"Αλά ού Ακμάρ" λένε κάποιοι "φιλήσυχοι" παράνομοι μετανάστες. "Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία" λέμε ΕΜΕΙΣ !!

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία

Γράφει:

Ο Κωνσταντίνος Ρωμανός

Καθηγητής πανεπιστήμιο Αιγαίου

Στις 24.11.08 οι κάτοικοι της περιοχής του Αγίου Παντελεήμονα, έκαναν ειρηνική συγκέντρωση στην πλατεία προκειμένου να διεκδικήσουν από την Πολιτεία, τον Δήμο και την Αστυνομία τα αυτονόητα του Πολιτισμού: το δικαίωμα να κυκλοφορούν χωρίς φόβο έξω από τα σπίτια τους, το δικαίωμα να είναι σεβαστή η ζωή και η περιουσία τους. Πέραν αυτών, το δικαίωμα ο δημόσιος χώρος να είναι ασφαλής για τις γυναίκες και τα παιδιά, όχι εγκληματικός ή μολυσματικός, αλλά ανθρώπινος. Προφανώς οι όροι αυτοί δεν πληρούνται σε μία περιοχή όπου κατά την επιστολή των κατοίκων (1000 υπογραφές) προς τους αρμοδίους οι πλατείες έγιναν αποχωρητήριο άστεγων αλλοδαπών οι οποίοι διαβιούν μόνιμα σε αυτές, έγιναν 13 φόνοι και πλήθος ληστειών, αμέτρητες κλοπές και διαρρήξεις με αποκλειστικούς δράστες αλλοδαπούς. Δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Πολιτισμού όταν το κέντρο της Αθήνας και οι κάτοικοί του έχουν παραδοθεί σε βρώμα, εγκατάλειψη και εγκληματικότητα αντάξια των γκέτων της Βομβάης, της πόλης του Μεξικού και της Αφρικής. Όταν οι μόνιμοι Έλληνες ιδιοκτήτες αναγκάζονται από την απάνθρωπη παραβατικότητα να πουλούν όσο-όσο τα σπίτια τους και να εγκαταλείπουν την γειτονιά που έζησαν αυτοί και οι γονείς τους για να σωθούν. Τίποτα καλό δεν μπορούμε να πούμε για την εσπευσμένη ενέργεια του Δήμου να στείλει συνεργεία καθαρισμού στην πλατεία Αγίου Παντελεήμονα ακριβώς πριν από την εκδήλωση διαμαρτυρίας των κατοίκων: ήθελε να ρετουσάρει το αποκρουστικό πρόσωπο της πλατείας για τα Μ.Μ.Ε., να ακυρώσει, όσο ήταν δυνατό, την μαρτυρία των κατοίκων. Όπως ήταν αναμενόμενο, μια εκδήλωση που αφορούσε στα δεινά που προκαλεί η ιερή αγελάδα της λαθρομετανάστευσης δεν θα μπορούσε παρά να είναι κόκκινο πανί για τους αριστεριστές και τις ποικιλώνυμες αντιρατσιστικές τους οργανώσεις. Να χτυπήσουμε την διαμαρτυρία στην αρχή της, σκέφθηκαν οι καθοδηγητές και οδήγησαν την φάλαγγα των πραιτωριανών στοιχισμένη με ντουντούκες και πανό στον ΄Αγιο Παντελεήμονα, μια ώρα πριν από την προγραμματισμένη εκδήλωση της επιτροπής των κατοίκων. Κάτω ο ρατσισμός, βροντοφώναξαν, κάτω τα χέρια από τους μετανάστες! Ποιος από τους δημοκράτες αυτούς να διάβασε άραγε την φτωχή χειρόγραφη αφίσα των κατοίκων πάνω στη μάντρα του Αγίου Παντελεήμονα:

«Δεν είμαστε ρατσιστές, είμαστε απελπισμένοι." Ποιος να καταδέχτηκε να μιλήσει με τους κατοίκους που στάθηκαν μόνοι στην πλατεία κι έλεγαν «Βλέπουμε να κοιμούνται οι μετανάστες στη βροχή, φέραμε ολόκληρες κατσαρόλες φαγητό, ρούχα, αλλά φοβόμαστε…»( Έλευθεροτυπία 25.11.0. Ποιος είναι ρατσιστής; Όχι πάντως οι κάτοικοι του Αγίου Παντελεήμονα, ο οποίος αν και άγιος, έφθασε στα όρια της ελεημοσύνης του. Μήπως ρατσιστές, με ρατσισμό που στρέφεται κατά των φτωχών Ελλήνων είναι η φάλαγγα των αριστεριστών; Μήπως ρατσιστές είναι οι εύποροι αστοί στο Κολωνάκι, που δεν εννοούν να φιλοξενήσουν κι αυτοί μερικές χιλιάδες δυστυχισμένων λαθρομεταναστών, όπως ο Άγιος Παντελεήμονας; ( Άντ’ αυτού η κυρίαρχη πλουτοκρατία έφερε προσφάτως νομοσχέδιο προς ψήφισιν στη Βουλή, να νομιμοποιήσει τα παιδιά των λαθρομεταναστών για να ενθαρρύνει και άλλους να έλθουν στην Ελλάδα δηλαδή στον Άγιο Παντελεήμονα…) Κάποιες υποψίες φαίνεται διακατέχουν προς την κατεύθυνση αυτή τμήματα του πληθυσμού, εφ’ όσον κατά την εξέλιξη της διαμαρτυρίας ακούστηκε και το σύνθημα : «αλήτες πολιτικοί!» Η δραματουργία των συμβάντων του Αγίου Παντελεήμονα θα ήταν παρ’ όλα ταύτα ελλιπής, αν στις ομάδες των αριστεριστών και των κατοίκων (να μην ξεχάσουμε βεβαίως την αστυνομία) δεν προστίθενταν άλλοι δύο παίκτες, οι «δεξιοί πατριώτες» και ο Αφγανοί λαθρομετανάστες. Οι πρώτοι μπήκαν ορμητικά στα πράγματα για να στηρίξουν τη διαμαρτυρία των κατοίκων με το σύνθημα. «Η Ελλάδα στους Έλληνες!» (Από τον Ανδρέα Παπανδρέου το πήραν, δεν γνωρίζουν ότι τέτοια πράγματα δεν λέγονται πια μη παραλείποντας να μοιράσουν σποραδικά εδώ ένα χαστούκι κι εκεί μία κλωτσιά επί δικαίων και αδίκων μεταναστών που έτυχε να βρεθούν στο δρόμο τους. Οι δεύτεροι, το πλήθος των οποίων εν τω μεταξύ διογκώθηκε από νέες προσελεύσεις (όσο οι Έλληνες ασχολούνταν με τον εμφύλιό τους) συσπειρώθηκαν γύρω από ένα Ιμάμη ο οποίος με βροντερή φωνή έψαλε στα αραβικά την προσευχή στο θεό του. Ξαφνικά ακούστηκε από δεκάδες στόματα μουσουλμάνων, μπροστά στη μεγαλύτερη εκκλησία της Ελλάδος, η πολεμική ιαχή «Αλά ού Ακμπάρ!» και πίσω από τα χοντρά ντουβάρια της εκκλησίας του ο Άγιος Παντελεήμονας ερρίγησε. Βουβάθηκαν και οι αριστεριστές, για μια στιγμή οι συλλογικές μνήμες των Ελλήνων (μεταλλαγμένων και μη) φτερούγισαν προς τα πίσω και προς τα εμπρός, η ίδια θηριώδης βία που κατέστρεψε το παρελθόν τους φάνηκε να στοιχειώνει και το μέλλον τους…

Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ φόβου αισθάνονται, δουλείαν ας έχωσιν.

Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία.

Κωνσταντίνος Ρωμανός

αναρτηθηκε απο αργυρη σιδερη κυριακη 30/11/08