Το «κουβάρι» της Μέσης Ανατολής και οι επιπτώσεις στην Ελλάδα και Κύπρο.Σύγκρουση Αμερικής – Ρωσίας και των εκατέρωθεν συμμάχων τους. Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα

​Όποιος είναι σε θέση να ξεμπερδέψει το «κουβάρι» των τεκταινομένων στην Μέση Ανατολή είναι σε θέση να ερμηνεύσει και αυτά που βιώνουμε τόσο τραγικά στην Ελλάδα και Κύπρο. Θα επιχειρήσω την προσπάθεια με την ελάχιστη δυνατή απόκλιση από την πραγματικότητα, με γνώμονα το θάρρος της γνώμης και την έκφραση της αλήθειας, την οποία μόνο ένα ανεξάρτητο κριτικό πνεύμα είναι δυνητικά σε θέση να εκφράσει. Επιγραμματικά 1. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η ενέργεια, που βασίζεται στην εποχή μας κατά κύριο ποσοστό στο πετρέλαιο και φυσικό αέριο αποτελεί την κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Χωρίς ενέργεια δεν υπάρχει παραγωγή, χωρίς παραγωγή δεν υπάρχουν προϊόντα, χωρίς προϊόντα δεν μπορεί να επιβιώσει η ανθρώπινη κοινωνία.... 2. Η συγκεκριμένη ενέργεια αποτελεί το στρατηγικό όπλο των πλανητικών δυνάμεων του πολυπολικού κόσμου που καθορίζεται από τον ανταγωνισμό και την σύγκρουση κατ’ επέκταση, κυρίως και κατά προτεραιότητα ανάμεσα στην Αμερική, την Ρωσία και την Κίνα και τους εκατέρωθεν συμμάχους τους. 3. Η παγκοσμιοποίηση έχει αγκαλιάσει όλον τον πλανήτη μετά την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αναστροφή της παγκοσμιοποίησης δεν είναι δυνατή. 4. Οι πλανητικές δυνάμεις αποτελούν την Νέα Τάξη, που διεκδικούν με όλες τους δυνάμεις τη μεγαλύτερη δυνατή μερίδα της παγκοσμιοποιημένης αγοράς προς το συμφέρον το δικό τους και των συμμάχων τους. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό στην περίπτωση αποτελεί η επιθετική πολιτική των ΗΠΑ.

5. Το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειας βρίσκεται στον χώρο της Μέσης Ανατολής. Όποιος κατέχει και ελέγχει τα αποθέματα και την διακίνηση του μαύρου χρυσού καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και την παγκόσμια αγορά.
6. Στην περιοχή που εκτείνεται από την Βαλτική έως την Μέση Ανατολή η σύγκρουση συνίσταται στην κατοχή και ασφάλεια διακίνησης του πετρελαίου και φυσικού αερίου από τις αντίπαλες δυνάμεις ΗΠΑ - Ρωσία και τους συμμάχους τους. Αυτή η κατάσταση ερμηνεύει την επιθετική (ιμπεριαλιστική) πολιτική των ΗΠΑ.

7. Στην Μέση Ανατολή οι σύμμαχες χώρες της Αμερικής, εκτός από το ΝΑΤΟ, είναι οι σουνιτικές Τουρκία, Σαουδική Αραβία και Κατάρ. Της Ρωσίας το σιιτικό Ιράν και η Συρία.

8. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ύπαρξη και εξάπλωση του Ισραήλ είναι το Ιράν και η Συρία, τις οποίες οι ΗΠΑ, το Ισραήλ και η Τουρκία ήθελαν και θέλουν να διαλύσουν.

9. Το ισλαμικό κράτος είναι δημιούργημα των ΗΠΑ, της Τουρκίας, της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, για την επιτυχία του ανωτέρω στόχου. 
10. Ο αποκλεισμός και η απομόνωση της Ρωσίας μέσα σ’ αυτό το πλέγμα του ανταγωνισμού συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων είναι ο μόνιμος στρατηγικός στόχος των Αμερικανών και των συμμάχων τους ανέκαθεν, τόσο στα πλαίσια του παλιού Ανατολικού Ζητήματος όσο και στην αναβίωσή του κάτω από τις νέες συνθήκες .

11. Η αναπάντεχη δυναμική παρέμβαση της Ρωσίας για να προστατέψει τα συμφέροντά της στον χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και στην Μέση Ανατολή, δημιούργησε και δημιουργεί νέα δεδομένα. 
12. Οι Κούρδοι αναδεικνύονται στην εποχή μας οι πιο σταθεροί στρατηγικοί εταίροι του Ισραήλ και της Αμερικής στην περιοχή. 
13. Η Δύση βρίσκεται στο δίλημμα να ενισχύσει την Τουρκία με την αναβίωσή της σε περιφερειακή δύναμη ως Νέο – Οθωμανική Τουρκία, που χρησιμεύει ως ανάχωμα της Δύσης, όπως ήταν ανέκαθεν η στρατηγική των δυτικών δυνάμεων, απέναντι στην Ρωσία στο Ανατολικό Ζήτημα, αλλά να δημιουργήσει στα πλαίσια αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάννης ένα κουρδικό κράτος, που θα είναι πιστός σύμμαχος, χωρίς ταλαντεύσεις στην περιοχή, που θα μπαίνει φραγμός στην απειλή του Ιράν εναντίον του Ισραήλ. 
14. Στα πλαίσια αυτά όλες οι χώρες που είχαν και έχουν ή θεωρούνται από τους δυτικούς ότι έχουν σχέση οποιασδήποτε μορφής, (θρησκευτικής, πολιτιστικής, εμπορικής κ.λπ) με την Ρωσία πρέπει να καταστραφούν, όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία που την διέλυσαν με τους βομβαρδισμούς ή αποδυναμωθούν οικονομικά και γενικότερα και συρρικνωθούν εδαφικά, ώστε να μην υπάρχει στο ορατό και αόρατο μέλλον οποιαδήποτε, έστω και δυνητική προσέγγιση προς την Ρωσία, που οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ βλέπουν ως την κύρια απειλή αμφισβήτησης των συμφερόντων τους στην περιοχή. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, την οποία εφαρμόζεται το μακροχρόνιο σχέδιο επαναχάραξης και αλλαγής συνόρων, με στόχο τον απόλυτο έλεγχό της, ώστε ποτέ να μην μπορέσει να προσεγγίσει την Ρωσία.

​1​

5. Το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη καθοδηγείται από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προς την Ευρώπη και κυρίως προς την Ελλάδα, πάλι ως μέσο αναχώματος προς την Ορθόδοξη Ρωσία και τους συμμάχους τους, στους οποίους δυνητικά εντάσσουν και την Ελλάδα, ως ομόδοξη προς την Ρωσία. Μια ισλαμοποιημένη Ευρώπη αποτελεί πάλι ανάχωμα προς τον κύριο εχθρό που είναι η Ρωσία. Οπότε το όραμα για μια Ευρώπη από τα Ουράλια έως τον Ατλαντικό αποσοβείται για το παρόν και το μέλλον. Γεγονός που εξυπηρετεί τις ΗΠΑ, που βλέπουν την Ευρώπη γενικά ως ζωτικό τους χώρο.

  Οι επεκτατικές διεκδικήσεις των γειτόνων μας από τα ανατολικά και από βορρά με κύριο στόχο την ένταξη των περιφερειών Ηπείρου, Μακεδονίας και Δυτικής Θράκης, στις γειτονικές χώρες, αποτελεί το νέο σχέδιο στα πλαίσια του Νέου Ανατολικού Ζητήματος. Οι γειτονικές χώρες με  τον αναθεωρητισμό που τις διακρίνει θεωρούν ότι οι επαρχίες αυτές τους ανήκουν, γιατί κατακτήθηκαν από την Ελλάδα. Η αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης, που επιδιώκει ο Ταγίπ Ερντογάν και την οποία ασπάζονται τα γειτονικά κράτη από βορρά, αυτόν τον σκοπό εξυπηρετεί. Τα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτοπροσδιορισμού, καταπίεσης μειονοτήτων κ.λπ. υπηρετούν αυτήν την στρατηγική. Απλώς αποτελούν προσχήματα και τακτικούς ελιγμούς για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου.

15. Ο υπερδανεισμός των ελληνικών κυβερνήσεων και η ένταξή μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από τον Γιώργο Παπανδρέου κατ’ εντολήν των ΗΠΑ, καθώς και τα μνημόνια, υπηρετούν αυτόν τον σκοπό.
16. Η σχεδιασμένη ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝ.ΕΛ. στην εξουσία, υπηρετεί τα συμφέροντα αυτά, τα οποία δεν θα ήταν και δεν θα είναι εύκολο, και χωρίς κλυδωνισμούς και κινδύνους, να υλοποιηθούν από τις συντηρητικές δυνάμεις, οπότε πιθανόν θα υπήρχε αντίδραση.

17. Η στρατηγική των ανοιχτών συνόρων και της καπιταλιστικής και διεθνιστικής «αλληλεγγύης» ταυτίζονται ανάμεσα στις επιδιώξεις τόσο της ιδεοληπτικά παγκοσμιοποιημένης διεθνιστικής Αριστεράς, όσο και των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων των δυτικών δυνάμεων, από διαφορετικές αφετηρίες προς τον ίδιο στόχο. Αυτό φαίνεται καθαρά στην πολιτική της παράνομης μετανάστευσης, που έχει σχέση με την πολιτική των κυβερνήσεων και όχι με τους ίδιους τους μετανάστες.

​1​

8. Η μόνη περίπτωση για τους Έλληνες είναι πρώτον να συνειδητοποιήσουν αυτήν την πραγματικότητα, να καταλάβουν ότι η σωτηρία της Ελλάδας εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους και αποφασίσουν να αντιδράσουν με τις δικές τους δυνάμεις, δυναμώνοντας το καταρρακωμένο φρόνημα του Έλληνα, ενισχύοντας την αποτρεπτική ισχύ της πατρίδας μας και αναζητώντας συμμάχους, πάνω στην βάση της αμοιβαιότητας, προς εξυπηρέτηση των δικών μας συμφερόντων και μόνο, μακράν από εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα και διχαστικές πολιτικές. Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος! Το παράδειγμα του εικοσιένα και το διάγγελμα του εθνεγέρτη Αλέξανδρου Υψηλάντη ας είναι οδηγός μας. Θα το γράφω και θα το τονίζω πάντοτε και παντού!

   Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στις 8 Οκτωβρίου 1820 απευθύνεται στους Αρχιερείς, Άρχοντες και Προεστούς, προύχοντες του Γένους, απανταχού εις τα νήσους του Αρχιπελάγους διατρίβοντες με τα εξής λόγια:

​   ​

«…Ναι αδέλφια ομογενείς,

​ 

Έχετε πάντοτε προ οφθαλμών ότι ποτέ ξένος δεν βοηθεί ξένον, χωρίς μεγαλύτερα κέρδη. Το αίμα το οποίον θέλουν χύσει οι ξένοι δι’ ημάς, θέλομεν το πληρώσει ακριβότερα και ουαί εις την Ελλάδα, όταν συστηματική δεσποτεία ενθρονιστεί εις τα σπλάχνα της. Όταν όμως μόνοι μας αποσείσωμεν τον ζυγόν της τυραννίας, τότε της Ευρώπης η πολιτική θέλει βιάσει όλας τα ισχυράς δυνάμεις να κλείσωσι με ημάς συμμαχίας και επιμαχίας αδιαλύτους".