Γιατί... παγώνουν στην κυβέρνηση τα χαμόγελα για το πλεόνασμα. Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης

Ο ρόλος, οι πιέσεις και οι απαιτήσεις του ΔΝΤ και οι αντιρρήσεις βουλευτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για το «ολιστικό πλάνο ανάπτυξης». Σε επίπεδα υψηλότερα από τους αρχικούς στόχους κινήθηκε το πρωτογενές πλεόνασμα του 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοίνωσε η ΕΛΣΤΑΤ, χαρίζοντας χαμόγελα στην κυβέρνηση.  Όμως, επειδή ο... διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, τα στοιχεία της Στατιστικής Αρχής αποτυπώνουν με ανάγλυφο τρόπο...
την πραγματική εικόνα της οικονομίας, καθώς, πέραν των δαπανών του Δημοσίου που έχουν περικοπεί, μειωμένα εμφανίζονται και τα δημόσια έσοδα.  Το γεγονός αυτό οφείλεται πρακτικά στην υπερφορολόγηση, δικαιώνοντας όσους υποστηρίζουν ότι έχει «στεγνώσει» την αγορά και έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα ρευστότητας για νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αλλά και το πλεόνασμα, κατά τον ίδιο τρόπο, σε μεγάλο βαθμό φαίνεται ότι αποδίδεται τόσο στη συγκράτηση των δαπανών όσο και στην ίδια την υπερφορολόγηση και την εξεύρεση πόρων για τα δημόσια ταμεία από τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς για οφειλές προς την Εφορία και τα ασφαλιστικά ταμεία.  Η κατάσταση αυτή, παρά την ικανοποίηση στο οικονομικό επιτελείο από την υπεραπόδοση του στόχου για το πρωτογενές πλεόνασμα (4% αντί 1,75%), ουδόλως φαίνεται να αλλάζει τα δεδομένα στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές. Αντιθέτως, όπως επισήμανε το TheCaller, η κυβέρνηση τελεί υπό τις ασφυκτικές πιέσεις του ΔΝΤ για εφαρμογή των περικοπών στις συντάξεις και της μείωσης του αφορολόγητου από το 2019, διότι το Ταμείο εκτιμά πως οι στόχοι του πλεονάσματος για το 2018 δεν θα επιτευχθούν (πρόβλεψη 2,7% έναντι στόχου 3,5%) και την Αθήνα να απαντά ότι η υπεραπόδοση του 2016 και του 2017 είναι ακριβώς αυτή που επιτρέπει να μην υπάρχουν παρεκκλίσεις και ανάγκη λήψης νέων μέτρων ή πρόωρης εφαρμογής αυτών που έχουν συμφωνηθεί για το μέλλον.     Μία ακόμη «άμυνα» της ελληνικής πλευράς αποτελεί ο ισχυρισμός ότι το ΔΝΤ ανέκαθεν προχωρούσε σε πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, παραπέμποντας ουσιαστικά για τις τελικές διαπραγματεύσεις και αποφάσεις στις αρχές Ιουνίου, όταν θα ανακοινωθούν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ για τις επιδόσεις της οικονομίας στο α' τρίμηνο του 2018. Υπό αυτή την αίρεση τελούν, επίσης, τόσο η ανακοίνωση των μέτρων για τη διευθέτηση του χρέους - με ένα σκληρό μπραντεφέρ μεταξή Γερμανίας και ΔΝΤ να συνεχίζει να εξελίσσεται στο παρασκήνιο - όσο και η οριστική έγκριση του λεγόμενου «ολιστικού πλάνου ανάπτυξης» που θα παρουσιάσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος στο Eurogroup της ερχόμενης Παρασκευής.  Για το συγκεκριμένο πλάνο υπάρχουν ανησυχίες και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ορισμένα στελέχη υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει την απόλυτη «ιδιοκτησία» του. Με απλά λόγια, ορισμένες από τις κρίσιμες αποφάσεις θα συνεχίσουν να τελούν υπό την αίρεση της έγκρισης των δανειστών, κάτι που σημαίνει εμμέσως πως η εποπτεία της ελληνικής οικονομίας θα συνεχιστεί, παρά τους ισχυρισμούς εκ μέρους της κυβέρνησης περί του αντιθέτου. Το ζήτημα αυτό αποτέλεσε, άλλωστε, αντικείμενο συζήτησης στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ που συνεδρίασε το Σάββατο, αλλά και στη σημερινή (13.00') συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, με ομιλία Τσίπρα.