Κούλη αγόρι μου κάποιοι σε παρασέρνουν. ΤΙ δουλειά έχεις παιδί μου εσυ στο "Τάγμα των Αρχόντων;" Τι είναι τούτο, ξέρεις; Για να δούμε λοιπόν. ΑΡΧΟΝΤΕΣ και ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΗ, γιατί ΜΙΣΟΥΝ τους ΕΛΛΗΝΕΣ. (βίντεο + φωτογραφίες)

Παρουσία Κυριάκου η απονομή του Αθηναγόρειου Βραβείου σε Κουόμο. (ΦΩΤΟ. Από αριστερά οι Μάικλ Ψαρός, Κυριάκος Μητσοτάκης, Αντριου Κουόμο, Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος και Δρ. Αντονι Λυμπεράκης. Φωτογραφία: Εθνικός Κήρυξ, Κώστας Μπέη.) ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, παρέστη στο ετήσιο δείπνο του Τάγματος των Αρχόντων... του Αποστόλου Ανδρέου του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στην απονομή του Αθηναγόρειου Βραβείου στον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Αντριου Κουόμο.

Στην εκδήλωση παρέστησαν εξακόσιοι περίπου ομογενείς από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ, οι οποίοι τόσο κατά τη διάρκεια της εισόδου του κ. Μητσοτάκη στην αίθουσα, όσο και κατά τη διάρκεια της αναφοράς του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου στην παρουσία του ανταποκρίθηκαν με παρατεταμένα χειροκροτήματα.

Ενδεικτικό αυτής της εκτίμησης ήταν και το γεγονός ότι ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης κάθισε μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του Αρχιεπισκόπου Δημητρίου και οι τρεις άνδρες είχαν την ευκαιρία να συνομιλήσουν και μεταξύ τους.

Ο κ. Μάικλ Ψαρός, ο οποίος ήταν και ο μέγας χορηγός της εκδήλωσης, παρουσίασε τους επίσημους προσκεκλημένους και τόνισε ότι συνεορτάζουν την 25η επέτειο της ενθρονίσεως του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και την 50ή επέτειο της ιδρύσεως του Τάγματος των Αρχόντων. Αναφέρθηκε επίσης και στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο που συνήλθε το καλοκαίρι στην Κρήτη.

Ο κ. Ερνι Ανάστος, ο οποίος ήταν και ο παρουσιαστής της βραδιάς, συνεχάρη τον κυβερνήτη και εστίασε την προσοχή του στους δεσμούς του αείμνηστου πατέρα του Μάριο Κουόμο και της οικογένειάς του με την Ομογένεια.

Ο διοικητής του Τάγματος, Δρ. Αντονι Λυμπεράκης, παρουσίασε τους νέους άρχοντες και τόνισε ότι εντάσσονται στο τάγμα των αγωνιστών για τις θρησκευτικές ελευθερίες. Στη συνέχεια, μίλησε για τη διπλή επέτειο, υπογραμμίζοντας ότι εξέδωσαν τη βιογραφία του Οικουμενικού Πατριάρχη.

Από αριστερά οι Μάικλ Ψαρός, Κυριάκος Μητσοτάκης, Αντριου Κουόμο και Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος

Αναφερόμενος στον τιμώμενο, επεσήμανε ότι ήταν στο πλευρό της κοινότητας στον αγώνα για την ανέγερση του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν και τόνισε ότι «απέδωσε δικαιοσύνη».

Ο κυβερνήτης ανέφερε την παρουσία του Πάτρικ Φόι, εκτελεστικού διευθυντή της Λιμενικής Αρχής της Νέας Υόρκης και Νέας Ιερσέης και πρόσθεσε ότι μια ημέρα πριν υπογράφηκαν τα συμβόλαια που θα επιτρέπουν την ανέγερση του Αγίου Νικολάου.

Μίλησε για τις σχέσεις του πατέρα του και της οικογένειάς του με την Ομογένεια και σημείωσε ότι στηρίζονταν στις κοινές αξίες που πρεσβεύουν η Ιταλική και Ελληνική Κοινότητα και στο ρόλο της Παιδείας.

Τόνισε ότι η Πολιτεία επένδυσε 25 δισεκατομμύρια δολάρια για τα δημόσια σχολεία και ότι στόχος είναι η απόδοση αυτής της επένδυσης. Ακολούθως, αναφέρθηκε στις επενδύσεις σε έργα υποδομής τα οποία έχουν ήδη ξεκινήσει, συμπληρώνοντας ότι θα αφήσουμε καλύτερη Νέα Υόρκη στα παιδιά μας.

Από αριστερά οι Μερκούριος Αγγελιάδης, Αντώνης Η. Διαματάρης και Κυριάκος Μητσοτάκης.

Εκτενή αναφορά έκανε και στις σχέσεις του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Ιακώβου και του αείμνηστου πατέρα του Μάριο Κουόμο και εξέφρασε την επιθυμία όπως σε μια γωνία του νέου ναού να τοποθετηθεί και η φωτογραφία του Ιακώβου με τον Μάριο Κουόμο.

Ο Αρχιεπίσκοπος είπε για τον τιμώμενο πως είναι ένας πολιτικός που λέει την αλήθεια στον λαό, ενώ υπογράμμισε πως απόψε «τιμούμε» και αποδεικνύουμε ότι «δεν λησμονούμε». Στη συνέχεια, αναφέρθηκε στον ρόλο του στην απόφαση για την ανέγερση του Αγίου Νικολάου και τόνισε ότι «χωρίς εσάς δε θα είχε χτιστεί».

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ «Άρχοντες του Πατριαρχείου»: Οφφίκια και νεκροί τίτλοι

ΑΠΟ: tgbnews.com

Παρακολουθήσαμε πρίν λίγο μόλις διάστημα, την τελετή χειροθεσίας κάποιων εδώ ομογενών μας, τιμηθέντες με Πατριαρχικά οφφίκια, ως άρχοντες του Πατριαρχείου.
Πολύς κόσμος όμως, δεν έχει απολύτως καμία ιδέα, τι είναι Άρχων του Πατριαρχείου, πώς γίνεται και σε τι χρησιμεύει. Ας τα πάρουμε λοιπόν με τη σειρά.
Αρχικά, θα ξεκινήσουμε με τον θεσμό των Αρχόντων και τη διαδικασία που ακολουθείται για να επιλεγεί κάποιος και να "τιμηθεί" με το οφφίκιο του Άρχοντος.
Τα οφφίκια είναι εκκλησιαστικοί τιμητικοί τίτλοι, που απονέμονται σε λαϊκούς και στον ανώτερο ή τον κατώτερο κλήρο, από Πατριάρχη. Σε αυτό το λήμμα, αναπτύσσονται τα οφίκια της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, που απονέμει το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.

Ο θεσμός των Αρχόντων ανάγει την ιστορία του στους πρώτους Βυζαντινούς χρόνους. Οι οφικιάλιοι βοηθούσαν τον Πατριάρχη και συντελούσαν στην εύρυθμη λειτουργία του Πατριαρχείου και των διαφόρων διακονημάτων και υπηρεσιών, μ’ άλλα λόγια ήταν οι λαϊκοί συνεργάτες του Πατριάρχη, και πρόκειται για τον ανώτερο τίτλο ή οφίκιο που δίνεται από τον Πατριάρχη σ’ ένα λαϊκό μέλος της Εκκλησίας.

Σήμερα στην Αμερική μονάχα, υπάρχουν περίπου οκτακόσιοι Άρχοντες, οι οποίοι συγκροτούν το Τάγμα του Αγίου Ανδρέα. Κανονικά κάθε χρόνο πρέπει να γίνονται 2 από κάθε Μητρόπολη, αλλά καμιά φορά γίνονται και περισσότεροι διότι κάποιος Μητροπολίτης συστήνει κάποιους για τους οποίους νομίζει ότι πρέπει να γίνουν Άρχοντες, αλλά τελευταία πάλι άρχισαν να τηρούν αυστηρώς τον κανονισμό, δηλαδή 2 από κάθε Μητρόπολη.

Ποιές προϋποθέσεις πρέπει να υπάρχουν για να γίνει κάποιος Άρχοντας;

Κατ’ αρχήν πρέπει ένας (ήδη) Άρχων να συστήσει κάποιο πρόσωπο το οποίο γνωρίζει καλά και για το οποίο πιστεύει ότι αξίζει να γίνει Άρχων. Συμπληρώνει μία αίτηση στην οποία αναφέρει ότι γνωρίζω τον τάδε ή τον δείνα ο οποίος εμπράκτως στηρίζει την κοινότητά του, την Αρχιεπισκοπή ή τη Μητρόπολη, το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τον Πατριάρχη, δηλαδή να καταγράψει τη συμβολή του γενικά στην Εκκλησία, με φιλόφρονα λόγια για την προσωπικότητά του. Στη συνέχεια, ο Αρχων ο οποίος συστήνει το τάδε πρόσωπο, βρίσκει κι έναν δεύτερο Άρχοντα ο οποίος ξέρει εξίσου καλώς το προτεινόμενο πρόσωπο για να υπογράψει κι εκείνος.
Αυτό το συστατικό γράμμα, στέλνεται στον ιερέα της κοινότητας, για να το υπογράψει εν πλήρη γνώσει του τοπικού Μητροπολίτη, και από τον ιερέα πηγαίνει στον τοπικό υποδιοικητή των Αρχόντων της συγκεκριμένης περιφέρειας. Από εκεί πηγαίνει στην ειδική επιτροπή μελών του Εθνικού Συμβουλίου των Αρχόντων, η οποία προβαίνει σε ψηφοφορία.

Ενδεχομένως από μία Μητρόπολη μπορεί να υποβληθούν πολλές υποψηφιότητες, αλλά η επιτροπή αυτή επιλέγει ποιους θα προτάξει. Η επιτροπή θα παρουσιάσει τα ονόματα των υποψηφίων στο Εθνικό Συμβούλιο των Αρχόντων, το οποίο αφού ψηφίσει θα υποβάλλει τις υποψηφιότητες στον Αρχιεπίσκοπο, ως Έξαρχο του Πατριάρχη, προς έγκριση. Ο Αρχιεπίσκοπος υποβάλλει τις υποψηφιότητες στον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος έχει και τον τελευταίο λόγο, και αφού εγκρίνει τους υποψηφίους απονέμει στον καθένα και τον τίτλο του οφφικίου.

Το οφφίκιο μόνο ο Πατριάρχης μπορεί να το πάρει πίσω. Εκείνο που μπορεί να κάνει το Εθνικό Συμβούλιο των Αρχόντων είναι να διακόψει την επικοινωνία κάποιου από το Τάγμα των Αρχόντων του Αγίου Ανδρέα, δηλαδή δεν θα λαμβάνει αλληλογραφία, δεν θα θεωρείται μέλος του Τάγματος.

Είναι λάθος αυτό που λέγεται, ότι για να γίνει κάποιος Άρχων πληρώνει 100 χιλιάδες δολάρια. Για να γίνει κάποιος Άρχων, δεν πληρώνει ένα ορισμένο ποσό, δεν υπάρχει συγκεκριμένη συνδρομή που πρέπει να δίνει κάποιος τον χρόνο, αλλά ό,τι θέλει ο καθένας, πλην όμως κάθε χρόνο, στέλνεται γράμμα από τον υποδιοικητή του Τάγματος, στο οποίο αναφέρει "να κάνεις το καθήκον σου ως Άρχων" και δίνει ο καθένας ό,τι μπορεί. Τα χρήματα πηγαίνουν στο Τάγμα των Αρχόντων το οποίο δίνει στο Πατριαρχείο 100 χιλιάδες δολάρια το χρόνο, κι όταν επισκέπτονται το Πατριαρχείο δίνουν ένα ποσό στο Μπαλουκλί, στα εκεί ιδρύματα και βοηθούν μερικούς από τους υπαλλήλους εκεί.

Αυτά τα οφίκια των Αρχόντων είναι πια νεκροί τίτλοι και φυσικά άνευ σημασίας, και φαντάζει γραφικό πολλοί Άρχοντες να μην γνωρίζουν καν τη σημασία του οφφικίου τους.

Όντως, σήμερα είναι νεκροί τίτλοι, τότε όμως τους μεταχειριζόταν ο Πατριάρχης στην εποχή του Βυζαντίου. Το ίδιο συμβαίνει και με Μητροπόλεις της Μικράς Ασίας που είναι νεκρές πλέον, σήμερα έχει απομείνει η αίγλη μόνο να είσαι Άρχων.

Άραγε σήμερα αυτοί οι νεκροί τίτλοι δεν δημιουργούν διακρίσεις και διαιρέσεις μέσα στο σώμα της Εκκλησίας, με τις πρωτοκαθεδρίες και το έμβλημα, κι όλη αυτή την πλασματική αίγλη;

Σήμερα οι Άρχοντες πιστεύουν ότι προσφέρουν μέγιστη υπηρεσία στο Πατριαρχείο και το κάνουν αυτό. Έχουν προφέρει πάρα πολλά, όχι μόνο σε χρήμα, αλλά υπάρχουν ικανοί δικηγόροι,
δικαστές, που πηγαίνουν πολλές φορές στο Πατριαρχείο και στην Άγκυρα για τις θρησκευτικές ελευθερίες.

Κατάλογος Οφφικίων 

Τα κάτωθι οφφίκια απονέμονται από τους Οικουμενικού Πατριάρχες Κωνσταντινουπόλεως μέχρι σήμερα. Παρατίθενται αλφαβητικά:

• Αγιογράφος: Οφφίκιο, που απονέμεται σε διακεκριμένους αγιογράφους.
• Ακόλουθος: Οι ακόλουθοι ήταν οι στρατιωτικοί αξιωματούχοι, που υπηρετούσαν ως ανακτορικοί φρούραρχοι. Εκκλησιαστικά, οι ακόλουθοι ήταν υπηρέτες του ιερού ναού κατ' αντιστοιχία με τους σημερινούς υποδιακόνους.
• Ακτουάριος: Ο Ακτουάριος ήταν κρατικός υπάλληλος του ρωμαϊκού κράτους. Αργότερα, επί Βυζαντίου, ο τίτλος αποδώθηκε σε ειδικευμένους γιατρούς.Γνωστός ήταν και ο «Ακτουάριος του Ιπποδρομίου».
• Αρχιτέκτων των Πατριαρχείων: Οφφίκιο, που απονέμεται σε αρχιτέκτονες, που υπηρετούν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.
• Αρχόντισσα του Οικουμενικού Θρόνου: Οφφίκιο, που απονέμεται σε γυναίκες για διακεκριμένες φιλανθρωπικές πράξεις.
• Ασηκρήτις: Ο Ασηκρήτις ή Ασεκρήτις προέρχεται από τη λατινική λέξη scriba (γραμματέας) και περιγράφει τα καθήκοντα του γραφιά. Η θέση του ήταν εμπιστευτική και γι' αυτό οι ασηκρίτες είχαν απαραίτητα υψηλή μόρφωση και ευρύτατη γλωσσομάθεια. Περιστασιακά προΐδρευε των δικαστικών συνεδριάσεων του Αυτοκράτορα. Εκκλησιαστικά, ταυτίζεται τρόπον τινά με το οφφίκιο του Νοτάριου. Ο προϊστάμενος των ασηκριτών ήταν ο Πρωτοασηκρήτις.
• Δεπουτάτος: Ο Δεπουτάτος καλούσε του Άρχοντες στον Αρχιερέα και προετοίμαζε το λαό για την ποιμαντορική επίσκεψη του Αρχιερέα, απομακρύνοντας τον όχλο από τον δρόμο και κάνοντας τις αναγκαίες προετοιμασίες για την τέλεση των Ιερών Ακολουθιών. Κατά τη Θεία Λειτουργία, προπορευόταν των ιερέων στις δύο Ειδόδους κρατώντας λαμπάδα και φορώντας χαρακτηριστικό μανδύα. Ο τίτλος του Δεπουτάτου απονέμετω στους δικαιούχους από τον Πατριάρχη, συνήθως κατά την στέψιν των Βυζαντινών Αυτοκρατώρων στο Ναό της Αγίας Σοφίας, "όπως πράττουν αγαθά υπέρ της Εκκλησίας και του λαού".
• Διδάσκαλος: Ο Διδάσκαλος ερμήνευε το Άγιο Ευαγγέλιο, όπως επίσης και το Ψαλτήριο, όταν ιερουργούσε ο Αρχιερέας. Κρατούσε τα διδασκαλεία της Επισκοπής και τους ανετίθετο η ευθύνη της διδασκαλίας των Κατηχουμένων και η προετοιμασία αυτών για το ιερό Βάπτισμα. Ο θεσμός των Διδασκάλων συνεχίζεται μέχρι σήμερα και απονέμεται από τον εκάστοτε Οικουμενικό Πατριάρχη στους διακριθέντες για την θεολογική και εν γένει παιδεία και προσφορά τους. Διακρίνονται σε:
• Διδάσκαλος του Ευαγγελίου,
• Διδάσκαλος του Αποστόλου,
• Διδάσκαλος του Ψαλτηρίου,
• Διδάσκαλος του Γένους,
• Διδάσκαλος της Εκκλησίας,
• Διδάσκαλος των Ελληνικών Γραμμάτων,
• Προστάτης των Γραμμάτων
• Μουσικοδιδάσκαλος.
• Διερμηνεύς: Είναι πολιτικό και εκκλησιαστικό αξίωμα στην αρχαία έλληνο-ρωμαϊκή ιστορία, βυζαντινή αυτοκρατορία και Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία. Το αξίωμα αυτό είναι πολύ παλαιό στη ζωή των διαφόρων λαών, αν και με όχι επίσημο χαρακτήρα, διακρίνεται δε σε πολλές μορφές. Στην αρχή ο διερμηνέας θεωρείται ο ερμηνευτής των λογίων του Θεού. Η λέξη διερμηνεύς προέρχεται από το ρήμα "ερμηνεύω" το οποίο έχει διπλή μορφή και σημαίνει, πρώτο, ότι κάποιος δύναται να εξηγήσει την έννοια ενός πράγματος, ή ότι δύναται να συλλάβει υπό το φως της ατομικής του πίστεως, της κρίσεως ή και των περιστάσεων, το νόημα ενός πράγματος και να δώσει μια ερμηνεία σε αυτό, και δεύτερο, ο διερμηνεύς δύναται να εκπροσωπήσει κάτι διά της εκτελέσεως ενός έργου, ή να ενεργήσει ως διερμηνεύς μεταξύ δυο ή και πλέον ομιλητών διαφόρων γλωσσών. Οι διερμηνείς ανελάμβαναν την ερμηνεία των διαφόρων συζητήσεων κοινών θεμάτων μαζί με άλλες Εκκλησίες. Ο πρώτος των διερμηνέων καλούνταν «Μέγας Διερμηνεύς».
• Δικαιοφύλαξ: Οι δικαιοφύλακες ήταν νομικοί σύμβουλοι υπέρ των δικαιωμάτων της Εκκλησίας και του λαού του Βυζαντίου.
• Δομέστικος: Οι Δομέστικοι ήταν δύο και προΐστανται των δύο χορών (δεξιού και αριστερού) και ψάλουν μαζί με τον Πρωτοψάλτη. Κατά τον Γεώργιο Κωδινό, υπήρχε και ο Δομέστικος των Θυρών στην Αγία Σοφία, ο οποίος είχε την ευθύνη της συντήρησης των θυρών του Ναού και της διατήρησης αυτών σε καλή κατάσταση, διότι δεν ανοίγονταν όλες οι θύρες κατά τη διάρκεια των Ιερών Ακολουθιών.
• Έκδικος: Εκκλησιαστικό αξίωμα του 2ου αιώνα που αποδιδόταν σε όσους ήταν επιφορτισμένοι με την υπεράσπιση των δικαίων της Εκκλησίας, ενώπιον των πολιτικών αρχών. Επίσης, υποστήριζε τους πτωχούς και τους αδυνάτους, εκπροσωπώντας τον Επίσκοπο, που τον διόρισε. Στην Κωνσταντινούπολη, ο Έκδικος ονομαζόταν τιμητικά «εκκλησιέκδικος». Τέσσερις αξιωματούχοι είχαν αυτών τον τίτλο:
• Ο Πρωτέκδικος υπερασπιζόταν τους κληρικούς μόνο για ποινικές πράξεις.
• Ο Εκκλησιέκδικος υπερασπιζόταν τους κληρικούς για πολιτικές ή ποινικές πράξεις.
• Ο Εκκλησιέκδικος του Ιερού Βήματος υπερασπιζόταν τους κληρικούς μόνο ενώπιον πολιτικών αρχών.
• Ο Εκκλησιέκδικος της Εκκλησίας υπερασπιζόταν τα περιουσιακά δικαιώματα της Εκκλησίας εναντίον των ισχυρών γαιοκτημόνων. Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός Α΄ ο Μέγας (527-565 μ.Χ.), το 535 μ.Χ., όρισε επίσημα τον Έκδικο ως κανονικό και νομικό σύμβουλο της Εκκλησίας, υπεύθυνο για τα νομικά θέματά της.
• (Μέγας) Εκκλησιάρχης.
• Εταιριάρχης.
• (Μέγας) Ευεργέτης.
• Ιερομνήμων
• Καστρίνσιος
• (Μέγας) Κατηχητής
• Λαμπαδάριος
• Λαμπαδάριος της Αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κωνσταντινουπόλεως.
• Μέγας Λογοθέτης
• Μανδάτωρ: Ο ακόλουθος του Πατριάρχη που φέρει ράβδο και με τους κτύπους στο έδαφος σημαίνει την άφιξη, διέλευση ή αποχώρησή του. Στις Επισκοπές χρέη Μανδάτωρος εκτελεί ο Πρωτοσύγκελος της Μητρόπολης, που φέρει σχετική ράβδο (με επιπρόσθετα καθήκοντα του τελετάρχη στις λιτανείες). Κατά δε τη διάρκεια των Αρχιερατικών συλλείτουργων χρέη Μανδάτωρα εκτελεί ο Αρχιδιάκονος ή Διάκονος κατά την αναγγελία της φήμης ενός εκάστου Αρχιερέως. Επί Βυζαντίου, ήταν ανώτατος υπάλληλος της Βασιλικής (Αυτοκρατορικής) Αυλής, έργο του οποίου ήταν να μεταβιβάζει τις διαταγές του Αυτοκράτορα. Το αξίωμα αυτό έφεραν πολλοί, με επί κεφαλής αυτών τον "Πρωτομανδάτωρα".
• Μουσικοδιδάσκαλος της ΜΧΕ.
• Μυρεψός: Ο Μυρεψός ήταν τιμητικός τίτλος, ο οποίος αποδιδόταν κατά τους βυζαντινούς χρόνους σε γιατρούς. Ο τίτλος αυτός διατηρείται μέχρι και σήμερα και απονέμεται από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, στην έδρα του οποίου εξάλλου κάθε 10 χρόνια παρασκευάζεται το Άγιο Μύρο. Ο Άρχων Μυρεψός χειροθετούνταν από του Πατριάρχη την Κυριακήν των Βαίων και μαζί με τους «Ειδικούς Κοσμήτορες» είχαν την ευθύνη για την κατασκευή του Αγίου Μύρου.
• Νομοδότης.
• Νομοφύλαξ: Οφφίκιο που χακτήριζε τους διαπρεπείς νομομαθείς και νομοθέτες του Βυζαντίου. Εκκλησιαστικά, αποδίδεδεται σε νομομαθείς κληρικούς.
• Νοτάριος: Ο νοτάριος ήταν ο ταχυγράφος (δηλ. στενογράφος) επί Βυζαντίου. Επί Φραγκοκρατίας και αργότερα επί Τουρκοκρατίας, ο νοτάριος ήταν ο αντίστοιχος συμβολαιογράφος της της σημερινής εποχής.
• Ορφανοτρόφος: Ο Ορφανοτρόφος ήταν ένα από τα αξιώματα "έξω της τάξεως της Εκκλησίας" και αναφερόταν στον διευθυντή ενός ή περισσοτέρων ορφανοτροφείων (υπό κρατικό οικονομικό έλεγχο) στην Κωνσταντινούπολη, κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Συνήθως ήταν κληρικός αλλά ήταν και κοσμικό αξίωμα. Ορισμένοι από τους κληρικούς Ορφανοτρόφους ανήλθαν στο αξίωμα του Πατριάρχη ενώ οι εκτός κλήρου Ορφανοτρόφοι, ήταν κυρίως ευγενείς, μέλη της αυτοκρατορικής οικογένειας. Ο προϊστάμενος όλων των ευαγών ιδρυμάτων ονομαζόταν Μέγας Ορφανοτρόφος.
• Οστιάριος: Ο Οστιάριος προέρχεται από τη λέξη «οstium» (θύρες) και περιγράφει τα καθήκοντα του θυρωρού, ο οποίος συνόδευε και παρουσίαζε ξένους αντιπροσώπους, αξιωματούχους και πρεσβευτές ενώπιον του Αυτοκράτορα. Εκκλησιαστικά, ο Οστιάριος φρόντιζε για την τάξη εντός του ιερού ναού και ήλεγχε το άνοιγμα και το κλείσιμο των θυρών του, κυρίως κατά την καθιερωμένη τάξη μεταξύ της Λειτουργίας των Κατηχουμένων και αυτής των Πιστών. Επίσης, απέτρεπε την είσοδο σε μη βαπτισμένα ατόμα και στις επίσημες τελετές και εκδηλώσεις προπορευόταν του Αρχιερέα κρατώντας τη ράβδο του. Για να γίνει κάποιος Οστιάριος τελούνταν ειδική Ιερά Ακολουθία, που βρίσκεται στο Μέγα Ευχολόγιο ως «Τάξις δια τον εισερχόμενον εις διακονίαν εκκλησιαστικήν». Συχνά απαντούνται ταυτόχρονα δύο Οστιάροι, οι οποίοι διακρίνονται ως Πρώτος Οστιάριος και Δεύτερος Οστιάριος.
• Πριμικήριος: Ο Πριμικήριος αρχικά συνδέονταν με γραμματειακά καθήκοντα και με τους Νοτάριους. Εκκλησιαστικά, ήταν υπεύθυνος για την εκκλησιαστική τάξη μέσα στο ναό καθώς και για τα ιερά αναγνώσματα, τα οποία διαβάζονταν στις ιερές ακολουθίες. Στις τελετές και στις ακολουθίες των μεγάλων εορτών, ο Πριμικήριος υποδεχόταν τον Αρχιερέα στην είσοδο του ναού κρατώντας λαμπάδα και κατόπιν τον ακολουθούσε στο εσωτερικό του ναού. Υπέγραφε, επίσης, διάφορα δικαιοπρακτικά έγγραφα, και τις ομολογίες πίστεως.
• Πριμικήριος των Νοταρίων.
• Πρωταποστολάριος.
• Μέγας Πρωτέκδικος
• Πρωτοβιστιάριος: Ο πρωτοβεστιάριος ήταν ένας τιμητικός τίτλος και αξίωμα, το οποίο κατά την ύστερη βυζαντινή περίοδο δινόταν σε ανώτατους αξιωματούχους και μελλοντικούς αυτοκράτορες. Αρχικά προοριζόταν για ευνούχους. Το θηλυκό αντίστοιχό του ήταν η πρωτοβεστιαρία, η επικεφαλής του υπηρετικού προσωπικού της αυτοκράτειρας.
• Πρωτοκανονάρχης: Ο Πρωτοκανονάρχης, κρατεί το ισοκράτημα και δίνει τη μουσικήν βάση της ψαλμωδίας. Επίσης, απαγγέλει τη μουσική φράσιν, την οποία ακολουθεί ο ψάλτης, στην τονική συνήθως του ήχου.
• Πρωτομαΐστωρ: Ο Μαΐστωρ ήταν πολιτικός, στρατιωτικός και εκκλησιαστικός τίτλος τον οποίο κατείχαν οι ανώτατοι αξιωματούχοι του Βυζαντίου. «Μαΐστορες» αποκαλούσαν συνήθως και τους πανεπιστημιακούς διδάκτορες. Επίσης, οι μαΐστορες ήταν υπεύθυνοι για τους νέους, οι οποίοι προετοιμάζονταν για να γίνουν μοναχοί. Ο ανώτερος από όλους τους Μαΐστωρες ήταν ο Πρωτομαΐστωρ
• Ρεφερενδάριος
• Μέγας Ρήτωρ: Ο Ρήτωρ είναι εκκλησιαστικό χάρισμα, το οποίο υπήρχε από την αρχαία Εκκλησία, και π ραγματεύεται τη συζήτηση της τέχνης και της θεολογίας του κηρύττειν. Το οφφίκιο απονέμεται σε όσους διακρίθηκαν για το κήρυγμα τους σχετικά με το λόγο του Θεού και για την ενίσχυση και σωστή καθοδήγηση των πιστών στο δρόμου του Αληθινού Θεού.
• Ταβουλάριος: Ήταν ο γραμματοφύλακας και ο αρχειοφύλακας. Από τον έκτο αιώνα μ.Χ., οι ταβουλάριοι ασχολούνταν με τη σύνταξη συμβολαίων και δικαιοπρακτικών εγγράφων των πολιτών.
• Υμνογράφος: Οφφίκιο, που απονέμεται σε διακεκριμένους συνθέτες εκκλησιαστικών ύμνων.
• Υπομνηματογράφος: Έργο του υπομνηματογράφου ήταν τα διάφορα υπομνηματικά έργα της Εκκλησίας και, ως βοηθός του Επισκόπου, παρευρισκόταν στις συνεδριάσεις της Ιεραρχίας και κατέγραφε τα πρακτικά των αρχιερατικών εκλογών, γράφονταν και ό,τι άλλο πρόσταζαν οι Αρχιερείς.
• Φωτογράφος της Πατριαρχικής Αυλής: Οφφίκιο, που απονέμεται σε φωτογράφους, που υπηρετούν το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
• Χαρτουλάριος: Ο Χαρτουλάριος εμφανίζεται για πρώτη φορά ως αξιωματούχος στην Βυζαντινή αυτοκρατορία κατά τον πέμπτον αιώνα μ.Χ. Το ιερόν ιματιοφυλάκιον ήταν μια ειδική υπηρεσία υπό την διεύθυνση του "Κόμητος των Προμηθειών" και επί κεφαλής αυτής ήταν ο Χαρτουλάριος. Κατά τον όγδοον αιώνα μ.Χ. ο Χαρτουλάριος αναλάμβανε οικονομικά καθήκοντα, ενώ ο Χαρτουλάριος του Σακελλίου ήταν υπεύθυνος και δια την ομαλή λειτουργία των διαφόρων φιλανθρωπικών και ευαγών ιδρυμάτων. Εκκλησιαστικά, ο Χαρτουλάριος έχει την ευθύνην του ληξιαρχείου, των ληξιαρχικών πράξεων και των ληξιαρχικών βιβλίων.
• Μέγας Χαρτοφύλαξ
• Χοράρχης: Οφφίκιο, που απονέμεται σε διακεκριμένους χοράρχες (προίσταμένους εκκλησιαστικών χορωδιών).
• Χρονογράφος του Οικουμενικού Πατριαρχείου: Οφφίκιο, που απονέμεται σε διακεκριμένους χρονογράφους, που ασχολήθηκαν με το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Αυτά τα ολίγα, που τα βρήκαμε ψάχνοντας στο διαδίκτυο, για να ενημερώσουμε όσους ήθελαν να γνωρίζουν περί του θέματος, και επί τη ευκαιρία, να μάθουμε μαζί.

ΑΡΧΟΝΤΕΣ και ΕΡΠΕΤΟΕΙΔΗ, γιατί ΜΙΣΟΥΝ τους ΕΛΛΗΝΕΣ

Είναι οι Σκοτεινοί Άρχοντες και τα Ερπετοειδή, απλά παραμυθάκια για μικρά παιδιά; Κάτι τέτοιο πιστευόταν, παλιά. Όμως, τον Δεκέμβριο του 1945, μία ανακάλυψη στην Αίγυπτο τα ανέτρεψε όλα. Ειδικότερα μετά το 1947, όσοι γνώριζαν το μυστικό, πάγωσαν…

Όταν, το 1945, ο Γάλλος λόγιος JEAN  Doresse εντόπισε στην Αίγυπτο σπάνια Γνωστικά κείμενα, γνωστά ως Χειρόγραφα Ναγκ Χαμαντί, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το περιεχόμενο που γράφτηκε πριν από σχεδόν 1600 χρόνια ή και περισσότερο, θα μπορούσε να διασταυρωθεί μόλις δύο χρόνια αργότερα, στην περίπτωση του Rosswell…

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ

Το υλικό του Nag Hammadi, που αν και είναι γραμμένο στα κοπτικά πιθανότατα αποτελεί μεταφράσεις από αρχαιότερα ελληνικά κείμενα, περιέχει αναφορές από εμπειρίες μυημένων οραματιστών.

Συμπεριλαμβάνονται συναντήσεις από πρώτο χέρι με ανόργανα όντα που ονομάζονται Άρχοντες (Archons). Σύμφωνα με την Γνωστική Διδασκαλία, οι οντότητες αυτές προέκυψαν στο αρχικό στάδιο του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος, πολύ πριν σχηματιστεί η Γη.

Οι Άρχοντες ζουν και κατοικούν στο ηλιακό σύστημα, στο «διάστημα του εξωγήινου βασιλείου», χωρίς αυτό να τους εμποδίζει να εισβάλλουν στη Γη.

Είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως η Γνωστική αντίληψη συμφωνεί πολύ στενά με την άποψη του Jacques Vallee, ο οποίος υποστηρίζει ότι εξωγήινοι και cyborgs πιθανότατα ανήκουν στο τοπικό πλανητικό σύστημα. Ο Vallee, επιπλέον, στο βιβλίο του «Αγγελιοφόροι της Απάτης» προτείνει ότι το «αίνιγμα» των UFO δεν είναι παρά ένα «σύστημα πνευματικού ελέγχου», ένα φαινόμενο που «συμπεριφέρεται σαν μια διαδικασία προετοιμασίας» για κάτι…

Οι Γνωστικοί έγραψαν ότι οι Άρχοντες μπορούν να επηρεάσουν το μυαλό μας με υποσυνείδητες τεχνικές. Κύρια τακτική τους είναι να προκαλούν ψυχικά σφάλματα (να στέλνουν «πνευματικούς ιούς», δηλαδή κάτι σαν να «φυτεύουν» ψευδείς ιδεολογίες, κυρίως θρησκευτικά δόγματα) και η προσομοίωση. Οι Άρχοντες είναι αρπακτικά, σε αντίθεση με ένα ευρύ φάσμα μη ανθρώπινων όντων και όντων από άλλες διαστάσεις -που είναι επίσης γνωστά στους Γνωστικούς-, όντα που όμως είναι καλοπροαίρετα ή ουδέτερα προς την ανθρωπότητα.

Περιγραφές για την φυσιογνωμία των Αρχόντων θα βρείτε σε πολλούς Γνωστικούς κώδικες. Δύο τύποι προσδιορίζονται με αρκετή σαφήνεια: α) το νεογνό ή εμβρυϊκός τύπος, και β) ο δρακονιακός ή ερπετεοειδής τύπος. Προφανώς, αυτές οι περιγραφές ταιριάζουν με αυτό που στις μέρες μας ονομάζουμε Greys (Γκρίζοι) και Reptilians (Ερπετοειδή).

ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ψάχνοντας το υλικό των Γνωστικών, είναι αρκετά σοκαριστικό να ανακαλύπτει κανείς ότι οι αρχαίοι μάντεις εντόπιζαν και διερευνούσαν το πρόβλημα των ξένων εισβολέων κατά τη διάρκεια του πρώτου αιώνα, αλλά και σίγουρα πολύ πριν…

Αυτό που εκπλήσσει σχετικά με την Γνωστική θεωρία της Αρχόντων δεν είναι το κοσμολογικό υπόβαθρο (που εξηγεί την προέλευση αυτών των οντοτήτων και την εμπλοκή τους με την ανθρωπότητα). Είναι η ιδιαιτερότητα της πληροφορίας του πως λειτουργούν και του τι θέλουν οι Άρχοντες από εμάς…

Οι Γνωστικοί δίδασκαν ότι αυτές οι οντότητες μας ζηλεύουν και τρέφονται με το φόβο μας. Πάνω απ ‘όλα, προσπαθούν να μας κρατήσουν μακριά από τη διεκδίκηση του εξελισσόμενου «εσωτερικού φωτός», το φωτεινό δώρο της θείας νοημοσύνης μέσα μας.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι όσοι άνθρωποι ή λαοί έχουν εκ γενετής ή καταγωγής ή ακόμα και καταβολής στοιχεία «φωτός» μέσα τους, τότε αυτομάτως είναι και ο Νο 1 εχθρός των Αρχόντων. Πόσο μάλλον όταν εμείς, σαν Έλληνες, έχουμε επουράνια καταγωγή από Όντα του Φωτός, ο Προμηθέας έφερε επιπλέον Φως μέσα μας, ζούμε σε έναν τόπο που ονομάζεται Ελ-λας (=Φως-Λάας = Λαός του Φωτός) ο οποίος σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους δέχεται την Φωτεινή Ενέργεια του Ήλιου Σείριου ! ! !

Αυτοί οι Άρχοντες έχουν πραγματικά φρικάρει μαζί μας! Ο Πόλεμος ανάμεσά μας είναι αιώνιος και κάθε φορά που οι περίοδοι στρέφονται υπέρ μας, γίνεται εντονότερος προκειμένου να μας εμποδίσουν να διεκδικήσουμε ή να μην χάσουμε αυτό που μας ανήκει… το Φως.

ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΤΡΙΞ

Κανείς, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι γνωστικές διδασκαλίες σχετικά με τους Άρχοντες, ή ό,τι απέμειναν από αυτές, έχουν όλες τις απαντήσεις σχετικά με τα ΑΤΙΑ και τους εξωγήινους. Αλλά, ένα πράγμα είναι σαφές: παρουσιάζουν μια συνεκτική και ολοκληρωμένη ανάλυση των εξωγήινων εισβολέων, καθώς και ειδικές πρακτικές για να αντισταθούμε. Τα συγκεκριμένα κείμενα είναι πολύ πιο πλήρη και εξελιγμένα από οποιαδήποτε άλλη θεωρία που έχει τεθεί υπό συζήτηση, ως σήμερα.

Τα Γνωστικά κείμενα χρησιμοποιούν μυθολογική γλώσσα για να περιγράψουν τα πραγματικά γεγονότα της προϊστορίας καθώς και τις μακροπρόθεσμες εξελίξεις στην ανθρώπινη ψυχή. Σύμφωνα με τους αρχαίους μάντεις, οι Άρχοντες δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στο γενετικό μας γίγνεσθαι, αλλά μπορούν να προσποιηθούν μία ψεύτο-παρέμβαση. Λαμβάνοντας υπόψη τη σύγχυση της ανθρωπότητας στη σύγχρονη εποχή, μια φαλκιδευμένη παρέμβαση θα φαινόταν τόσο καλή όσο και η πραγματική. Αυτό χαρακτηρίζει την τακτική Αρχόντων: να μας οδηγούν να φανταστούμε αλλά και να πιστεύουμε πράγματα που δεν είναι αλήθεια. Δηλαδή να δεχτούμε μία προσομοίωση, μία εικονική πραγματικότητα, ένα matrix ως αληθινά.

Με αυτό τον τρόπο της εξαπάτησης, μας λένε οι Γνωστικοί, μπορούν οι Άρχοντες, τα Ερπετοειδή και οι Γκρίζοι να καταφέρουν και να αποκλίνουν το ανθρώπινο είδος από την αληθινή και σωστή πορεία της εξέλιξης που προβλέπεται.

ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΦΩΣ

Οι Γνωστικοί δίνουν μία μοναδική έμφαση στην Θεά Σοφία. Οι αρχαίοι μάντεις δίδαξαν ότι μέσα από μια ειδική σύνδεση με την Θεά -ή με την θηλυκή ενέργεια η οποία φαίνεται πως διεκδικεί την επιστροφή της– το είδος μας μπορεί να ξεπεράσει τους Άρχοντες και να εξασφαλίσει ένα ανθρώπινο μέλλον για το ίδιο και τον πλανήτη Γη.

Γι’ αυτό, λοιπόν, όσοι Έλληνες έχουμε απομείνει ενεργοί, με το φως να λάμπει μέσα μας, πρέπει να αφυπνίσουμε τους υπόλοιπους, να ανάψουμε το φως μέσα τους και να δουν, να αντιληφθούν, να κατανοήσουν…

diadrastika