Γιατί δεν αξιοποιήθηκε το βροντερό «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Του Σάββα Ιακωβίδη

Γύρω στις 9.30 το βράδυ του Σαββάτου της 24ης Απριλίου 2004 παίχτηκε η κορυφαία πράξη για το σχέδιο Ανάν. Με ένα ποσοστό 76%, ο κυπριακός Ελληνισμός δημοκρατικά απέρριψε ένα σχέδιο που θα παρέδιδε την Κυπριακή Δημοκρατία στη νέα τουρκο-βρετανική αποικιοκρατία. Όλη σχεδόν η ηγεσία του τόπου, με εκβιασμούς, απειλές, προειδοποιήσεις, εκφοβισμούς, συνεπικουρούμενη από... τόνους αμερικανικά κεραμίδια, επέμενε στην αποδοχή του σχεδίου. Ακόμα και η αρχική τοποθέτηση του μ. Τάσσου, όπως λένε αξιόπιστες πληροφορίες, ήταν να εκθέσει τα υπέρ και τα κατά του σχεδίου και να αφεθεί ο λαός να αποφασίσει. Έπεσαν πάνω του θεοί και δαίμονες για να του υποδείξουν ότι, ως εκλεγμένος Πρόεδρος, δεν ενομιμοποιείτο να δραπετεύσει από τις ευθύνες του. Γι' αυτό και τελικά ζήτησε ένα βροντερό «όχι» επειδή, είπε, δεν παρέλαβε κράτος για να παραδώσει κοινότητα....

Το ίδιο βράδυ, ο ΓΓ του ΑΚΕΛ, Δ. Χριστόφιας, υποκύπτοντας στην αξίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πατριωτικού ΑΚΕΛ, δήλωσε πως ψήφισε «όχι» για να τσιμεντώσει το «ναι».

Μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος, εκατοντάδες πολίτες πορεύθηκαν στο Προεδρικό. Ο μ. Τάσσος έχασε, κατά την άποψή μας, μια ιστορική και μοναδική ευκαιρία, πρώτον, να καλέσει τον λαό σε ογκώδες συλλαλητήριο στην Πλατεία Ελευθερίας, για να διαμηνυθεί βροντερά εντός και εκτός Κύπρου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία δεν επρόκειτο να εξαφανιστεί. Δεύτερον, να ανακοινώσει ότι ήταν έτοιμος να συναντηθεί με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για να συζητήσουν επίλυση του Κυπριακού στο πλαίσιο των παραμέτρων της ΕΕ.

Τρίτον, το νέο σχέδιο λύσης θα αποτελείτο από μία σελίδα μόνον και όχι από 10.000 σελίδες. Ο Τάσσος, προφανώς υπό το κράτος αφόρητων πιέσεων και εκβιασμών και του αρνητικού κλίματος, απέφυγε τις πιο πάνω ενέργειες. Όχι, όμως, και ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης, Ν. Αναστασιάδης, που συνέχισε την άθλια πολεμική και κριτική εναντίον του. Κατηγορούσε τον Τάσσο ότι δεν αξιοποίησε το «όχι» στο σχέδιο Ανάν. Δυστυχώς, είχε δίκαιο.

Όλοι θυμόμαστε εκείνη την πρωτοφανή απατεωνιά των συγκυβερνώντων και της αντιπολίτευσης ότι με λίγες αλλαγές, λίγες διαφοροποιήσεις, θα επανέφεραν το σχέδιο προς έγκριση. Και αυτό, κατά κραυγαλέα και ασεβέστατη προσβολή προς την ετυμηγορία του λαού. Κατά παραδοχή προς τον γράφοντα, του τότε διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Τάσσου, Μ. Καρογιάν, ο Παπαδόπουλος ήθελε να ενταφιάσει οριστικά το σχέδιο, αλλ' η ανοχή του ήταν για... τα μάτια των ξένων!

Γιατί το «όχι» δεν αξιοποιήθηκε, πρώτον για ισχυροποίηση της θέσης της Κύπρου στην ΕΕ; Δεύτερον, για αναζήτηση λύσης στο πλαίσιο των αρχών της ΕΕ; Τρίτον, για αναστροφή του αρνητικού για την Κύπρο κλίματος; Διότι, για τον Τάσσο, τον Χριστόφια και τον Αναστασιάδη μέτρησαν πρώτα κομματικές σκοπιμότητες και φιλοδοξίες.

Ο Τάσσος θα είχε ανάγκη το ΑΚΕΛ και για τις προεδρικές του 2008. Άρα, δεν θα ήθελε να συγκρουστεί μαζί του εξαιτίας του «όχι». Δεύτερον, ο Δ. Χριστόφιας έκρινε ότι ήρθε η ώρα του ΑΚΕΛ για να διεκδικήσει την προεδρία. Και ο Ν. Αναστασιάδης επιχείρησε να υπονομεύσει και τους δύο ώστε να προλειάνει το έδαφος για υλοποίηση των δικών του προεδρικών φιλοδοξιών. Όσα ακολούθησαν εκείνο το σωτήριο για την Κυπριακή Δημοκρατία «όχι», είναι γνωστά:

Τα παιγνίδια, οι κομματικές αθλιότητες, οι πολιτικές μικρότητες, οι απίστευτες προεκλογικές ανώμαλες συνεργασίες, οι μεταλλάξεις και οι οβιδιακές μεταμορφώσεις. Με αφορμή το «όχι» του 2004, στέλνεται ξανά ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Αναν-ιστή Αναστασιάδη: Οι πολίτες θα πουν πάλι «όχι» στη ρατσιστική, τουρκοφρενή διζωνική και σε οποιοδήποτε μεταλλαγμένο σχέδιο Ανάν εξαφάνισης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
 http://www.sigmalive.com