι άνδρες δεν φοβόντουσαν τον πόλεμο, αν και σπάνια έβαζαν τον εαυτό τους στην άμεση γραμμή πυρός.

Ο Cecil Rhodes ονειρευόταν επί μακρόν την αγγλοαμερικανική ενότητα και το 1891 συζήτησε πράγματι την πιθανότητα επίτευξής της με την προσχώρηση της Βρετανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες. [33] Με τον θάνατό του, η Μυστική Ελίτ ανέπτυξε ακόμη μεγαλύτερη εκτίμηση για τις τεράστιες δυνατότητες της Αμερικής και την ανάγκη στενότερης ένωσης.

Προσάρμοσαν την αρχική αντίληψη της βρετανικής φυλετικής υπεροχής στην αγγλοσαξονική υπεροχή, έτσι ώστε το όνειρο του Rhodes χρειάστηκε μόνο να τροποποιηθεί ελαφρώς. Δημιούργησαν μια κοινή ιδεολογία και κοσμοθεωρία μεταξύ των λαών του Ηνωμένου Βασιλείου και των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς και τα μέσα και τις πρακτικές συνεργασίας, προκειμένου να ακολουθήσουν παράλληλες πολιτικές. [34]

Ο Άλφρεντ Μίλνερ πίστευε ότι αυτοί οι στόχοι θα έπρεπε να επιδιωχθούν από μια μυστική πολιτική και οικονομική ελίτ που επηρεάζει παρασκηνιακά "δημοσιογραφικά, εκπαιδευτικά και προπαγανδιστικά πρακτορεία". Η ροή χρημάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα προώθησε τη βιομηχανική ανάπτυξη προς τεράστιο όφελος των εκατομμυριούχων που δημιούργησε: Rockefeller, Carnegie, Morgan, Vanderbilt και των συνεργατών τους. Οι Ρότσιλντ εκπροσωπούσαν τα βρετανικά συμφέροντα, είτε άμεσα μέσω εταιρειών βιτρίνας είτε έμμεσα μέσω οργανισμών που έλεγχαν.

Μικρές ομάδες μαζικά πλούσιων ατόμων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού γνώριζαν καλά η μία την άλλη, και η Μυστική Ελίτ στο Λονδίνο ξεκίνησε την πολύ εκλεκτή και μυστική λέσχη τραπεζαρίας, τους Pilgrims, που τους έφερνε σε τακτική βάση κοντά. Στις 11 Ιουλίου 1902, πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο Carlton η εναρκτήρια συνάντηση αυτού που έγινε γνωστό ως London Chapter of the Pilgrims Society. Τα μέλη της θα ήταν εκλεκτά και θα περιορίζονταν σε 500 με ατομικό έλεγχο.

Φαινομενικά, η Pilgrims δημιουργήθηκε για την "προώθηση της καλής θέλησης, της καλής φιλίας και της αιώνιας ειρήνης" μεταξύ της Βρετανίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά η άκρως μυστικοπαθής και αποκλειστική σύνθεση των μελών της δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες για τον πραγματικό της σκοπό. [35]

Επτά μήνες αργότερα δημιουργήθηκε επίσημα το αμερικανικό παράρτημα με παρόμοιες αποκλειστικές γραμμές. Αυτή ήταν η δεξαμενή πλούτου και ταλέντου που συγκέντρωσε η Μυστική Ελίτ για να προωθήσει την ατζέντα της στα χρόνια που προηγήθηκαν του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου.

Πίσω από την εικόνα των Πατέρων Προσκυνητών, των διωκόμενων πρωτοπόρων των χριστιανικών αξιών, αυτή η ελίτ συμμορία υποστήριζε την ιδέα ότι "Άγγλοι και Αμερικανοί θα προωθούσαν τη διεθνή φιλία μέσω των προσκυνημάτων τους πέρα από τον Ατλαντικό".

Παρουσιάστηκε ως ένα αυθόρμητο κίνημα για την προώθηση της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο, και τα περισσότερα μέλη της μάλλον το πίστευαν αυτό. Όμως οι Προσκυνητές περιλάμβαναν μια επίλεκτη συλλογικότητα των πλουσιότερων προσωπικοτήτων τόσο στη Βρετανία όσο και στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι ήταν βαθιά μπλεγμένοι με τη Μυστική Ελίτ. Συμμερίζονταν το όνειρο του Ροντς και ήθελαν να συμμετάσχουν σε αυτό. [36]

Στη Βρετανία, τουλάχιστον 18 μέλη της Μυστικής Ελίτ, μεταξύ των οποίων οι λόρδοι Ρότσιλντ, Curzon, Northcliffe και Esher, καθώς και οι σερ Edward Grey και Arthur Balfour, συμμετείχαν σε δείπνα των Pilgrims, αν και η κανονικότητα της παρουσίας τους είναι δύσκολο να διαπιστωθεί. Αυτό είναι το μόνιμο πρόβλημα με τις μυστικές ομάδες. Γνωρίζουμε κάτι για τους καλεσμένους που προσκαλούνταν στο δείπνο, αλλά όχι τι συζητούνταν μεταξύ των γευμάτων.

Στη Νέα Υόρκη, στα μέλη περιλαμβάνονταν οι δυναστείες των Rockefeller και Morgan, καθώς και πολλοί άνδρες σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις. Η ελίτ της εξουσίας στην Αμερική είχε ως επίκεντρο τη Νέα Υόρκη, ασκούσε μεγάλη επιρροή στην εσωτερική και διεθνή πολιτική και ήταν πολύ επιεικής προς τα πανεπιστήμια Yale, Harvard και Princeton.

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα δημιούργησαν μια αμερικανική εκδοχή αυτού που ο Carroll Quigley ονόμασε τριπλή διείσδυση της πολιτικής, του Τύπου και της εκπαίδευσης. Η Pilgrims Society έφερε κοντά το αμερικανικό χρήμα και τη βρετανική αριστοκρατία, βασιλείς, προέδρους και διπλωματικούς εκπροσώπους. Ήταν πράγματι μια ιδιαίτερη σχέση. [37]

Επειδή οι στενότεροι δεσμοί με τις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνταν τόσο κρίσιμης σημασίας, ιδρύθηκε επίσης μια ομάδα Στρογγυλής Τραπέζης στη Νέα Υόρκη για την περαιτέρω ανάπτυξη των δεσμών μεταξύ του Ουεστμίνστερ και της Ουάσινγκτον, καθώς και της υψηλής οικονομίας στο Σίτι του Λονδίνου και της Wall Street.

Υποστηρίχθηκε από τον Rockefeller και τον Morgan, διοικούνταν μυστικά, κρυμμένη από το εκλογικό σώμα και τους πολιτικούς, και συνήθως οι συνεδριάσεις της δεν αναφέρονταν στον Τύπο. Στόχος των μελών ήταν να αποκτήσουν πολιτική επιρροή και να καθορίσουν την πολιτική ατζέντα στις ΗΠΑ, αλλά σπάνια ήταν πρόθυμοι να μιλήσουν δημόσια.

Όλα θα γίνονταν μυστικά. [38] Πόσο επικίνδυνοι είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι έχουν την ικανότητα να σκέφτονται και να σχεδιάζουν για το καλό του κόσμου, αδιαπέραστοι από τη θέληση του λαού και περιφρονούν την ίδια τη δημοκρατία;

Ο πρώτος Αμερικανός που συνδέθηκε άμεσα με τη Στρογγυλή Τράπεζα ήταν ο George Louis Beer, ένας ανοιχτά αγγλόφιλος ακαδημαϊκός και συγγραφέας, ο οποίος συνεισέφερε εκθέσεις και άρθρα στο περιοδικό τους για πολλά χρόνια. Ο Beer αποκαλούσε τον Alfred Milner "τον πνευματικό ηγέτη της πιο προοδευτικής σχολής της αυτοκρατορικής σκέψης σε όλη την Ευρώπη" και ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές της παρέμβασης της Αμερικής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η σύνδεσή του με τη Μυστική Ελίτ του άνοιξε πολλές συναφείς πόρτες και ο Beer έγινε ο αναγνωρισμένος εμπειρογνώμονας σε αποικιακά ζητήματα στη Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1918-19.

Με τον τρόπο που χαρακτηρίζει τον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι ισχυροί άνδρες γράφουν τις δικές τους ιστορίες, ο Beer και ο συμπατριώτης του στη Μυστική Ελίτ, λόρδος Eustace Percy, συνέταξαν αργότερα το γενικό σχέδιο για την Ιστορία της Διάσκεψης Ειρήνης.

Με άλλα λόγια, η Μυστική Ελίτ φρόντισε να διασφαλίσει ότι η καταγραφή για τις μελλοντικές γενιές θα είναι αυτή που θα υπαγορεύσει. Υποστήριξαν τον διορισμό του Beer ως επικεφαλής της Ομάδας Εντολών της Κοινωνίας των Εθνών και ήταν ένας από τους δημιουργούς του Βασιλικού Ινστιτούτου Διεθνών Υποθέσεων στο Λονδίνο (Chatham House), του αμερικανικού του παραρτήματος, του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων (CFR) και της αδελφής οργάνωσης του Ινστιτούτου Σχέσεων του Ειρηνικού. [39] Για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία, όλα αυτά ήταν δημιουργήματα της Μυστικής Ελίτ.

Το Νηπιαγωγείο του Milner είχε επεκταθεί στη Στρογγυλή Τράπεζα και αυτή, με τη σειρά της, είχε επεκταθεί στο Βασιλικό Ινστιτούτο Διεθνών Υποθέσεων στο Λονδίνο, στο CFR στη Νέα Υόρκη και σε άλλα Ινστιτούτα σε όλο τον κόσμο.

Ο κυρίαρχος ρόλος του CFR στον έλεγχο της αμερικανικής πολιτικής και της πολιτικής δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί, διότι σχεδόν όλη η ηγεσία της Αμερικής έχει προέλθει από αυτή την ομάδα της ελίτ.

Αυτό περιλαμβάνει τους προέδρους των ΗΠΑ και τους συμβούλους τους, τα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, τους πρεσβευτές, τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου της Ομοσπονδιακής Τράπεζας, τους διευθυντές των μεγαλύτερων τραπεζών και χρηματοπιστωτικών οίκων, τους προέδρους των πανεπιστημίων και τους επικεφαλής των μητροπολιτικών εφημερίδων, των ειδησεογραφικών υπηρεσιών και των τηλεοπτικών δικτύων.

Δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα καρμπόν αντίγραφο του τρόπου με τον οποίο η Μυστική Ελίτ πήρε τον έλεγχο της Βρετανίας τον 20ό αιώνα. Αυτές οι οργανώσεις ήταν άμεσες προεκτάσεις των ομάδων της Στρογγυλής Τραπέζης και συνέβαλαν στην προώθηση της ατζέντας της Μυστικής Ελίτ κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα και πέραν αυτού.

Ο Carroll Quigley ήταν ο πρωτοπόρος στην αποκάλυψη της Μυστικής Ελίτ, και είναι σαφές ότι εξακολουθούν να κυριαρχούν στη βρετανική και αμερικανική κυβέρνηση μεταξύ άλλων- εξακολουθούν να ελέγχουν τις τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, την πολιτική, τον Τύπο, το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, τα πανεπιστήμια και τα βασικά κρατικά γραφεία.

Όπου κι αν ζείτε, αναρωτηθείτε το εξής: "Συμβαίνει αυτό εδώ;" Το τραγελαφικό σχέδιο που τέθηκε σε εφαρμογή από τον Rhodes και τον Milner στα τέλη του 19ου αιώνα συνεχίζεται. Μπορεί να σταματήσει από το να φτάσει στον τελικό του προορισμό - την ολοκληρωτική, ελεγχόμενη από την ελίτ παγκόσμια κυβέρνηση;

Η πρόκληση είναι να φτάσουμε πέρα από αυτό που ο Gore Vidal περιέγραψε ως εξαρτημένη αντίδραση στη λέξη "συνωμοσία", όπου οι άνθρωποι αντιδρούν με ένα χαμόγελο και ένα καγχασμό- όπου η ιστορική ανάλυση και τα σύγχρονα στοιχεία που αποδεικνύουν τη δύναμη που ασκούν αυτοί οι άνθρωποι απορρίπτονται ως προϊόν "τρελών και μοναχικών" ή ακραίων εξτρεμιστών. [41]

Εάν παραιτηθούμε από την προσπάθεια να εκπαιδεύσουμε τους αμφισβητίες, εάν παραιτηθούμε από το να λέμε τα πράγματα όπως πραγματικά είναι, εμείς οι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι σε έναν Οργουελικό εφιάλτη.

***********

Jim MacGregor & Gerry Docherty, NewDawnMagazine.com

Υποσημειώσεις:

1. E-book available at www.sacred-texts.com/sro/pc/pc03.htm

2. E-book available at books.google.com.pe

3. Nesta H Webster, Secret Societies and Subversive Movements, HRP edition, 254

4. William Guy Carr, Pawns in the Game, X

5. Ibid., X-XI

6. Tony Page, A Brief Justification of My Intentions by Adam Weishaupt

7. ‘The Enlightened Ones: The Illuminati and the New World Order’ by Michael Howard, New Dawn Special Issue 11

8. Carroll Quigley, The Anglo-American Establishment, IX-X

9. Ibid., XI

10. Ibid., IX-X

11. YouTube.com

12. Gerry Docherty & Jim Macgregor, Hidden History: The Secret Origins of the First World War, 17-29

13. Carroll Quigley, Tragedy and Hope: A History of the World in Our Time, 137

14. Quigley, The Anglo-American Establishment, X

15. Ibid., 4-5

16. YouTube.com

17. D. J. Markwell, ‘Zimmern, Sir Alfred Eckhard (1879–1957)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004, www.oxforddnb.com/view/article/37088

18. Quigley, The Anglo-American Establishment, X

19. Docherty & Macgregor, Hidden History, 14

20. Quigley, The Anglo-American Establishment, 15

21. Ibid., 101-116

22. Ibid., 197

23. Ibid., 84-100

24. Ibid., 37

25. Quigley, Tragedy and Hope, 131

26. Quigley, The Anglo-American Establishment, 15

27. Ibid., 34

28. Ibid, 134

29. Ibid., 122

30. Ibid., 133-6

31. Ibid., 329

32. Docherty & Macgregor, Hidden History, 75-96

33. Quigley, The Anglo-American Establishment, 38

34. Ibid., 150

35. Docherty & Macgregor, Hidden History, 210-224

36. Ibid.

37. Ibid.

38. Ibid.

39. Quigley, The Anglo-American Establishment, 168

40. G. Edward Griffin, The Creature From Jekyll Island, 110

41. Gore Vidal, Perpetual War for Perpetual Peace

© New Dawn Magazine and the respective author.

---

----Δικτυογραφία:

The Origins of the New World Order

https://humansarefree.com/2021/11/origins-of-the-new-world-order.html