ΑΠΕΙΛΗ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!! Του Δημήτρη Κυπριώτη

Δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πέραν της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, θέμα τεχνικό που μπορεί να επιλυθεί κάλλιστα από την προσφυγή της Τουρκίας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, μια ενέργεια όμως που αποφεύγει να κάνει η Τουρκία συστηματικά για πολλά χρόνια.... Μεταξύ των δύο «συμμάχων» και γειτονικών κρατών, αυτό που υπάρχει πέραν της παραπάνω διαφοράς, είναι μόνο οι τουρκικές βλέψεις σε βάρος της Ελλάδα και αυτό που επιδιώκεται από την Τουρκία είναι η μοιρασιά του Αιγαίου!!

Αλλά τι ακριβώς να μοιραστεί;

Το Αιγαίο συνίσταται από ελληνικά νησιά και ελληνικά χωρικά ύδατα, από τουρκικά νησιά και τουρκικά χωρικά ύδατα, που συνιστούν ελληνική και τουρκική κυριαρχία αντίστοιχα, καθώς και από διεθνή ύδατα, δηλαδή την ανοιχτή θάλασσα.

Το διεθνές τμήμα του Αιγαίου σίγουρα δεν ανήκει ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Τουρκία και κατά συνέπεια δεν θα μπορούσε να «μοιραστεί» μεταξύ τους. Είναι μια ανοιχτή θάλασσα, όπως προσδιορίζει το Διεθνές Δίκαιο. Η ναυσιπλοΐα στο τμήμα αυτό είναι ελεύθερη και ασφαλώς καμία από τις  χώρες που  το χρησιμοποιούν δεν θα ανεχόταν ποτέ να μετατραπεί σε μια κλειστή θαλάσσια περιοχή, που θα ανήκει είτε στη μία είτε στην άλλη χώρα, είτε και στις δύο μαζί. Αν αυτό συνέβαινε, θα προέκυπταν διαμαρτυρίες και αντιδράσεις από πολλές πλευρές και, δεδομένου ότι τίποτε τέτοιο δεν προέκυψε από πουθενά, αποδεικνύεται ότι το ελεύθερο καθεστώς παραμένει απαραβίαστο.

Επομένως είναι ανύπαρκτος ο τουρκικός ισχυρισμός που από το 1973 όλο και εντονότερα λέγεται και γράφεται, ότι η Ελλάδα έχει ή επιχειρεί να μεταβάλει το Αιγαίο πέλαγος σε δική της λίμνη. Εκείνο βέβαια που θα μπορούσε οποιαδήποτε στιγμή να κάνει η Ελλάδα και  δεν το έχει κάνει, είναι να εφαρμόσει το Δίκαιο της Θάλασσας για την επέκταση των χωρικών της υδάτων από τα 6 στα 12 ναυτικά μίλια και την οριοθέτηση της Ειδικής Οικονομικής Ζώνης(ΕΟΖ).

Αφού όμως δεν μπορούμε να μοιράσουμε το Αιγαίο, τι είναι αυτό που ζητάει η Τουρκία να μοιράσουμε; Δε μένει τίποτε άλλο, εκτός  από τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. Και αυτά είναι ακριβώς που αμφισβητεί και επιβουλεύεται η Τουρκία. Επειδή όμως καταλαβαίνει πολύ καλά ότι δεν μπορεί να προωθήσει βλέψεις σε βάρος κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, καλλιεργεί μια σκόπιμη σύγχυση μιλώντας γενικά και αόριστα για το Αιγαίο.

Εδώ όμως και αρκετό καιρό, τουλάχιστον στην τελευταία 10 ετία πολύ έντονα θα λέγαμε,  το γενικό και αόριστο άρχισε να προσδιορίζεται και να αφορά στη διεκδίκηση 18 νησιών του Αιγαίου, που σκόπιμα όμως δεν ονοματίζονται, αφού αποτελούν συστάδες πολλών μικρών νήσων και βραχονησίδων που καλύπτουν όλη την έκταση του Αιγαίου από Βορά  προς Νότο και όλως τυχαία βρίσκονται σε μια ευθεία επί του 25^ου Μεσημβρινού που χωρίζει το Αιγαίο στη μέση, αφήνοντας όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου προς την πλευρά της Τουρκίας!

Οι διεκδικήσεις αυτές της Τουρκίας, επειδή δεν μπορούν να στηριχθούν στο Διεθνές Δίκαιο, ούτε σε καμία Διεθνή Συνθήκη, προσπαθεί η Τουρκία να τις επιβάλει με την στρατιωτική της ισχύ και για αυτό  βγάζει  όλο και περισσότερο επιθετικότητα  το τελευταίο διάστημα, με πάρα πολλά στρατιωτικά  επεισόδια, μικρά και μεσαίας κλίμακας, που στοχεύουν στη φάση αυτή στον ψυχολογικό επηρεασμό της κοινής γνώμης.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αντικειμενικός σκοπός της Τουρκίας είναι,σε πρώτη φάση να μειώσει τις ελληνικές αρμοδιότητες στο FIR Αθηνών (Flight Information Region-Τομέας Πληροφοριών Πτήσεων) στο Αιγαίο και να υπονομεύσει την ανάληψη ευθύνης, από Έλληνες στρατιωτικούς διοικητές, του επιχειρησιακού ελέγχου σε αυτήν την περιοχή μέσα στα πλαίσια της διοικητικής δομής του NATO. Σε δεύτερη φάση, η Τουρκία επιδιώκει ένα χωρισμό του εναέριου χώρου του Αιγαίου και τελικά σε χωρισμό ολόκληρης της θαλάσσιας περιοχής του, με συνέπεια την απομόνωση των ανατολικών νησιών του Αιγαίου και τη διάβρωση του νομικού τους καθεστώτος, πράγμα που θα δώσει στην Τουρκία αρκετές προϋποθέσεις για να προωθήσει τους επεκτατικούς της στόχους.

Αναρτήθηκε από Δημήτρης Κυπριώτης